دو تیم شهید کیان پارس آباد و الغدیر اردبیل کل سرمایه فوتسال استان هستند که در فصل جاری و در رقابت های لیگ دسته دوم باشگاه های کشور باید از حیثیت فوتسال منطقه دفاع بکنند.
تیم شهید کیان پارس آباد که در فصل گذشته نیز در رقابت های لیگ دسته دوم حضور داشت امسال در گروه اول رقابت ها به همراه تیم های شهید سرخه ای ری،عقاب لنگرود، اروم آلیاژ ارومیه، قایقران تکاب و الغدیر اردبیل قرار گرفته است. تجربه دومین سال حضور در لیگ دسته دوم می تواند جای امیدواری بیشتری برای این تیم در ادامه رقابت ها داشته باشد.
تیم الغدیر اردبیل نیز می تواند حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد. مسئولیت کادر فنی این تیم بر عهده حسین رحیمی است. مربی نام آشنایی که یکی از تاثیر گذارترین افراد در فوتسال منطقه است. عشق به فوتسال و تعصب او به این رشته ورزشی امکان حضور الغدیر در لیگ دسته دوم را با برخورداری از کم ترین امکانات فراهم ساخته است.
نداری و دست و پنجه نرم کردن با انواع مشکلات آفت بزرگی برای تیم های ورزشی حاضر در رقابت های مختلف ورزشی است. الغدیر نیز جدای از این بحث نبوده و نیست. اگر مسئولین می خواهند که اردبیل در فوتسال به جایگاه مطلوبی دست پیدا بکند باید به هر طریقی که امکان پذیر بوده باشد الغدیر و دست اندرکاران آن را مورد حمایت قرار بدهند.
اگر عوامل الغدیر تا حدودی از بابت مشکلات مالی و سخت افزاری خیال راحتی داشته باشند می توانند با تمرکز بیشتر بر روی مسائل فنی در کسب نتیجه مطلوب موفق عمل نمایند.
الغدیر مجموعه ای از جوانان عاشق فوتسال را در اختیار دارد. در توانایی و قدرت مدیریت آنها کوچک ترین تردیدی نیست و چنانچه آنها در جلب مشارکت و حمایت علاقه مندان و مسئولین ورزش و استان به خوبی عمل نمایند می توانند برای صعود از گروه و دفاع همه جانبه از فوتسال این منطقه موفق عمل نمایند.
درود بر بهرادی ها
این که الغدیر چگونه مجوز حضور در لیگ دسته دوم را به دست آورده است خود جای سوال دارد. الغدیر با محبت بی پایان مدیر عامل بهراد به این مهم دست پیدا کرده است. بعد از این که هیات مدیره بهراد تصمیم گرفتندکه امسال در فوتسال و در لیگ دسته دوم تیم داری نکنند با بزرگواری تمام امتیاز تیم را در اختیار الغدیر قراردادند تا آنها فرصت حضور و رقابت در لیگ دسته دوم باشگاه های کشور را به دست آورند.
وقتی یک مجموعه ورزشی در روزگاری که مدعیان مالکیت بر ورزش استان سرنوشت آن را با حداقل ها معامله می کنند از مبلغ قابل توجهی چشم پوشی می کنند،عملی ستودنی و به یادماندنی انجام می دهند.
مسئولین باشگاه بهراد نشان دادند که طرفداری از ورزش و علاقه مند بودن به فوتسال و رشد آن باید در عمل چهره خود را نشان بدهد. بهرادی ها با این کار کلاس آموزشی خوبی برای عده ای از مدعیان توخالی تشکیل دادند.
بهراد یک مجموعه منسجم و قابل اعتماداز بعد مدیریتی است. عدم فعالیت آنها در فوتسال ضربه بزرگی به فوتسال منطقه می تواند محسوب شود. امید است همانطوری که وعده داده اند در فصل آینده این مجموعه را مصمم تر و بابرنامه تر در سطح برتر لیگ فوتسال ببینیم.
به هر حال امیدواریم مسئولین شهرستان به موقع برای مساعدت به تیم الغدیر وارد عمل شوند و از نیت خیر دست اندرکاران تیم و باشگاه حمایت بکنند.
