امیدواری ورزش اردبیل به دولت آینده
مدیر کل ورزش و جوانان استان در دیدار با فرماندار اردبیل از نیاز طرح‌های نیمه تمام شهرستان اردبیل به 200 میلیار ریال اعتبار برای تکمیل نهایی خبر داد.
برای اینکه افکار عمومی در جریان شدت و میزان توجه مسئولین استان و شهرستان به ورزش و چگونگی تلاش و پیگیری دست اندرکاران آن قرار بگیرند، بهتر است زمان شروع عملیات طرح‌های نیمه تمام و مقدار پیشرفت فیزیکی آنها نیز اعلام شود تا چند مرده حلاج بودن آن‌هایی که سنگ مدیریت مطلوب را به سینه می‌زنند کاملا مشخص گردد.
بهتر است در ماه‌های پایانی مأموریت هشت ساله دولت تدبیر و امید، عزیزان مسئول، تأثیر دولت در روند بهبود اوضاع ورزش و تکمیل و راه اندازی کامل و صد در صدی پروژه‌ها را با مستندات اعلام نمایند. هواداران و سینه چاکان دولت اعتقاد دارند که در اطلاع رسانی خدمات در‌بخش های مختلف کوتاهی و کم کاری می‌شود و امیدواریم دست اندرکاران ورزرش استان این کوتاهی را جبران نمایند و برکات حاصل از عنایت دولت تدبیر و امید در پروژه های ورزشی را به مردم اعلام نمایند.
هنوز یادمان نرفته است که با چه تبلیغات گسترده‌ای در ایام اله دهه فجر سال 99، سالن دوومیدانی را افتتاح کردند. بگویند که از آن روز تا حالا برای یک ساعت هم شده که از آن مجموعه ورزشکاران استفاده کرده باشند؟ چرا بدون تجهیز یک سالن را افتتاح کردند و از این امر سوء استفاده تبلیغاتی نمودند؟ عزیزانی که در مراسم افتتاح حضور پیدا کردند و به به و چه چه سر دادند چرا الآن نمی‌پرسند علت عدم تحویل و چرایی استفاده نکردن چیست؟ این گونه دردها مختص امروز و دیروز ورزش اردبیل نیست. سال‌ها علاقه‌مندان به ورزش با آن آشنایی دارند ولی صدایشان یه جایی نرسیده است. سال‌ها با وعده پایان عملیات احداث سالن مواجه بودیم و این روزها باید گوش‌هایمان به وعده تجهیز آن آشنا بشود.
ریشه همه نابسامانی‌هایی که ورزش از زمان استان شدن منطقه تا به امروز با آن دست به گریبان بوده، بحث عدم جایگاه مناسب ورزش و بی‌توجهی مسئولین به آن می‌باشد. متأسفانه تا زمانی که ورزش در استان جدی گرفته نشود اکثر معضلات و نابسامانی‌های آن پابرجا خواهد بود. وقتی مدیریت‌ها در ورزش نه بر اساس اصل شایسته سالاری بلکه بر اساس رابطه و باند بازی و جناح محوری و سیاسی کاری و فامیل بازی تعیین شود نتیجه‌اش سرگردانی پروژه‌های نیمه تمام و یا افتتاح ناقص آنها چون مجموعه ورزشی علی دایی و یا سالن دوومیدانی می‌باشد.
مدیران ورزش در هر سطحی که بوده باشند اگر نتوانند در اقدامات و پیگیری‌ها و رایزنی‌ها، ورزرش را در جایگاه اصلی‌اش قرار داده و حق آن را از مسئولین رده بالا، تمام کمال دریافت کرده و جدی گرفتن آن را نهادینه نمایند، حال و روز ورزش از آنچه هست بهتر نخواهد شد.
ممکن است برخی اقدامات مقطعی در نقش یک مسکن ظاهر شوند و برای مدتی بخشی از خرابی‌ها را ترمیم نمایند ولی تا زمانی که کار اساسی و زیربنایی انجام نپذیرد از این کارها در دراز مدت ورزش نفعی نخواهد برد.
یکی دیگر از مشکلات ورزرش، مدیرانی است که در اندیشه استفاده از ورزش به عنوان سکوی پرتاب برای دستیابی به پست‌های بالاتر هستند. خطر این گونه افراد برای ورزش خیلی زیاد است. چرا که آنها مبنای کار خود را بر ظواهر امر قرار داده و بیشتر بر روی مانور تبلیغاتی و ترسیم چهره‌ای کارآ و کار بلد از خود تمرکز می‌کنند. آنها با استفاده از این ترفند ممکن است به هدف خود دست پیدا کنند ولی ضربه‌ای که به ورزش منطقه می‌توانند وارد نمایند جبران ناپذیر می‌شود.
از دولت تدبیر و امید که گذشت باید امیدوار باشیم تا در دولت آینده مسئولین استان، ورزش را جدی‌تر از قبل بگیرند و به حل معضلات و انجام کارهای معطل مانده آن اقدام نمایند.