چهارشنبه 31 اردیبهشت 99 جلسه اختتامیه دهمین دوره از مجلس شورای اسلامی با عکس یادگاری پایان می یابد و نمایندگان جدید وارد مجلس خواهند شد. اما برخی نمایندگانی که بدون کمترین سابقه‌ای و صرفا با سهمیه سیاسیون وارد لیست‌های انتخاباتی شده‌اند از هم اکنون ریاست مجلس را سهم سرلیست انتخاباتی خودشان میدادند و با برچسب زنی هر اظهارنظر مخالفی را سرکوب میکنند.
ماجرا از جایی شروع شد که برخی نمایندگان که برای نشستن بر کرسی ریاست مجلس ادعا دارند ابتدا با شکل گیری جلساتی در خصوص انتخاب رییس مجلس موافقت کرده و سپس با احتمال اینکه فرایند این جلسات به ریاست آنها منتهی نشود دستور تخریب آن را صادر کردند.
جلسات وفاق ابتدا با ایده جبهه پایداری اما با حضور سلایق مختلف اصولگرا برای رسیدن به سازوکاری در خصوص شاخص های ریاست مجلس تشکیل شد. نصرالله پژمانفر، نماینده مردم مجلس و منتخب مجلس یازدهم در خصوص ایده جبهه پایداری میگوید: «جبهه پایداری علیرغم اینکه گزینه‌ای را برای ریاست مجلس، مدنظر داشت، برای اینکه بتواند پرچمداری این جلسات و موضوع انسجام و وحدت را به‌عهده بگیرد، گزینه خود را مطرح نکرد و تمام تلاش خود را در یک فضای بی‌طرف بین عزیزان فراهم کرد و بنا شد تا پنج کاندیدای ریاست مجلس، نماینده‌هایی را به این جلسه معرفی کنند تا در جلسات حضور داشته باشند.»
پژمانفر که دبیر جلسات وفاق است از استقبال نامزدهای ریاست مجلس و حتی محمدباقر قالیباف خبر داد و گفت: «ابتدا این جلسه کار خود را با برخی افراد مثل آقایان زاکانی، حاجی بابایی و بعد هم آقایان نیکزاد و میرسلیم شروع کرد. در گزارشی که یکی از دوستان در جلسه ارائه کرد، اظهار تمایل آقای قالیباف نسبت به اینکه در جلسه وفاق حضور پیدا کند، اعلام شد. بنده به‌عنوان دبیر جلسه با ایشان صحبت کردم و شرایط جلسه مبنی بر اینکه در فرآیند جلسات وفاق، به هر کسی که برای ریاست مجلس رسیدیم، دیگران باید نسبت به آن تعهد داشته باشند، اعلام شد و ایشان هم در جلسه ای که مصوب همین جلسه بود که با حضور مدعیان ریاست کجلس بود، حضور پیدا کرد.»
الیاس نادران از نمایندگان نزدیک به قالیباف نیز از تشکیل این جلسات استقبال کرد.
جلسات وفاق به مصوباتی هم رسید که احتمالا خوشایند برخی نامزدهای ریاست مجلس نبود. یکی از این مصوبات تعیین تکلیف نامزدهای ریاست مجلس نسبت به عدم نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری 1400 بوده است.
اما قالیباف بعدا با عدم حضور خود در جلسات وفاق آتش حمله به این جلسه را داغ کرد. اسم رمز حملات نیز «ضدوحدت بودن» و مدیریت «پدرخوانده‌ها» بود. بدین معنی که افراد حاضر در جلسه که به دنبال شاخص ها و برنامه ها برای ریاست آتی هستند توسط پدرخوانده ها مدیریت شده و ضدوحدت هستند.
میرسلیم در این خصوص میگوید: اگر قالیباف دعوت جبهه پایداری را قبول می کرد و در این جلسه شرکت می کرد او هم قطعا یکی از اعضا بود اما علیرغم دعوت از او، قالیباف حاضر به شرکت در این جلسه نشد. البته من هم خودم مدعو بود و دعوت کننده بچه های جبهه پایداری بودند.
اما الیاس نادران نشست وحدت را به اداره شدن توسط محصولی متهم کرد و آن را جمعی با هدف «نه به قالیباف» و «ضدوحدت» معرفی کرد. وی همچنین مدعی شد که قالیباف در این جلسات دعوت نشده است.
محمدصالح مفتاح از نزدیکان قالیباف نیز نام جلسات وفاق را «ائتلاف هرکس به جز قالیباف» نامید.
خضریان از منتخبان مجلس یازدهم اما پاسخ داد: از جناب قالیباف نیز جهت حضور در این پروسه دعوت شده بود تا براساس سنجش شاخص ها و ارائه برنامه و نقد و بررسی آن و در نهایت توافق بر روی نحوه کمک به وحدت جریان انقلاب حضور یابند اما ایشان خودشان نپذیرفتند.
