عدم رعایت عدالت در ورزش و در برخورد با قهرمانی‌ها و نتایج به‌دست‌آمده توسط تیم‌ها می‌تواند پیامدهای نامطلوبی داشته باشد.

بعضی از فدراسیون‌ها که از قدرت چانه‌زنی بیشتری برخوردارند به‌راحتی می‌توانند هزینه‌ها و اعتبارات مورد نیاز خود را جذب ‌کنند و برخی‌ها چون فدراسیون ناشنوایان از اعزام تیم‌های ملی جودو و تکواندو به قهرمانی جهان باز می‌ماند و با تیمی چون فوتسال زیر 21 سال ناشنوایان به مقام قهرمانی جهان می‌رسد ولی سخن از مشکلاتی است که این تیم با آن‌ها مواجه بوده .است

درحالی‌که فوتبال ما و فدراسیون عریض و طویل آن با نمونه‌های مختلفی از بی‌توجهی‌ها و فساد در زیر مجموعه‌هایش مواجه می‌باشد و شایعات مختلفی از نابسامانی تیم‌ها و بازارگرمی بازیکنان برای بالابردن دستمزدها به گوش می‌رسد، زمانی که دلالان و آتش‌بیاران معرکه فوتبال در جنب‌وجوش هستند تا رقم قراردادهای بازیکنان را بالا ببرند و از کنار آن سود قابل‌توجهی به جیب بزنند، تعدادی جوان کم توقع و لایق با کم‌ترین امکانات به مسابقات فوتسال جهانی ناشنوایان اعزام می‌شوند و با اقتدار به مقام قهرمانی می‌رسند ولی آب از آب تکان نمی‌خورد.

وقتی خبر موفقیت دلاورمردان فوتسال ناشنوایان زیر 21 سال منتشر می‌شود در کنار آن مطلبی از حامد اردستانی مسئول انجمن فوتسال ناشنوایان مبنی‌بر مشکلات مالی تیم منتشر می شود، این سؤال در ذهن علاقه‌مندان به ورزش و طرفداران رعایت عدالت در آن مطرح می شود که این‌همه بی‌توجهی و یا تبعیض چرا؟

تا زمانی‌که در ورزش و رشته‌های مختلف، هر چیز بر سر جای خودش نباشد و تقسیم امکانات و تخصیص بودجه به‌درستی و با رعایت اصول مورد قبول انتجام نپذیرد برای از بین بردن تبعیض و ناعدالتی در ورزش امیدی نخواهد بود.

دلاورمردان فوتسال ناشنوایان زیر 21 سال برای رسیدن به فینال، تیم پرقدرت برزیل را شکست دادند و در دیدار پایانی در برابر میزبان رقابت‌ها قزاقستان در وقت قانونی ۳ بر ۳ مساوی شدند ولی در وقت‌های اضافی توانستند ۷ بر ۴ پیروز شوند و برای دومین بار قهرمانی جهان را از آن خود بکنند.

این جوانان و این افتخارآفرینان، شایسته تجلیل و تقدیرند. با کمبود اعتبار و با بی‌توجهی، دلسردی و ناامیدی را در اردوی آن‌ها حاکم نکنیم و با نگاهی پدرانه بر همه‌ی موفقیت‌ها ارج نهیم و برای ادامه این قبیل موفقیت‌ها از هیچ کوششی دریغ نکنیم.

انتخابات ریاست‌جمهوری فضای خاصی را بر عرصه سیاسی ایران اسلامی به ارمغان آورده است. ثبت‌نام کاندیداها و اعلام آمادگی برای خدمت به مردم، سوژه روز محافل سیاسی و اجتماعی است. همه این قضایا نشان‌دهنده اهمیت انتخابات و توجه بیشتر مردم به تعیین سرنوشت مملکت در چهار سال آینده است.

آن‌چه که در انتخابات ریاست‌جمهوری مهم است بحث انتخاب درست و هوشیاری مردم دراین‌رابطه می‌باشد، انتخاب درست بهترین اقدام جهت رسیدن به نقطه‌های ایده‌‌ال و هموار کردن راه پیشرفت و توسعه می‌باشد.