ناگفته پیداست اگر تیم فوتسال العدیر هرچند محدود مورد عنایت قرار بگیرد می توان امیدوار شد که جمع دیگری نیز دل و جرئت حضور در صحنه فوتسال را پیدا بکنند. شاید به این ترتیب بتوان برای فوتسال استان روزهای آفتابی در آینده پیش بینی شود.

بجز هفته‌های کوتاه پایانی لیگ چهاردهم، برانکو تا قبل از این فصل ۴ نیم فصل کامل سرمربی پرسپولیس بود. مقاطعی که در تمام آن‌ها، تیم او نسبت به گذشته پیشرفت می‌کرد. با نتایج فوق العاده فصل قبل، به نظر نمی‌رسید دیگر پیشرفتی برای تیم برانکو وجود داشته باشد اما آن‌ها با برد در بازی عقب افتاده با صنعت نفت در پنجمین نیم فصل هم می‌توانند مسیر صعودی‌شان را ادامه دهند.
نیم فصل اول لیگ پانزدهم، پرسپولیس برانکو فقط ۲۵ امتیاز گرفت و تیم رده چهارم جدول بود. نیم فصل دوم، آن‌ها با پیشرفت ۷ امتیازی، ۳۲ امتیاز کسب کردند و تفاضل مثبت ۱۱ را داشتند. نیم فصل اول لیگ شانزدهم، پرسپولیس باز هم ۳۲ امتیاز گرفت اما با تفاضل مثبت ۱۳ توانست قدم کوچکی رو به جلو بردارد. نیم فصل دوم، آن‌ها ۳۴ امتیاز کسب کردند و باز هم، عملکردی بهتر از قبل داشتند.
این فصل پرسپولیس با ۳۳ امتیاز از ۱۴ بازی، کارنامه‌ای فوق العاده داشته و با مساوی مقابل صنعت نفت، دقیقا امتیاز و تفاضلی مشابه نیم فصل دوم لیگ شانزدهم خواهد داشت. در صورتی که پرسپولیس بتواند در آزادی، صنعت نفت را شکست دهد ۳۶ امتیازی می‌شود و علاوه بر بهترین قهرمانی نیم فصل لیگ برتر، برای پنجمین مقطع روند صعودی‌اش را ادامه می‌دهد. روندی که در سومین فصل، هنوز توقف ناپذیر به نظر می‌رسد.

فضول باشی ورزش اردبیل مدت ها بود که پیداش نبود.کم تر به ما سر می زد. دوست ندارد که در مورد ورزش صحبت بکند. معتقد است هر چقدر در فضای موجود عطای ورزش و پرداختن به مسایل آن به لقایش بخشیده شود به نفع آدمی است.
متاسفانه دیوار ورزش کوتاه تر از آن است که فکرش را بتوان کرد. دست اندر کارانش اگر زحمت بکشند و کار مثبت انجام بدهند ولی اقدامات آنها مطابق با میل و خواسته برخی ها نشود کارشان خیانت تلقی می شود. اگر به خواست آنهایی که مدعی مالکیت بر ورزش هستند تن ندهی و بخواهی خودت باشی و استقلال ات را حفظ کنی چنان حاشیه ای ایجاد می کنند و دیوار های حرمت و مردانگی را به هم می ریزند که با هیچ معیاری نمی تواند قابل اندازه گیری باشد.
فضول باشی را در حال خرید دیدم. به من گفت چشم دوستداران فوتبال استان روشن،خدا را شکر که فوتبال ما به توسعه پایدار دست یافته است.
گفتم باز چه شده؟مگر توسعه و رسیدن به قله توسعه پایدار کار بدی است که از اعلام آن ناراحت می شوی . چشم حسودان و کم ظرفیت ها و دشمنان فوتبال استان کور شود که چشم دیدن موفقیت ها را ندارند.
