با حضور دکتر علی نیکزاد راه ارتباطی خادملو به دابانلو در بخش کورائیم شهرستان نیر مورد بهره برداری قرار گرفت.

علی رغم نامساعد بودن هوا و بارش یرف، دکتر نیکزاد در محل حضور یافته و جاده ۵کیلومتری خادملو به دابانلو را افتتاح کرد.

۶۰ میلیارد ریال اعتبار مورد نیاز این جاده با پیگیری های دکتر علی نیکزاد تامین شده است.

سیدحامد عاملی استاندار، محمود صفری شهردار اردبیل، علیرضا غریبی عضو کمیسیون فنی و عمرانی شورای اسلامی شهر اردبیل به همراه جمعی از مسئولان ضمن تحویل کمک‌های مردمی اردبیل، از مناطق زلزله‌زده بازدید و با حضور در روستای “وار” کانون اصلی زلزله خوی، ضمن گفت‌وگو با اهالی این منطقه، از تلاش نیروهای امدادرسان، خدمات‌رسان قدردانی کردند.

همچنین مسئولان در ستاد معین بازسازی بنیاد مسکن استان در خوی حضور یافتند.

گفتنی است، با تصویب لایحه شهرداری اردبیل مبنی بر صدور مجوز برای کمک و مساعدت مالی به زلزله‌زدگان خوی، مبلغ ۵۰۰ میلیون تومان با موافقت اعضای شورای شهر به زلزله‌زدگان شهرستان خوی تخصیص یافته بود.

همچنین کمک‌های مردم اردبیل تاکنون در ۲ فاز شامل پتو و هیتربرقی و کانکس و … به مناطق زلزله‌زده ارسال شده که این کمک‌ها همچنان تداوم دارد.

سید حامد عاملی استادار اردبیل در مصحبه با خبرنگاران کمک های مردم استان به زلزله زدگان خوی را تشریح کرد.

استاندار اردبیل از ستاد معین بازسازی بنیاد مسکن استان در خوی بازدید کرد

سیدحامد عاملی، استاندار اردبیل با همراهی جمعی از مسؤولان، ضمن حضور در ستاد معین بازسازی بنیاد مسکن انقلاب اسلامی استان در شهرستان زلزله‌زده خوی، روند فعالیت‌های این ستاد جهت احداث و بازسازی خانه‌های آسیب‌داده را بررسی کرد.

بازدید از انبارهای هلال احمر و بررسی روند توزیع اقلام و حضور در سالن اسکان موقت زلزله‌زدگان و گفت‌وگو با اهالی، از دیگر برنامه‌های استاندار اردبیل در شهرستان خوی بود.

گاهی وقت‌ها در فضای مجازی اتفاقاتی روی می‌دهد که می‌تواند تعجب همگان را برانگیزد. وقتی میدان‌داری در عرصه ناجوانمردی به بالاترین حد برسد و کانون حسد در تن برخی‌ها لبریز گردد اتراق کردن در اردوی نامردی به یک امر عادی تبدیل می‌شود.

بررسی و پیگیری بداخلاقی‌های حاکم در فضای مجازی در اکثر موارد به ریشه‌ای به نام حسد ختم می‌شود. افراد حسود آن‌قدر بخیل و بخیل هستند که نمی‌توانند آن‌چه را که دیگران دارند ببینند و رنج نبرند.

حسادت و رفتارهای مذموم و ناپسند ناشی از آن را به انگیزه‌های مختلفی نسبت می‌دهند. دشمنی وکینه‌توزی، به‌خود نازیدن، غرور و تکبر، اظهار شگفتی از داشته‌های دیگران و عشق به ریاست و شهرت بر حرارت حسادت می‌افزایند و حسود را به بمبی خطرناک در جامعه و دشمن آرامش خود و مردم و چهره‌ای متزلزل باخصلت‌های ناپسند تبدیل می‌کنند.

آدم‌های حسود از عنایات پروردگار، محروم می‌شوند. سنایی شاعر پرآوازه ایران‌زمین علت و دلیل این ادعا را در یک بیت به زیبایی بیان کرده‌است:

خالق ما که فرد و قهار است

از حقود و حسود بیزار است

و چنین می‌شود که معمولاً حسودها از قافله پیشرفت عقب می‌مانند و به هر دری که بزنند با ناکامی هم‌آغوش می‌شوند. گفته‌اند که “هر‌کس آب دلش را می‌خورد”، افراد حسود هیچ‌وقت قادر به تسخیر قله‌های موفقیت و محبوبیت نخواهند شد. آن‌ها همیشه به‌دنبال سیادت و برتری و رسیدن به موقعیت دست‌وپا می‌زنند ولی شعله‌های حسادت که مدام از قلب آن‌ها خیلی‌ها را هدف قرار می‌دهد مانع از رسیدن‌شان به ساحل آرامش می‌شود. مولا علی‌بن‌ابیطالب(ع) می‌فرماید: “الحَسودُ لایَسود” یعنی آدم حسود سیادت و برتری نمی‌یابد”.

حسود می‌تواند آثار اجتماعی، معنوی، اخروی و جسمانی متعدد داشته باشد. افراد حسود معمولاً افرادی رنجور، عصبی، پرخاشگر و افسرده هستند.

از پیامدهای حسادت و اقدامات افراد حسود در مورد انسان‌های موفق و محبوب باید به خداوند پناه برد. در آیه ۵ سوره مبارکه فلق می‌فرماید: “و پناه می‌برم به خدا از حسود وقتی‌که حسد بورزد”.