در برخی از انتخابات برگزار شده در سال‌های گذشته، نوای قهر کردن از صندوق‌های رأی توسط برخی از گروه‌های سیاسی همگام با دشمنان نظام به گوش می‌رسید ولی این‌بار تا به این‌جای کار تقریباً همه گروه‌ها برای حضور در پای صندوق‌های رأی اعلام آمادگی کرده‌اند و مسلماً میزان بالای مشارکت، اقتدار ملت قهرمان ایران را در معرض دید همه جهانیان قرار خواهد داد.

حضور همه‌جانبه مردم در پای صندوق‌های رأی یکی از مهم‌ترین عوامل شکل‌گیری و عزتمندی نظام محسوب می شود. جامعه‌ای از سرمایه اجتماعی و پشتوانه بیشتری بهره می‌برد که اکثریت مردم در صحنه‌های سیاسی و اجتماعی حضوری فعال داشته باشند.

جامعه ما درحال‌حاضر با مشکلاتی از قبیل تورم، فساد، بیکاری و افت ارزش پولی مواجه می‌باشد. برای غلبه بر همه این نابسامانی‌ها بهترین راه‌حل، حضور حداکثری در پای صندوق‌های رأی و انتخاب فردی اصلح و مورد اعتماد برای ریاست جمهوری‌است.

مردم دوست دارند که مسئولین برای موفقیت ایران اسلامی در صحنه‌های مختلف، هم تلاش وافری داشته باشند و هم برنامه قابل‌قبول برای هدایت تلاش‌ها به سوی موفقیت.

مؤثرترین و بهترین راه برای تحقق این خواسته‌ها رأی دادن است. مشارکت حداکثری مردم در انتخابات، بستری مناسب برای اعتمادبه‌نفس مسئولان کشور فراهم می‌کند تا آن‌ها بتوانند با پشتوانه قوی، محکم و خلل‌ناپذیر به‌نام مردم در اداره امور کشور و در برخورد با دشمنان نظام قاطعانه عمل کنند و به‌درستی تصمیم‌گیری نمایند.

انتخاب درست مردم برای غلبه یافتن بر مسائل ریز و درشت حاکم بر جامعه تأثیر گذار است. هشتم تیرماه بهترین زمان برای انتخابی است که بتواند جهت آینده این کشور نوید روزهای خوب و آفتابی را بدهد. آن‌هایی که در شرایط ایجاد شده سهیم بوده و در دوران مسئولیت‌شان فقط به حرف زدن و احیاناً شنا برخلاف جریان آب و خواسته جامعه داشته‌اند در این انتخاب نباید جایی داشته باشند.

انتخاب مردم بدون شک در مسیر رأی دادن به انسان‌های متواضع و مردمی خواهد بود. آن‌هایی که سال‌ها با نگاه از بالا، فخرفروشی کرده و خود را برتر از مردم تلقی نموده و برای خود و اطرافیان، جایگاهی رفیع قائل شده‌اند توانایی تأثیرگذاری در رأی مردم و جلب نظر حداکثری آن‌ها را نخواهند داشت. در این راه برخی از حرکت‌ها و رفتارهای عوام‌فریبانه و تغییر نظر360 درجه‌ای و تلاش برای القای همراه با مردم بودن به‌هیچ‌وجه چاره ساز نخواهد بود.

جامعه‌ی سرافراز ایران اسلامی به رئیس جمهوری پرتلاش، پاک‌دست با کارنامه‌ای سرشار از موفقیت و در خط ولایت و خادم واقعی ملت و انقلاب نیاز دارد.

از دیدگاه دین مبین اسلام عمل به وعده ها لازم و واجب است. وفای به عهد یکی از شاخصه‌ها و صفات اهل تقوا و صداقت می‌باشد.

کاندیداهای ریاست‌جمهوری درمورد وعده‌هایی که می‌دهند باید با احتیاط عمل کنند، وعده ای که توان عمل به آن‌ها وجود نداشته باشد می‌تواند صدمات غیرقابل جبرانی برای جامعه به‌همراه داشته باشد.

حرف زدن کار آسانی است، در برخی موارد عطش رسیدن به قدرت ممکن است در سخن گفتن و حرف زدن عنان اختیار را از دست انسان خارج نماید ولی آن‌هایی که خود را شایسته تکیه زدن به منصبی چون ریاست‌جمهوری می‌دانند باید بدانند که هر وعده‌ای که به مردم متعهد و ولایت‌مدار ایران اسلامی می دهند درواقع به میلیون‌ها انسان بدهکار می‌شوند و تا زمانی‌که به وعده خود عمل نکنند امکان رهایی از این دین وجود نخواهد داشت.

