زهر هلاهلی بنام فوتبال
اولی: عده‌ای زیبایی‌های ورزش و فوتبال را زهر هلاهل کرده‌اند به کاممان.
دومی: مگر خبری است؟ اصلا فوتبالی وجود دارد که اذیت‌مان بکند؟
اولی: انتخابات هیئت‌های ورزشی به‌جای این‌که دوای دردهایمان باشد، خود به دردی بزرگ تبدیل شده‌اند.
دومی: سنت مذمومی که کاندیداها از ماه‌ها قبل‌از مجمع با قشون‌کشی و متلک اندازی و شعارهای آن‌چنانی به قصد فریب افکار عمومی وارد صحنه می‌شوند، آزاردهنده است.
اولی: کاش کار به این‌جا ختم می‌شد. تازگی‌ها پا را فراتر از آنچه تصور بشود، گذاشته‌اند و مرزهای اخلاق را درنوردیده و به طرفداری از فوتبال، آبروی هر چه فوتباله برده‌اند.
دومی: برخی‌ها آتش‌بیار معرکه‌اند چرا که نان خود را در فوتبال و تنور اختلافات پخت می‌کنند.
اولی: ای‌کاش قال قضیه انتخابات هیئت فوتبال را هرچه زودتر بکنند تا پیش‌از این فضای مجازی شاهد بداخلاقی‌های ناشی از هواداری و یا مخالفت با کاندیداها نباشد.
دومی: چه چیزی موجبات ناراحتی تو را فراهم کرده و به چه دلیلی این‌قدر از کاندیداها و هواداران‌شان دلگیری؟
اولی: گاهی‌وقت‌ها در قالب صفحات جعلی، حرف‌هایی زده می‌شود که برخورد با عاملین این رفتارها ضروری است.
دومی: شکایت بکنند و پلیس فتا و دادگستری را در جریان بگذارند.
اولی: چند روز پیش در یک پستی دیدم که مخالفان‌شان را به داشتن پدرانی عقیم متهم کرده و چنین دیوارهای شرم و حیا را ویران نموده و بی‌اخلاقی را به حد اعلا رسانده بودند.
دومی: چه زیبا می‌شود که پلیس فتا، عاملان چنین حرکت‌های گستاخانه را دستگیر بکنند و کسانی را که بی‌دلیل سیل اتهامات را به سوی عده‌ای دیگر روانه می‌کنند به دست قانون بسپارند.
اولی: حالا این آقایان با شعار خدمت به فوتبال گام به صحنه گذاشته‌اند. اصرار برای رسیدن به ریاست و یا پافشاری برای از دست ندادن آن، موجب چنین رفتارهای چندش‌آور می‌شود و حالی برای علاقه‌مندان به فوتبال باقی نمی‌گذارد.
دومی: آیا ریاست بر هیئتی که دستش خالی و رویش سیاه است، ارزش پایمال کردن اصول انسانیت، مردانگی و جوانمردی و آلوده کردن فضای ورزش و فوتبال را دارد؟ چرا در فوتبال ما ارزش‌ها رنگ‌باخته و حرکت‌های شرم‌آور و دروغ و دروغ‌گویی از رونق بیشتری برخوردار شده‌است؟