به میمنت و مبارکی، مشکل ایجاد شده در انتقال مالکیت تیم لیگ دسته دومی از بابت محل مسابقه حل شده‌است. البته این خوشحالی از بابت وعده‌ای است که رئیس هیئت فوتبال داده و به‌صراحت اعلام کرده که میزبانی مسابقات خانگی کشت و صنعت پادیاب خلخال در اردبیل خواهد بود.

این نوید و این خبر تا حدودی نگرانی هواداران و علاقه‌مندانی را که یک فصل آینده‌سازان را مورد حمایت قرار دادند برطرف کرد ولی آیا این قول عملی خواهد شد؟ نباید عجله بکنیم و ساز مخالف بزنیم، فرصت زیادی تا شروع رقابت‌های لیگ دسته دوم باقی نمانده است، ان‌شاءالله تیم پادیاب بار سفر می‌بندد و بر خلاف شایعات چندماهه اخیر بار دیگر شور و نشاط را به سکوهای ورزشگاه تختی برمی‌گرداند.

مدت‌هاست که در جامعه فوتبال ما شایع شده که پادیاب یکی از ورزشگاه‌های تهران را برای میزبانی معرفی می‌کند. گفته‌های رئیس هیئت کاملاً عکس این قضیه را نشان می‌دهد و بر همه شایعات و تلاش کسانی که می‌خواستند میزبانی پادیاب در تهران را به وسیله‌ای برای انتقاد از مسئولین استان تبدیل بکنند پایان داد و همه غزل‌خوانان همیشه مخالف فوتبال اردبیل را مهمان یک سطل آب سرد و تگری نمود.

البته این‌جا اهالی فن یک سؤال را مطرح می‌کنند که آیا منطقی است تیمی در یک شهر و در یک ورزشگاه دیگر تمرین بکند و در شهر و ورزشگاهی دیگر مسابقه بدهد؟! آیا حالا که در آستانه آغاز رقابت‌ها قرار داریم تیم پادیاب یک جلسه تمرین در زمینی که قرار است ورزشگاه خانگی‌اش باشد انجام داده است؟!

باید به آن‌هایی که همیشه می‌خواهند ساز مخالف بزنند بگوییم که حضرات اشتباه می‌کنید در فوتبال کشور ما همه‌چیز برعکس است حتماً حکمتی در کار وجود دارد که مالک و کادر فنی طرحی نو درانداختند و به یک نتیجه مطلوب از یک تحقیق طولانی رسیدند که تمرین در زمینی که قرار است مسابقه بدهی علمی و اصولی نیست. حالا  پادیاب در تهران تمرین می‌کند و اگر وعده‌ها محقق شود و در اردبیل و در زمین چمن مصنوعی تختی میزبانی بکند نتایج این تفکر ناب و اقدام منحصربه‌فرد به وضوح دیده خواهد شد.

عرض کنم خدمت علاقه‌مندان به فوتبال، آن کسی که در سطح شهر شایعه پراکنده که شرط قبول سرمربی‌گری تیم پادیاب توسط کرمی استقرار تیم در تهران بوده کشکی حرف زده و قصدش بی‌قدرت نشان‌دادن مسئولین ما بوده‌است. به نازم رایزنی، توانایی، ابهت و عظمت مسئولین‌مان را که اجازه خودمحوری و بازی با احساسات فوتبالی‌های استان را به مرکزنشینان ندادند و ثابت کردند که ما از مسئولین قدر قدرتی بهره می‌بریم! خوش به حال فوتبال ما، فوتبالی که بر برخی از قواعد بازی پشت‌پا بزند و لزوم تمرین در زمین مسابقه را مطرود و غیرمنطقی بشمارد.

این حرف‌ها و این وعده‌ها ثبت می شود تا روزش فرا برسد و پادیاب در اردبیل میزبانی بکند. آن‌وقت است که باید  شایعه سازان تغییر محل مسابقه پادیاب، عذرخواهی بکنند. بر همگان واضح و مبرهن است که عذرخواهی کار خوبی است پس اگر پادیاب در اردبیل میزبانی کند از من گردن شکسته این توصیه را بپذیرید و چون پسر شجاع و عزیز از بابت شایعات بی‌اساس عذرخواهی بکنید.