کافی است که نامزدهای ریاست‌جمهوری برای این مسئله معتقد باشند که عمل نکردن آن‌ها به وعده‌ها، بدبینی مردم نسبت‌به نظام و انقلاب و مسئولین را موجب می‌شود.

گذشته نامزدها و کارنامه آن‌ها در پست‌ها و مسئولیت‌هایی که داشته‌اند می‌تواند بهترین سنجش و میزان برای چگونگی وعده‌های آن‌ها باشد.

برای مردم، صداقت در کلام اهمیت خاصی دارد. در شرایط حاضر مردم برای انتخاب رئیس قوه مجریه براساس حرف و وعده عمل نمی‌کنند باید بررسی کرد و به نتیجه قطعی رسید که چه کسانی در ایران اسلامی تا به امروز در مسئولیت‌هایی که داشته‌اند در حل مشکلات و ارائه راهکار موفق بوده‌اند و در منصب و جایگاهی که داشتند امتحان خود را به‌خوبی پشت‌سر گذاشته‌اند.

این‌که میزان عمل‌گرایی یک فرد مدعی سنجیده بشود کار سخت و پیچیده‌ای نیست. تشخیص کاندیداهای عمل‌گرا از نامزدهای حراف و شلوغ‌کن کار سختی نیست، بهترین مسیر، بررسی کارنامه عملکرد گذشته آن‌ها می‌باشد.

هر وعده‌ای که کاندیداها می‌دهند باید از پشتوانه عملیاتی شدن برخوردار باشد. اصرار بر وعده‌های پرطمطراق، بدون توجه به چگونگی عملی شدن آن‌ها مطمئناً نارضایتی عمومی، دلسردی و بدبینی در بخشی از جامعه را موجب خواهد شد.

رأی آوردن و قرار گرفتن در رأس امور اجرایی کشور یک طرف قضیه است و خیانت به فداکاری هزاران شهید سرافراز و رنج انسان‌های پاک و صادق طرف دیگر.

روز سرنوشت‌ساز تعیین چهاردهمین رئیس جمهوری ایران اسلامی نزدیک است و فرصت زیاد نیست. در این روزها نامزدها با رعایت تقوای الهی از دادن وعده‌های دروغ به مردم خودداری نمایند و بر مردم نیز لازم است که همه اطرافیان‌شان را به مشارکت در انتخابات و انتخاب فرد اصلح تشویق نمایند.

ایران اسلامی کشوری است که اقتدارش متکی به مردم می‌باشد. برای حفظ این اقتدار و کمک به رفع مشکلات موجود، چاره‌ای جز حضور یک‌پارچه و گرم مردم در پای صندوق‌های رأی وجود ندارد.

کسانی که احساس مسئولیت نموده و خود را در قد و قواره مسئولیت مهمی چون ریاست‌جمهوری دیده‌اند برای اخذ رأی، شعارهای مختلفی سر می‌دهند و حرف‌های بسیار زیبا و امیدوارکننده بر زبان جاری می‌نمایند. خیلی از نامزدها تلاش می‌کنند که در مصاحبه‌ها و گردهمایی‌ها از خود چهره‌ای عدالت‌خواه به تصویر بکشند. از آن روزی که کار ثبت‌نام را انجام می‌دهند خود را عدالت‌خواه معرفی کرده و بر سر این موضوع مانور داده و سخن‌سرایی می‌کنند.
انتظار مردم و جامعه از مسئولین، عدالت‌خواهی آن‌ها به معنی واقعی می‌باشد اما در عمل مشاهده می‌شود که توجه به این مسئولیت اجتماعی در نزد آن‌ها در حد یک “پز مدیریتی” تقلیل پیدا می‌کند.
بعد از شهادت آیت‌الله رئیسی با آن‌همه ویژگی‌های منحصربه‌فرد، ایران اسلامی به رئیس جمهوری نیاز دارد که خودش عدالت‌پیشه باشد و این ویژگی را در مسئولیت‌های قبلی نشان داده باشد. آن‌هایی که با ثبت‌نام در انتخابات ریاست‌جمهوری، شعار عدالت‌خواهی بدهند و در رفتار شخصی‌شان از آن کیلومترها فاصله داشته باشند، اقدام شان چیز دیگری جز بازارگرمی انتخاباتی نخواهد بود.
آن‌هایی که دم از عدالت‌خواهی می‌زنند باید در عمل این ادعا را به اثبات برسانند. کسی که در سال‌های گذشته برای خود، اطرافیان، دوستان و اقربای نسبی و سببی فرصت‌های ویژه‌ای فراهم کرده آیا می‌تواند از عدالت خواهی حرف بزند؟
مردم در انتخابات ریاست‌جمهوری به کسانی رأی خواهند داد که عدالت‌خواهی و عدالت‌‌پیشگی را نه به‌عنوان یک شعار تبلیغاتی بلکه موردی با باور قلبی معتقد باشند و دامن‌شان از هر چه تبعیض و فساد و رانت است مصون بوده باشد.
کسی که خود را عدالت‌خواه معرفی می‌کند اگر در میان مردم زندگی نکند و با مردم در همه صحنه‌ها همراه و هم‌قدم نباشد و مسیر رانت‌ها را به روی خود و خودی‌ها مسدود نکند شایسته تکیه زدن بر رأس قوه مجریه ایران اسلامی نخواهد بود.