فضول باشی در حالی که به دوردست ها خیره شده بود، افزود:توسعه پایدار چه مفهومی دارد؟در ورزش و فوتبال ،توسعه پایدار را چگونه تعریف می کنند؟حرف زدن خیلی آسان است و مالیاتی بر آن در نظر گرفته نمی شود. آیا غیر از این است که توسعه پایدار در هر بخشی باید رشد اقتصادی و رونق اقتصادی را به دنبال داشته باشد پس فوتبال استان در این ارتباط چه نقشی می تواند داشته باشد؟
ادامه داد: اساس توسعه پایدار مبتنی بر برنامه ریزی بلند مدت است. برنامه ریزی در فوتبال ما از چه جایگاهی برخوردار است . اهدافی که رسیدن به آنها مورد تاکید قرار گرفته کدام ها هستند و آیا پیش بینی های به عمل آمده برای ۱۰ سال آینده در اختیار افکار عمومی قرار گرفته و به موقع اطلاع رسانی انجام پذیرفته است؟
گفتم فضول باشی اطلاعات خود را در ارتباط با مدیریت به روز کرده ای و برای من کلاس توسعه برپا کرده ای. حق داری وقتی در جامعه ما کسانی فوق دیپلم نشده مهندس نامیده می شوند و کارشناسی ارشد قبول نشده عنوان دکتری را یدک می کشند پرداختن شما به درس توسعه نیز دور از انتظار نیست.
فضول باشی سخنم را قطع کرد و گفت: حاشیه نرو و گوش بکن. ببین هسته اصلی توسعه فوتبال در یک منطقه باشگاه ها هستند. آیا در استان باشگاه ها به معنی اخص رشد کرده و فعال هستند؟توسعه پایدار فوتبال بدون برخورداری از هسته اصلی آن آیا امکان پذیر می تواند باشد؟
و باز گفت:باید قبول کرد که بخش اعظمی از عدم توسعه یافتگی فوتبال اردبیل به بی بهره بودن این منطقه از حمایت کننده های مالی است. وقتی فوتبال و ورزش اردبیل از این پارامتر مهم بی نصیب است چگونه می توان ادعای توسعه پایدار را داشت؟
به فضول باشی گفتم:هر وقت که به حرف ها و سخنان تو پرداخته ام ضرر و زیان اش را بیش از بیش تحمل کرده ام ولی این حرف های تو منطقی و علمی است و حیف است که نسبت به انعکاس آن اقدام نکنم. ایرادی هم نخواهد داشت که سینه چاکان توسعه پایدار فوتبال استان بیایند و دشنام بدهند و حکم غیر ورزشی بودن ما را صادر بکنند . آن هم حکم قطعی و بدون برخورداری از حق اعتراض.
فضول باشی در حالی که آب دهانش را فرو می برد گفت:هوا سرد است به این نکته هم اشاره کنم و دیگر بیش از این تو را سر پا نگاه ندارم. با رشد اجتماعی که در آن نیازهای همه افراد بر آورده شده باشد توسعه پایدار به دست می آید. آیا فوتبال بیمار،درمانده و بی در و پیکر ما می تواند در قالب تعریف فوق قرار بگیرد؟
به فضول باشی گفتم:گوته می گوید اندیشیدن آسان و عمل کردن دشوار است. عمل کردن مطابق اندیشه های خود دشوارترین کاری است که در جهان یافت می شود.
امیدواریم آنهایی که مدعی توسعه پایدار فوتبال استان هستند و در این ارتباط به خوبی حرف می زنند در عمل نیز بتوانند این ادعا را به اثبات برسانند که نهایت آرزوی ما می باشد.

این روزها تمامی فدراسیون ها و هیئت های ورزشی استانها آخرین تلاشهای خود را برای کسب سهمیه عضویت در تیمها رشته های مختلف ورزش کشورمان جهت حضور در بازیهای آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا انجام می دهند. ورزش استان اردبیل هم از حدود یک سال قبل، با تشکیل کمیته بازیهای آسیایی، سعی نمود تا ورزشکاران و مربیان صاحب شانس برای حضور در این مسابقات را در زیر چتر حمایتی خود قرار داده و ضمن کاهش مشکلات بدنی و تمرینی و پزشکی آنان، زمینه تعالی و پیشرفت آنان را مهیا نماید.