مراسم تشییع، تدفین و ترحیم مرحوم حاج نادر کهنمی اوج محبوبیت یک پیشکسوت با مرام و مردمی ورزش را در معرض دید همگان قرار داد.

کارمند بازنشسته و ورزشکاری پیشکسوت به دنیای باقی شتافت ولی تقدیر مردم از زحمات وی چشمگیر و در نوع خود بی‌نظیر بود.

مردم منطقه با رفتار خود در ارتباط با فقدان یک چهره ورزشی نشان دادند که محبوبیت افراد به میز و پست و مقام و لباس و قیافه شش در چهار و عینک‌های رنگارنگ و موهای سشوار زده نیست. مردم به‌خوبی چند صفتان مزور را از افراد سالم، پاک‌دست و متواضع تشخیص می‌دهند. پست‌ها و مقام‌ها و میزهای ریاست برای صاحبان موقتش جایگاه دائمی و محبوبیت قلبی حاصل نمی‌کنند. آن‌هایی که صادق نیستند، کسانی که زیرآب‌زنی کار دائمی و همیشگی‌شان باشد، آن‌هایی که برای تثبیت خودشان زمینه دربه‌دری و کوچ اجباری برخی‌ها را فراهم می‌کنند  نمی‌توانند در قلوب مردم و جامعه ورزش برای خود جایی باز کنند.

مردم همیشه‌درصحنه نشان دادند که برای آن‌ها برخورداری از صداقت اصل مهمی در روابط و دوستی‌های پایدار می‌باشد. رفتار مردم تأییدکننده این اصل بود که انسان‌ها می‌توانند با صداقت، حسن شهرت به دست آورند و به چهره‌ای مقبول و محبوب تبدیل بشوند.

صداقت بالاترین سطح کیفیت در شخصیت انسان است. آدم صادق سطحی از شخصیت را نشان می‌دهد که افراد بیشتری را به سمت خود جذب نماید. صادق بودن پاداش دارد و چه پاداشی بالاتر از محبت، احترام و بزرگواری مردم در قبال خدمت‌گزاران صادق و راست‌گو.

حضور صمیمی مردم در تجلیل از خدمات حاج نادر کهنمی بزرگ‌ترین تلنگر به مسئولینی است که تا وقتی در رأس یک مسئولیت قرار می‌گیرند از خود بی‌خود می شوند، گذشته‌ی خود را فراموش می‌کنند و همه‌چیز را در لحظه و قدرت و امرونهی خلاصه می‌نمایند. به صغیر و کبیر رحم نکرده و به جز خود و اندک اطرافیان همراه‌شان همه را از دم تیغ می‌گذرانند تا به موقعیت‌شان آسیبی نرسد و پایه‌های میز ریاست‌شان لرزه‌ای احساس نکند.

آن‌هایی که برای خاموش کردن عطش قدرت و نشان‌دادن اقتدار و عظمت‌شان آرامش دیگران را برهم بزنند در نهایت با گذشت زمان جواب دندان شکنی از مردم دریافت می‌کنند.

در عرصه ورزش تنها مدال‌آوری و فتح سکوهای قهرمانی برای محبوبیت و حسن شهرت یک ورزشکار کافی نیست. یک قهرمان و یک پهلوان باید از مجموعه‌ای از ویژگی‌های اخلاقی و فنی بهره‌مند بشود. چه افراد و ورزشکاران زیادی بوده‌اند که در مقطعی به‌لحاظ ویژگی‌های فنی محبوب شده‌اند ولی با طی زمان بازیگری رفته‌رفته به بوته فراموشی سپرده شده‌اند.

تجلیل مردم از ورزشکاری چون حاج نادر کهنمی نشان داد مردم قدردان کسانی هستند که در راستای اهداف جمعی و تیمی سختکوشی می‌کنند، به پای حرف دل مردم می‌نشینند و به سخنان گفته‌شده اهمیت می‌دهند و برای آن‌هایی که در گفتن حقایق، شجاع هستند و صادق، جایگاه خاص و والایی قائل می‌شوند.

