حرکت های علمی، پشتوانه مستحکم ورزش

برای این که ورزش بتواند در مسیر اعتلا گامی به عقب بر ندارد و از آفت هایی که دامن آن را گرفته است رهایی یابد و در مقابل برخی از سوء استفاده ها ایستادگی نماید چاره ای جز روی آوردن به روش های علمی و حرکت های پژوهشی در ورزش وجود ندارد.
این تقریبا برای همه کسانی که برای ورزش دل می سوزانند و پیشرفت و تعالی آن را آرزو می کنند امری پذیرفته شده و قابل قبول می باشد. کسانی هم هستند که برای تحقق و عملیاتی شدن حرکت های علمی در ورزش علاقه بیشتری نشان داده و به نوعی خود را از پرچمداران آن در منطقه تلقی می کنند. ناگفته پیداست آنهایی که سنگ حرکت های علمی و لزوم وجود این حرکت ها را در ورزش به سینه می زنند حداقل باید خود در عمل به آنچه می گویند و ادعا می کنند پایبند باشند و با رفتار خود حقانیت حرکت های علمی را به اثبات برسانند.. به عبارت ساده تر باید گفت که ما نباید عالم بی عمل باشیم. در زیر پرچم علمی کردن ورزش شعار بدهیم ولی خود در عمل خلاف اهداف آن رفتار بکنیم. حرف ما بر محور ضرورت حرکت های علمی در ورزش باشد ولی در عمل خواسته و ناخواسته در راه تحقق این اهداف مانع ایجاد بکنیم و بر خلاف آن عمل نماییم.
بدون شک حرکت های علمی و کار علمی در ورزش می تواند نتایج بسیار مطلوبی را در بر داشته باشد. یکی از ثمرات حرکت های علمی می تواند تاثیر آن بر یکی از آفات جدی ورزش در شرایط کنونی یعنی حاشیه ها باشد. حرکت های علمی می تواند حاشیه ها را در ورزش به حداقل ممکن کاهش دهد. پس آنهایی که دوست دارند ورزش ما در مسیر علمی به حرکت رو به جلو ادامه بدهد نباید در ایجاد حاشیه و تنش در فضای آن اقدام بکنند چرا که در این صورت رفتار آنها کاملا با شعاری که سر می دهند در تناقض آشکار خواهد بود و در نتیجه تلاش ها و گفته ها و رفتار شان به نتیجه دلخواه منجر نخواهد شد. کسانی که ادعا دارند که می توانند با مدد گرفتن از روش های علمی ، ورزش بیمار را درمان کنند نباید در عمل بر خلاف گفته خود رفتار نمایند و در ایجاد حاشیه در ورزش و افزودن بر فضای پرتنش آن اقدامکنمایند.
پرهیز از سطحی نگری و روی آوردن به برنامه های عمیق علمی و پژوهشی یکی دیگر از ثمرات کارهای علمی در ورزش محسوب می شود. باید اعتراف کرد که در این بخش “فکر” به معنای واقعی کلمه و “خردورزی” بسیار غریب است و این را می توان ضعف جدی ورزش تلقی کرد .
در ورزش ما مشکلات و موانع و پیشرفت ها از این زاویه کمتر مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد . برای رسیدن به این هدف نیاز به افرادی تحصیلکرده و مسلح به علم و دانش است. صرف داشتن مدرک و ادعا کردن نمی تواند کشتی درهم شکسته ورزش را به ساحل امن راهنمایی بکند. در این عرصه باید کسانی گام بگذارند که از نظر علمی مسلح باشند تا بتوانند ورزش را در یک مسیر قابل قبول و اساسی به سمت جلو رهنمون سازند.
اگر می خواهیم و دوست داریم که ورزش از برخی از آفت های کنونی مانند حاشیه ها و سطحی نگری در امان بماند باید روش های علمی و حرکت های پژوهشی مورد توجه قرار بگیرند و ناگفته پیداست که برای رسیدن به این هدف بزرگ، مراکز علمی و بدنه اجرایی ورزش در یک فضای هماهنگ می توانند مقدمه و زمینه آن را فراهم کنند و تا زمانی که این جو هماهنگ به وجود نیاید حرکت های ورزش در حد یک شعار باقی خواهد ماند.