با اندکی تفکر و بررسی در مورد علت حسادت و آثار آن، شناسایی عوامل بداخلاقی‌های فضای مجازی چندان کار سختی نمی‌تواند باشد.

از حسادت در تعالیم اسلامی به‌عنوان یک بیماری و بدترین بیماری‌ها یاد شده‌است. برای همه کسانی که به این بیماری مبتلا هستند باید آرزوی سلامتی و اصلاح گردد.

در حدیثی امام صادق( ع) می‌فرماید: عِقاب چند چیز از امت برداشته شده‌است. از جمله حسادت تا وقتی‌که آثار آن در دست و زبان حاسد آشکار نشود.

آدم‌های خودمحور برای این‌که به مرتبه‌ای برسند و سری در میان سرها درآورند تفرقه افکنی و ایجاد فاصله بین دوستان و رفقا را مهم تلقی می‌کنند. سراغ نقطه‌ضعف‌ها رفتن و هر روز ترفند جدیدی به کار بستن از شگرد آن‌ها برای افزایش سوءتفاهم میان رفقا است.

برای این‌که ناکسی، کسی شود و بار خود را ببندد و به آن‌چه که می‌خواهد برسد، بدش نمی‌آید که هر از گاهی سناریوی جدیدی بنویسد و برای گسستن حلقه‌های زنجیرمودت و دوستی، نقشه‌ها بکشد. چنین افرادی برای رسیدن به هدف، ابایی نخواهند داشت، هر وسیله‌ای را برای دور کردن دل‌ها از یکدیگر به کار می گیرند و بر آتش کوره‌ی گلایه‌ها می دمند و آن‌ها را به کینه تبدیل می نمایند.

تجربه‌های تلخ گذشته نشان می‌دهد که اگر گول زبان‌های چرب، وعده‌های بی‌اساس، نقل‌قول‌های بی‌پایه و بزرگنمایی‌های اغراق‌آمیز را بخوریم به‌راحتی حاصل سال‌ها تلاش و دوندگی و نیت خیر را خرج بیهوده می‌کنیم و دلسردی و سوءتفاهم را جانشین وحدت و پشتیبانی از همدیگر می‌نماییم.

برای کسانی که هدف مشترکی چون رسیدن به قله‌های سعادت و موفقیت را پی می‌گیرند آزاردهنده آن باشد که بخواهند با نقشه‌ی از پیش‌تعیین‌شده افتخارات آن‌ها را زیر سؤال ببرند و تحت‌شعاع قرار بدهند.

در ورزش حلقه‌های مودت و دوستی‌ها به مانند تیری در چشم دشمنان است که استحکام بخشیدن به این حلقه‌ها ناامیدی و درماندگی مخالفان را به‌دنبال خواهد داشت.

برخی‌ها دوست دارند و به‌ طرز عجیبی اصرار می‌ورزند تا در کانون توجهات جامعه ورزش قرار بگیرند، تلاش خود را بر این استوار می‌سازند تا برای خود چهره و وجهه مطلوبی دست و پا بکنند و بدشان نمی‌آید که در این راه برگل‌آلود کردن آب بپردازند و از وضعیت حاصل‌شده به نفع خود بهره‌برداری کنند.

در روزهای اخیر برپایی دو مراسم در ارتباط با منتخبان جامعه فوتبال، ترسیم‌کننده گوشه‌ای از حاکمیت همت، وحدت، صمیمیت و حرمت در میان بزرگان و پیشکسوتان و تلاشگران این عرصه بود.

مراسم خاکسپاری معمار فوتبال اردبیل مرحوم حبیب نجفلو و مراسم سالگرد صوراسرافیل فوتبال اردبیل مرحوم هوشنگ چمن‌آرا گوشه‌هایی از فضای دوست‌داشتنی حاکم در جامعه پیشکسوتان را نشان داد.

برای علاقه‌مندان به فوتبال منطقه کسانی که در ۴۰ سال اخیر برای سربلندی فوتبال عرق ریخته‌اند، در مستطیل سبز کم‌فروشی نکرده‌اند و برای اردبیل و اردبیلی‌ها افتخار آفریده‌اند همواره عزیز بوده‌اند و خواهند بود. فوتبالیست‌هایی که از دهه ۶۰ سفیران سرافرازی برای فوتبال اردبیل بوده‌اند برای همیشه در کتاب تاریخ فوتبال منطقه صفحات درخشان و ماندگاری را به خود اختصاص داده‌اند.

به همان اندازه که دهه شصتی‌های فوتبال عزیزند فوتبالی‌های دهه ۷۰ و ۸۰ نیز عزیز و عزیزترند. تک‌تک بزرگانی که در دهه ۷۰ و ۸۰ در تیم‌هایی چون ذوب آهن، شهرداری و….. برای فوتبال اردبیل از جان مایه گذاشته‌اند و با عضویت در تیم‌های خارج از استان از کیان فوتبال اردبیل دفاع کرده‌اند و یا پرچم فوتبال منطقه را با پوشیدن پیراهن تیم ملی در رده‌های مختلف و بستن بازوبند کاپیتانی تیم‌ها برافراشته نگاه داشته‌اند برگردن فوتبال حق بزرگی دارند.

معرفی این چهره‌ها به نسل جوان لازم و ضروری است. فوتبالی‌های تراز اول اردبیل در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ به هر طریق ممکن باید یاد و نامشان همواره در عرصه فوتبال و ورزش منطقه بدرخشد. بهره بردن از تجربیات تک‌تک آن‌ها برای بهبود امر باید در دستور کار قرار بگیرد. ان‌شاءالله.