دهه شصتی‌های فوتبال

از ویژگی‌های فوتبال دهه ۶۰ اردبیل هرچقدر که گفته شود به‌طور کامل نمی‌توان همه زیبایی‌ها را به تصویر کشید. اهالی فوتبال در دهه ۶۰ حکم یک خانواده را داشتند و بر این اساس است که وقتی اتفاقی برای وابستگان آن دوره روی می‌دهد اکثریت اعضای آن خانواده با تمام وجود در صحنه حضور پیدا می‌کنند و رشته‌های عمیق مودت، دوستی، صداقت و یک‌رنگی را به نمایش می‌گذارند.

دهه شصتی‌های فوتبال اردبیل یک پای ثابت مراسم مرحوم کهنمی بودند. با چهره‌ای اندوهگین و با قلبی سرشار از غم و اندوه می‌آمدند تا نشان بدهند فوتبالی‌های دهه ۶۰ همه از دوستان و یاران باوفایی هستند که نمی‌توانند داغ دوری یکی از یاران‌شان را تحمل بکنند. می‌آیند تا نشان بدهند همچنان صداقت، صمیمیت، دوستی و یک‌رنگی در جامعه فوتبال دهه ۶۰ جاری و ساری است.

حتی آن‌هایی که سال‌ها در خارج از اردبیل زندگی می‌کنندحضور در مراسم یادبود مردی چون نادر کهنمی را واجب تلقی کردند و خود را به اردبیل رساندند. به عنوان نمونه در مراسم چهلم، مردی موقر با حالتی اندوهگین و چشمانی اشک‌بار در ورودی مسجد ابراهیم‌آباد ایستاده بود. او در نگاه اول ناشناخته بود تا این‌که بعد از گذشت زمان یکی از پیشکسوتان خطاب به اطرافیان گفت او ایرج صراطی است. بازیکن دهه ۵۰ و ۶۰ فوتبال اردبیل و تیم پاس که خود را برای حضور در مراسم به اردبیل رسانده و در یک گوشه‌ای آرام اشک از دیده روان می‌کرد. قدیمی‌های فوتبال اردبیل یکی پس‌از دیگری به سراغش رفتند و در آغوشش گرفتند و بر پیشانی‌اش بوسه زدند. این قبیل رفتارها و حرکت‌ها اثری از حاکم بودن فضای دوستی، مودت و برادری بر فوتبال دهه ۶۰ اردبیل می باشد.

فوتبال دهه ۶۰ اردبیل ترکیبی از ویژگی‌های فنی بالا، خصوصیات اخلاقی منحصربه‌فرد، صمیمیت و صفای مثال‌زدنی و نمونه‌ای از رفتار و مرام پهلوانی بود.

علی دایی

شهریار فوتبال ایران زمین در مراسم تشییع و تدفین و ترحیم حاج نادر به‌دلیل مسافرت خارج از کشور غایب بود. او که در تماس‌های مکرر پیگیر حال یار دیرین خودش بود برای شرکت در مراسم چهلم به اردبیل آمد و در میان استقبال پرشور هواداران با حضور در آرامستان علی‌آباد و مسجد ابراهیم‌آباد و قرائت فاتحه به روح مردی خدمتگزار، متواضع و عاشق ورزش و ورزشکاران ادای احترام کرد.

علی دایی نیز حاصلی از دنیای حاصلخیز فوتبال دهه ۶۰ اردبیل است. برخورد او با هم‌تیمی‌های خودش در تیم منتخب و تیم استقلال اردبیل زیبا و دیدنی بود. علی‌رغم ازدحام جمعیت تا چشمش به یک بازیکن دهه ۶۰ می‌افتاد به‌گرمی یکدیگر را در آغوش می‌گرفتند و خنده‌ای حاکی از رضایت تجدید دیدار بر گوشه لبان‌شان نقش می‌بست. آن فوتبال کجا و فوتبالی که الان بر منطقه ما سایه انداخته است کجا. در آن سال‌ها همه‌اش احترام، حرمت، تواضع، یک‌رنگی و پیروزی‌های پی‌درپی و متوالی و امروز اگر چیزی نگوییم و از وضاع آشفته‌‍‌اش حرفی نزنیم بهتر خواهد بود.