اما فضای رسانه ای به سرعت در تسخیر کسانی قرار گرفت که خود را وام‌دار یکی از نامزدهای ریاست مجلس می‌دانستند.
مجتبی رضاخواه از منتخبین تهران که چرایی حضورش در لیست انتخاباتی تهران هنوز مبهم است نوشت: ما جوانان منتخب خودمان بلدیم رئیس مجلس را انتخاب کنیم و اجازه فتنه انگیزی و دخالت بیجا به پدرخوانده‌ها نخواهیم داد.
محسن دهنوی منتخب تهران که در ایام انتخابات نامش در دو لیست جبهه پایداری و شورای ائتلاف بود اما با فشار شورای ائتلاف مجبور به اعلام برائت از جبهه پایداری شد نیز به کمک جنگ روانی سفارشی با رمز «پدرخوانده» و «ضدوحدت» آمد و نوشت: کسانی که همیشه مانع وحدت بوده اند امروز پشت درهای بسته به دنبال سازوکار ایجاد وحدت جهت انتخاب رئیس مجلس افتاده اند.
وحدت در مقابل چه کسی؟
اما سال‌هاست که جریانی خاص در جناح اصولگرا با نام وحدت مخالفان خود را سرکوب میکند. اما مشخص نیست این بار منظور این جریان از وحدت چیست و قرار است در مقابل چه کسی وحدت شود؟ این درحالی است که انتخابات اسفند 98 اصولگرایان و نزدیکان قالیباف با متهم کردن منتقدان خود به وحدت شکنی ادعا میکردند که محید انصاری در انتخابات پیش رو به خاطر کنش سیاسی جبهه پایداری رای خواهد آورد و وحدت شکنی جبهه پایداری منجر به قدرت گرفتن اصلاح طلبان خواهد شد! این درحالی است که لیست اصلاح طلبان حتی از کاندیداهای انقلابی مستقل نیز رای کمتری آورد.
پدرخوانده کیست؟
اسم رمز پدرخوانده که توسط نمایندگان سهمیه ای استفاده میشود یادآور اعترافات قالیباف به مدیریت شدنش توسط بزرگان اصولگرایی است. جایی که وی میگوید آمدن و رفتن وی در انتخابات سال 96 دست خودش نبوده است. قالیباف که کاندیدای شکست خورده انتخابات‌های 84 و 92 بوده و در انتخابات 96 با انصراف بدموقع خود پیروزی حسن روحانی را رقم زده در برنامه ای تلویزیونی گفته بود: «من فرد سیاسی هستم و 12 سال است در میدان سیاست آمده ام. جمع بندی من این بود و تحلیل داشتم که در این انتخابات(96) به معنی رقابت با رئیس جمهور مستقر است نیایم. تا روز آخر تصمیم به آمدن نداشتم اما دوستانی که تا حدودی در یک اردوگاه هستیم و برایشان احترام قائل هستم بالاتفاق به من می گویند شما حتما در انتخابات حضور پیدا کن»
قالیباف همچنین گفته بود که انصراف خودش هم با میل شخصی نبوده است: «در درون خود احساس کردم شاید نظر همه این باشد که من باید کنار بروم تا وحدت شکل بگیرد. تحلیل من این بود که شرایط 50- 50 است و یکی باید در صحنه بماند و حتماً ترجیح می‌دادم که خودم در صحنه باشم، آمار و اطلاعات هم این را نشان می‌داد، اما موقع انصراف همه به من نگاه کردند و من هم انصراف دادم. این در شرایطی بود که اگر در عرصه انتخابات می‌ماندم انتخابات به دور دوم کشیده می‌شد و اختلاف آرا بسیار کمتر و در حد یک تا 1.5 درصد می‌شد.»
کدام پدرخوانده‌ها به دنبال ریاست قالیباف در مجلس هستند؟
به نظر میرسد پدرخوانده هایی که قالیباف به آن معترف است سال‌هاست تصمیم‌گیر او بوده اند و اینبار نیز تصمیم گرفته اند تا وی با عدم شرکت در جلسات وفاق خود را به عنوان کاندیدای بدون چون و چرا معرفی کند که نیازمند ارائه برنامه به مجلس و حتی نیازمند اعلام عدم کاندیداتوری در انتخابات 1400 نیست.
با این وجود کسانی به برچسب زنی و ساخت لولوی پدرخواندگی دست زده اند که خودشان با کمک پدرخوانده ها امروز روی صندلی های سبز مجلس نشسته اند و برای آینده قوه مقننه و قوه مجریه برنامه ریزی میکنند.(منبع: رجانیوز).