فضای انتخاباتی به‌مرور گرم و گرم‌تر خواهد شد. برای افزودن بر میزان گرمای تنور انتخابات، مناظره کاندیداها می‌تواند نقش‌آفرینی بکند. اما این خواسته موقعی تحقق می‌یابد که کاندیداها در مناظره‌ها تمرکزشان را بر توانمندی‌ها و برنامه‌های خود قرار بدهند.
در برخی از انتخابات، پرداختن کاندیداها به نقاط ضعف و منفی یکدیگر و به حاشیه کشیده شدن مناظره‌ها نتایج مطلوب و قابل قبولی را به‌دنبال نداشته است.
کاندیدا‌ها در مناظره‌ها باید براساس واقعیت‌های موجود سخن بگویند و در ارائه راه‌حل و چگونگی غلبه بر مشکلات اشاره نموده و از تخریب یکدیگر و یا پا گذاشتن بر روی خطوط قرمز و تخریب رقبا خودداری نمایند.
در مناظره‌ها کاندیداها از دادن وعده‌های آنچنانی که امکان تحقق‌اش از درصد پایینی برخوردار می‌باشد خودداری نمایند. وقتی برای مردم وعده حل مشکلات اقتصادی مملکت در ۱۰۰ روز داده شود و عملی شدن اش امکان‌پذیر نباشد چه آسیبی در میزان اعتماد مردم به مسئولین وارد می‌شود؟
مطمئناً در انتخابات چهاردهمین دوره ریاست‌جمهوری با حضور گسترده و یکپارچه مردم ابراز وجود به کسانی که سال‌های گذشته به مردم دروغ گفته و همواره نگاهی از بالا به پایین داشته‌اند فضایی وجود نخواهد داشت.