اهالی محله ابراهیم‌آباد

اهالی و ساکنین محله ابراهیم‌آباد در همه‌ی مراسم مربوط به حاج نادر کهنمی با تمام وجود در صحنه ظاهر شدند و نشان دادند که آن‌ها با درک اهمیت کارکرد اجتماعی مسجد برای حضوری فعال و همکاری خالصانه ثابت‌قدم هستند. همکاری نزدیک دست‌اندرکاران محله ابراهیم‌آباد بستر عینی پیوند دین با مردم است. ارتباط نزدیک آن‌ها از طریق مسجد و حضور داوطلبانه و آگاهانه در برپایی باشکوه مراسم، نشان از نقش پررنگ مسجد در حاکم کردن حال‌وهوای معنوی و همکاری خالصانه مردم در انجام امور محوله می‌باشد. باید به هیئت امنا و جوانان حسینی محله که عاشقانه برای خدمت به میهمانان مراسم تلاش می‌کردند خسته نباشید گفت.

کلام آخر

باید برای همه آن‌هایی که صادقانه در ورزش کشور و استان خدمت می‌کنند و فارغ از هرگونه وابستگی‌های سیاسی و صرفاً به‌خاطر آینده‌ی جوانان کمر همت بسته‌اند سلامتی و موفقیت آرزو کرد. چند روزی جلوس بر مسند قدرت و حکمرانی کردن، ارزش برخوردهای قهرآمیز، رفتارهای متکبرانه، اقدامات سؤال برانگیز و حمایت‌های باندی و محفلی را ندارد. همچنین حضور آیت‌اله سیدحسن عاملی نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه اردبیل، سید حامد عاملی استاندار و معاونین استاندار، سردارجلیل بابازاده، سردار سید علی تدین،سید محمد شروین اسبقیان معاون وزیر ورزش و جوانان،نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی، فرماندار اردبیل، شهردار و اعضای شورای شهر و جمعی از مسئولین در کنار ورزشکاران و قاطبه مردم قابل تقدیر بود. در کنار درخواست شادی روح مرحوم حاج نادر کهنمی برای کلیه پیشکسوتان و بلند آوازان ورزش شهر و دیارمان آرزوی سلامتی و تندرستی و برای آویزان‌های قدرت‌طلب و کینه‌جو رستگاری و آرامش طلب می‌کنیم.