شمشیربازی اردبیل هم به عنوان یکی از سه هیئت برتر ورزش استان، پروسه کاری خود را با معرفی ۴ ورزشکار و یک مربی ملی پوش آغاز و سعی نمود تا به مرور زمان، این ورزشکاران را در معرض مسابقات و تمرینات مستمر، به سمت تیمهای ملی کشور هدایت نماید. اما روند کار به مرور نشان داد امیررضا کنعانی در بین این نفرات بیشترین شانس را برای قرار گرفتن در میان گزینه های نهایی دارد و البته این امر از شایستگی سایر گزینه ها برای حضور کم نمی کرد. اما شرایط سنی سایر گزینه ها که اکثرا جوان بودند و وضعیت کنعانی، نشان داد سایر گزینه ها خود را برای بازیهای آسیایی آینده باید مهیا کنند.
کنعانی که از سال ۸۷ فعالیت خود را در شمشیربازی استان آغاز کرده بود، به مرور با پشت کار و تلاش کم نظیر و زیر نظر یک مربی علاقمند، فنی و صاحب سبک بنام صادق آرامش اصل، توانست پله ها ترقی را پشت سر هم طی نموده و با کسب مقامهای متعدد در رده سنی نوجوانان و جوانان، نهایتا در سال ۹۴ با قدرت بر اریکه قهرمانی کشور در مسابقات بزرگسالان (ارومیه) تکیه زد و نشان داد حریفی قدرتمند و سخت برای اپه ایست های مدعی کشور است.
فیزیک بدنی منحصر به فرد، توان فنی بالا، علاقه شدید، حمایت خانواده، هیئت و اداره کل ورزش و جوانان، باعث شد تا کنعانی امروز به عنوان یکی از شاخص ترین ورزشکاران استان، نام و پرچم ورزش استان را در ورزش کشور بیش از پیش بالا ببرد.
کنعانی اکنون در جمع ۵ بازیکن دارای شانس برای حضور در تیم ملی اپه کشورمان برای حضور در بازیهای آسیایی جاکارتاست. از این ۵ نفر ۳ یا ۴ نفر نهایی خواهند شد. کنعانی در مسابقات انتخابی با بازیهای زیبا و قدرتمندانه خود نشان داد تمام تلاش خود را برای کسب سهمیه بکار گرفته است و انتخاب وی برای حضور در مسابقات جهانی میلان ایتالیا و صعود فوق العاده وی در دور مقدماتی به عنوان بازیکن ۱۹ در میان نزدیک به ۲۴۰ شمشیربازی دنیا آن هم در اولین حضور جهانی، نشان داد کنعانی برای رسیدن به هدف خود، با کسی تعارف ندارد.
تمرینات منظم و نظارت مربی اش از سویی و حمایت و نظارت مستمر مسئولین هیئت و اداره کل و بخصوص شخص دکتر بهتاج بر روند تمرینات و آمادگی این شمشیربازی با آتیه و حمایت مالی و امکاناتی، امیدها را برای موفقیت کنعانی بیش از پیش کرده است.
شمشیربازی اردبیل پس از پروسه ای ده ساله و کسب عناوین و موفقیت های فوق العاده کشوری و آسیایی، اکنون در آستانه یک موفقیت بزرگ قرار دارد. کسب سهمیه بازیهای آسیایی جاکارتا، یک آرزو برای شمشیربازی و ورزش استان است و همه عوامل هیئت و ورزش استان در تلاش برای تحقق آن هستند. خود امیررضا هم تمام تلاش و همت خود را بکار برده است. مربی تلاشگرش هم در این میان شب و روز پای کار است. یک اتفاق خوب، یک تلاش مضاعف و یک همت دیگر، می تواند این پروسه را نهایی کند. شاید مسابقات قهرمانی کشور بزرگسالان که قرار است دیماه برگزار شود، مهمترین ایستگاه برای او باشد. کسب مقام قهرمانی کشور و یا حضور در روی سکو، بلیط امیررضا برای جاکارتا را «اُکی» خواهد کرد. ان شاالله