اتفاقاتی که در دهه‌های اخیر در ایران اسلامی رخداده هیچ‌وقت از ذهن مردم متعهد فراموش نخواهد شد.
نامزدهایی که کارنامه‌شان روشن و مشخص می‌باشد چگونه مدعی ایجاد تغییر و دستیابی به برخی از اهداف می‌شوند؟
آن‌هایی که در زمان مسئولیت‌شان همواره از پاسخ‌گویی به اقداماتی که مسئولیت مستقیم داشته‌اند فرار می‌کردن، حالا اگر از پاسخ‌گویی دم بزنند و در این‌ ارتباط حرف‌های شیرینی بر زبان جاری بکنند قابل‌قبول خواهد بود؟
کسانی که سال‌ها در قامت اصول‌گرایی ادعاها کرده‌اند وقتی در وسوسه حمایت اصلاح‌طلبان باشند تا شاید بر سبد رأی خود بیفزایند چگونه باید مورد اقبال مردمی مسلمان و متعهد قرار بگیرند؟
رفتار تخریبی و نگاه از بالا به پایین نامزد ها در دوره‌های قبلی انتخابات ریاست‌جمهوری در یاد و خاطره مردم ماندنی است، شعارهایی چون “کشور مدیر می‌خواهد نه نوکر” و یا “کشور مدیر می‌خواهد نه سوپرمن” نشان‌دهنده خوی و منش کسانی است که ادعای خدمتگزاری به مردم می‌کنند.
کاندیداهایی که خود را تافته جدابافته می‌دانند نمی‌توانند با کف جامعه ارتباط مناسب برگزار کنند. آن‌هایی که سال‌ها در مسئولیت‌شان بین خود و مردم فاصله ایجاد کرده‌اند برای رسیدن به پست ریاست‌جمهوری نباید پز مدیریت مردمی بدهند.
داستان و قصه برجام با وعده و وعده‌های عجیب‌وغریب دست‌اندرکاران‌اش همراه بود. کسانی که در جریان آن نقش‌آفرینی کرده‌اند، با به‌کار بردن انواع ترفندها نمی‌توانند پوششی ضخیم بر گذشته‌شان بکشند. تصویب ۲۰ دقیقه‌ای برجام در مجلس شورای اسلامی امری نیست که قابل چشم‌پوشی از کارنامه کاری برخی‌ها باشد.
مردم باید در روزهای مانده تا انتخابات چهاردهمین دوره ریاست‌جمهوری همه اتفاقات سال‌های گذشته و موضع‌گیری‌های مسئولین در مقاطع سرنوشت‌ساز کشور را در نظر داشته باشند. آیا کسانی که در مقطعی ادعا می‌کردند تصویب ۲۰ دقیقه‌ای برجام در مجلس نشانه‌ای از مدیریت قوی و اقتدار می‌باشد شایستگی نشستن بر مسند قوه مجریه را خواهند داشت؟
به جرأت می‌توان گفت که کشور به چهره‌هایی نیاز دارد که بتوانند ادامه دهنده راه دولت سیزدهم باشند. مردم مطمئن دست رد به سینه کسانی که در مقاطعی موضعی یکسان با برخی از چهره‌های خائن به ملت و مملکت داشته‌اند خواهند زد.

ایران اسلامی در هشتم تیرماه ۱۴۰۳ آزمون بزرگی را با موفقیت پشت‌سر خواهد گذاشت. با توجه به حادثه بالگرد و شهادت جمعی از خدمتگزاران صادق ایران اسلامی، کسانی که به آینده این نظام حساس هستند باید بدانند که وقت ایستادن در میدان است. همه باید در صحنه انتخابات حضور فعال داشته باشند و دست رد به سینه نمادهای فساد و اشرافیت سیاسی و خانوادگی بزنند.

مردم به دنبال فردی خواهند بود که برای آن‌ها نماد کارآمدی باشد، فردی که سال‌ها در کنار مردم بوده و در راستای تحقق نیاز جامعه و اقشار کم‌درآمد و محروم تلاش نموده باشد، کسی که از قدرت لازم برای فساد ستیزی برخوردار بوده و از جریان‌های غرب‌گرا دوری کرده باشد.

هر کاندیدایی که برای بازی در میدان دشمن رغبت نشان بدهد در جلب نظر مردم موفق نخواهد بود. حمایت رسانه‌های بیگانه از برخی از نامزدها و اقبال و استقبال‌شان از نام‌نویسی آن‌ها باید عاملی برای مرور گذشته‌شان باشد تا دلیل و علت همراهی آن‌ها را بیابند و از کرده‌های خود پشیمان بشوند و دیگر راه خطا نروند.

برای اخذ تأیید صلاحیت از شورای نگهبان یکی از شرایط اصلی، مدیر و مدبر بودن کاندیداها می‌باشد. کسانی که در مسئولیت‌های قبلی چون رئیس قوه، وزیر و …. در حل مشکلات مردم و جامعه ناتوان بوده‌ و عملکردشان از مردم و جامعه نمره قبولی نمی‌گیرند را اجازه حضور دوباره در صحنه ندهند.

مردم به خوبی با عملکردها و دیدگاه‌های سیاسی افراد و وابستگی آن‌ها به جریان‌های سیاسی آگاهند و مسلماً با آگاهی کامل برای به قدرت رسیدن دل‌بستگان غرب روی خوش نشان نخواهند داد.

مردم برای نشان‌دادن قدرت نظام با تمام وجود در پای صندوق‌های رأی حاضر خواهند شد و بار دیگر یأس و ناامیدی را در اردوی دشمنان نظام و انقلاب حاکم خواهند کرد.