هر چیزی حساب و کتاب دارد. ممکن است امروز در عرصه‌های مختلف به‌دلیل برخورداری از قدرت و پست و منصب کارهایی انجام بدهیم ولی مطمئناً اگر به فکر آینده نباشیم و وظیفه خود را به‌نحو احسن انجام ندهیم و به فکر محکم کردن زیرساخت‌ها و به‌کارگیری افراد لایق و توانا نباشیم قبل از هر چیز خودمان ضرر خواهیم کرد و به مجموعه تحت مدیریت ضربات جبران‌ناپذیری وارد می‌کنیم.
زور گفتن و خارج از چارچوب عمل کردن، لایق و برازنده هیچ فرد و احدی نمی‌تواند باشد. مدیری که قدرت به‌کارگیری مکانیزم جذب و دفع را نداشته باشد نمی‌تواند ادعای موفقیت و سربلندی و کارنامه‌ای سرشار از نقاط مثبت و دلگرم‌کننده داشته باشد.
مدیر توانمند در راستای جذب افراد صاحب کارنامه مثبت با سابقه روشن باید نهایت تلاش خود را به عمل آورد و میدان را برای جولان دادن افراد و آدم‌های بی کارنامه، غریبه و آویزان‌هایی که به هر رنگ و قیافه‌ای درمی‌آیند مساعد ننماید.
آن‌هایی که در عرصه ورزش فعال‌اند و در دل عشقی به ورزش و علاقه‌ای به ورزشکاران دارند دوست دارند که مسئولیت‌های مختلف در اختیار کسانی باشد که سال‌ها در میادین مختلف روزگار گذرانده و اصلاح و بهبود امور رشته‌های مختلف، دغدغه و خواسته اصلی‌شان باشد. آن‌هایی که در ورزش زحمت کشیده، رنج برده، سختی تحمل کرده و عرق ریخته‌اند بهتر است که در گردش امور آن سهم به سزایی داشته باشند و از جایگاه مطلوب و خاصی بهره ببرند.
یک ورزشکار وقتی به پایان دوره قهرمانی می‌رسد گنجینه‌ای از تجربه است. نباید به‌آسانی آن‌ها را از دست داد و از صحنه بیرون‌شان کرد. ورزشکار در دنیای ورزش صاحب تجربه و شناخت لازم و کافی است و اوست که می‌تواند با نگاهی درست و موشکافانه در ارتباط با ورزش تصمیم بگیرد و ارائه‌ی طریق نماید.
ورزشی‌ها چون عمر خود را در راه ورزش گذرانده‌اند مطمئناً براساس آگاهی‌هایی که در عینیت و در مرحله عمل کشف کرده‌اند حرف می زنند و سخن می گویند و چون خود را در ورزش صاحب‌نظر می‌دانند ممکن است فحوای کلام‌شان انتقادی، اعتراضی و گاهاً تند و تلخ باشد ولی همه اقدامات آن‌ها خالصانه و دلسوزانه است.
آن‌هایی که آویزان هستند و چشم به مدیریت‌ها و بخش‌هایی از زیرمجموعه‌ها دوخته‌اند از هر راهی وارد می‌شوند، اتهام بزنند، حرمت بشکنند، دروغ بگویند، نامردی بکنند، با آبروی افراد بازی بکنند و خلاصه برای این‌که به خواسته‌شان برسند دست به هر کاری بزنند و خم به ابرو نیاورند.
غیرورزشی‌ها هرچقدر هم که توانا، بانفوذ، قدرتمند و به‌زعم خودشان کارا باشند در ورزش موفق نخواهند شد. میدان دادن به غیر ورزشی‌ها و حمایت از آن‌ها به قیمت کنار ماندن افراد سالم، صالح، دلسوز و کاربلد تمام می شود.
ورزش ما سرشار از استعدادهاست ولی به‌جای پرداختن به علل ناکامی‌ها و روشن کردن نقش کمبود امکانات و تجهیزات در ناکامی‌ها تلاش‌مان بر اثبات خودمان استوار گردیده است و همین نقطه‌ی تاریکی است که راه پرفرازونشیبی را در مقابل ورزش قرار می‌دهد.
کسی که کوچک‌ترین آشنایی با علم مهندسی عمران ندارد هیچ‌وقت محاسبات احداث یک ساختمان را به وی نمی‌دهند، فردی که از علم شیمی سر در نیاورد یک واحد صنعتی شیمی را به او نمی‌سپرند و اویی که از یک رشته ورزشی کوچک‌ترین اطلاعی نداشته باشد و در عمرش حتی برای تماشای یک مسابقه‌اش قبول زحمت ننماید، نباید عهده‌دار مسئولیت آن رشته شود.
این گفته‌ها را نه مخالفت با یک فرد و نه خدای ناکرده موضع‌گیری بر علیه یک جریان است. نباید در بحث حساب و کتاب هرچیزی شک‌وتردید داشت. آن‌هایی که در این امر اصرار می‌ورزند و مدیریت غیرورزشی‌ها در هیئت های ورزشی را اصولی و مطابق با عرف می‌دانند می‌توانند با استناد به دلایل و برهان، افکار عمومی را قانع کنند. تهمت زدن، کاروانی از هیاهو به راه انداختن، شعار دادن و فراموشی اصل و چسبیدن به فرع نمی‌تواند در تغییر رأی و نظر مخالفان با فعالیت غیرورزشی‌ها در ورزش مثمر ثمر باشد.