گفت:چه خبر از فوتبال اردبیل؟
گفتم:خدا را شکر رقابت‌های لیگ برتر شروع شده و روایت می کنند که بازی‌ها از کیفیت مطلوبی بهره می برند.
گفت: دست‌شان درد نکند ولی برای من یک سوال پیش آمده؟
گفتم : تا سوال تو چه باشد. تا بخواهیم حرف بزنیم بعضی‌ها ادعا می کنند که چشم دیدن موفقیت‌های ورزش و فوتبال را نداریم.
گفت:فصل گذشته لیگ برتر با ۱۰ تیم برگزار شد و امسال با ۱۲ تیم. دو تا تیم چگونه مجوز حضور گرفته‌اند؟
گفتم: آقایان فرموده‌اند که همه اقدامات فوتبال با حساب و کتاب است. تو بصیرت کافی برای درک عمق اقدامات را نداری. بی خیال باش و این شعار را سر بده: “هر نه وار کرنرده وار”.

پرونده لیگ بیست و سوم بسته شد، لیگی که از همان آغاز تا به انتها آبستن حوادث بود، لیگی که حاشیه‌ها در آن بر متن چربش زیاد داشت، و لیگی که  بسیاری از واقعیت‌های فوتبال ما را در دید همگان قرار داد و بر همه شعارها و ادعاهای انجام یافته در مورد ویژگی‌های منحصربه‌فردش خط قرمز کشید.

لیگ در فصل جاری آیینه تمام نمایی از حال‌وروز فوتبال کشور بود. روند لیگ و اتفاقات رویداده نشان داد که فوتبال ما بیمار است و مریض. از آن روزی که پرونده فساد در فوتبال ماتم‌زده مطرح شد و حرف‌ها و سخن‌ها از زدوبندها و حرکت‌های پشت پرده به میان آمد و خیلی از پیش‌بینی‌ها رنگ واقعیت گرفت بار دیگر بحثی به‌نام لزوم مبارزه با فساد مطرح گردید.

چه کسانی باید برای کندن ریشه فساد در فوتبال اقدام بکنند؟ آیا آن‌هایی که در تشکیلات فوتبال ما صاحب پست و مقام و دفترودستک شده‌اند وظیفه‌ای در قبال این آبرو ریزی ندارند؟ آیا این فساد نتیجه‌ای از نفوذ و رخنه جریان‌های منفعت‌طلب و شارلاتان مسلک‌های همیشه مدعی نیست؟ آیا زجرآور نمی‌باشد که کسانی بدون داشتن لیاقت و شرایط لازم در این فوتبال وامانده مسئولیت گرفته‌اند و به هر ترتیبی که خواسته‌اند عمل کرده‌اند؟

رفتارهاطوری است که گاهی آن‌ها که باید با باندهای مخرب و دلالان  هزار چهره و مسئولان نان به نرخ روز برخورد بکنند سکوت پیشه می‌کنند و به‌جای برخورد قاطعانه و پایان دادن به همه حرف‌ها و حدیث‌ها به فلسفه‌بافی روی می‌آورند با شیرین زبانی و کلی‌گویی چیزی هم از جامعه طلبکار می‌شوند.

بحث فساد در فوتبال چیز تازه‌ای نیست که امسال چهره خود را نشان بدهد. سال‌هاست که زحمتکشان و عاشقان راستین ورزش و فوتبال بر این مسئله تأکید و برخورد با آن را خواستار شده‌اند. فساد در فوتبال بسته به یک یا دو تیم نیست، عناصر مزاحم و باج‌خواهی که عامل ریشه دوانیدن فساد در فوتبال هستند وقتی اراده‌ای برای مبارزه نمی‌بینند دایره‌ی فعالیت خود را گسترش می‌دهند و به تاخت‌وتاز‌شان در همه زمینه‌های فوتبال ادامه می‌دهند.

کسانی که باید به معنی اخص کلمه برای فوتبال دل بسوزانند و هر حرکت و رفتار سؤال‌برانگیز را با تمام قدرت سرکوب بکنند چندان حساسیت به اصل موضوع نشان نمی‌دهند و چنین می‌شود که به بحثی چون فساد سال‌ها در فوتبال مطرح می‌شود اما اقدام جدی برای قرار دادن آن در در مسیر درست و صحیح انجام نمی‌دهند.

بیماری فوتبال در استان‌ها نیز در تاروپود آن نفوذ کرده‌است. در بسیاری از موارد تصمیم‌های خودسرانه و رفتارهای خارج از آیین‌نامه، میدان را برای ابراز وجود عناصر مخرب و سودجو فراهم می‌کند. اگر اعضای مجامع به وظیفه خود عمل کنند و برگزاری مجمع انتخاباتی را از اختیار قدرتمندان حاضر در صحنه خارج نمایند و از اقدامات خودمحورانه و تصمیم‌های خلق‌الساعه خودداری کنند پاک‌سازی فضای آن در سطح کشور دور از دسترس نخواهد بود.

تا زمانی‌که فوتبال و فضای مدیریتی آن از دست عناصر ناباب و باند‌های شناخته شد و عناصر بدسابقه و جماعت مخل و انگل خلاصی نیابد برای پاکسازی کامل آن و به قدرت رسیدن مدیران دلسوز و کاردان و پاکدست امیدی نخواهد بود.

با نزدیک شدن به ایام انتخابات و آغاز فرآیند آن، رسانه‌های بیگانه همچنان به‌دنبال اجرای برنامه‌هایی هستند تا شاید بتوانند با ایجاد جو ناامیدی و بی‌اعتمادی در برگزاری موفق آن سنگ‌اندازی نمایند.

به‌دنبال وقوع حادثه بالگرد و شهادت ریاست محترم جمهور و هیئت همراه وقتی مردم قهرمان ایران از یک داغ جانسوز یک حماسه بزرگ خلق کردند به کوچک‌نمایی این مراسم پرداختند و سعی نمودند تا آن‌جا که می‌توانند شکوه و عظمت تشییع شهدا در شهرهای مختلف را کم‌رنگ نشان بدهند.

رسانه‌های خارجی با اقدام به‌موقع مسئولین در آغاز روند انتخابات شگفت‌زده شدند و تمام معادلات خود را دچار آشفتگی دیدند و برای تأثیرگذاری در این روند، اقدامات متعددی را در دستور کار قرار دادند.

آن‌ها برای ایجاد ناامیدی در مردم و کم‌رنگ کردن مشارکت مردمی تمرکز کرده و سعی نمودند بحث امنیت و سلامت انتخابات را از همین حالا زیر سؤال ببرند.

این قبیل رسانه‌ها با همه‌ی آشفتگی‌هایی که به آن‌ها دچار شده‌اند تا روز حضور مردم در پای صندوق‌های رأی به تکنیک‌های مختلف متوسل خواهند شد. رقابتی نبودن انتخابات موضوعی است که روی آن مانور داده و خواهند داد و سعی خواهند کرد که نشان بدهند بین نامزد‌ها تمایزی وجود ندارد. آن‌ها با بحث رقابتی نبودن انتخابات هدفی چون کاهش مشارکت مردمی را در نظر می‌گیرند.

اعتبار زدایی از انتخابات و نامزدهای انتخاباتی یکی دیگر از ترفندهایی است که دشمنان مردم و نظام مقدس ایران اسلامی به آن دل بسته‌اند. آن‌ها انتظار فراهم شدن مقدمات برگزاری انتخابات در فاصله‌ای کوتاه از شهادت رئیس جمهور را نداشتند.

ایجاد ناهماهنگی شناختی در مخاطب یکی دیگر از تکنیک‌هایی است که رسانه‌های خارجی به آن توجه کرده‌اند. آن‌ها تلاش خواهند کرد که به شکلی کشور اسلامی را دچار تزلزل نشان بدهند و در تصمیم‌گیری‌های مخاطب خلل ایجاد نمایند.

رسانه‌های خارجی همواره در مورد امنیت و سلامت انتخابات برگزارشده در ایران اسلامی سکوت اختیار کرده‌اند. آن‌ها بعد از شهادت آیت‌الله رئیسی برای انتشار گوشه‌ای از فعالیت‌های دولت آن مرحوم به دامن تکنیک سکوت پناه بردند و در راستای ایجاد یأس و ناامیدی در مخاطب داخلی به موفقیت‌های دولت سیزدهم و دستاوردهای آن اصلاً اشاره نکردند.

مردم قهرمان و ولایت‌مدار ایران اسلامی همچنان با حضور در پای صندوق‌های رأی، دشمنان نظام و ایران اسلامی را ناامید خواهند کرد. مردم قهرمان با موضع‌گیری مناسب و حضور حداکثری در پای صندوق‌های رأی، نقشه آن‌ها را مبنی‌بر ابهام آفرینی و اغتشاش در ذهن مخاطب با ناکامی مواجه خواهند کرد.