سوم خرداد ماه برگ زرین و پرافتخاری در تقویم ایرانیان به شمار می رود. سوم خرداد ماه یادآور یکی از حماسی ترین روزهای تاریخ ایران در 200 سال اخیر می باشد. سوم خرداد روز فراموش نشدنی و روز سرافرازی و سربلندی ایران اسلامی است. روز اقتدار، شجاعت، ایثار، صداقت، عشق و روز همه خوبی ها و رشادت ها برای ایرانیان است. سوم خرداد روز آزادی خرمشهر و روز اثبات وحدت، یک دلی ، همبستگی و وفاداری ملتی بزرگ و قهرمان است.
دشمنان ایران و آنهایی که برای زمین گیر کردن انقلاب اسلامی و دلسرد کردن جوانان غیور و دلاور ایران زمین ماهها و سال ها برنامه ریزی کرده و نقشه های مختلفی را به مورد اجراء گذاشته بودند حتی فکر این که روزی ایران بتواند خرمشهر را از وجود ناپاک آنها پاک کند، نمی کردند و به نوعی خود را مالک آن منطقه به حساب آورده و برای پیشروی و افزودن بر مساحت تحت سلطه شان اندیشه می کردند ولی وقتی در شامگاه 10 اردیبهشت سال 61 در قرارگاه کربلا دلاور مردانی که نام و یادشان زینت آرای تاریخ ایران شده است عهد و پیمان بستند تا خرمشهر خونین را آزاد کرده و آن را به دامن پر مهر وطن باز گردانند پرونده خودخواهی ها، قساوت ها، خود سری ها و خود بزرگ بینی آنها در منطقه را بستند و دلاورانه جنگیدند و اسیر انواع دام ها و حیله ها و شیطنت های دشمن نشدند، استقامت کردند، شهید دادند و مجروح شدند ولی پا پس نکشیدند و به عهدی که بسته بودندن وفادار ماندند تا این که پس از 34 روز نبرد بی امان در ظهر سوم خرداد ماه سال 61 بر آنچه می خواستند دست یافتند و پرچم فتح و پیروزی را در بلندای شهر خرمشهر به اهتزار در آوردند و دنیا را از این همه شجاعت و وفاداری حیران و واله نمودند.
مگر می توان آن روزها را فراموش کرد. سوم خرداد سال 61 روزی بود که در آن همه ایرانیان از هر قشر و طبقه ای و با هر فکر و اندیشه ای از ته دل خندیدند. روزی بود که در آن شادی به مفهوم و معنی واقعی در چهره ایرانی ها قابل رویت بود و روزی بود که در آن همه بی اختیار در کوی و برزن به راه افتادند ، فریاد کشیدند، شیرینی پخش نمودند، الله اکبر گفتند، بوسه بر گونه دوستان زدند، سجده شکر به جای آوردند و با تمام وجود بر شجاعت و ایثار و قدرت رزمندگان اسلام درود فرستادند و در مقابل عظمت روح شهدای جنگ تحمیلی و عملیات بیت المقدس سر تعظیم فرود آوردند.
سوم خرداد سال 61 روزی بود که وقتی در ساعت 14 گوینده رادیو با شوقی وصف نشدنی اعلام کرد که “شنوندگان عزیز” “توجه فرمایید”، “توجه فرمایید” ، “خرمشهر آزاد شد” در ایران اسلامی و در یک لحظه فریاد شادی طنین انداز شد و اشک شوق از چشم ها سرازیر گردید.
فتح خرمشهر “اسطوره مقاومت و پیروزی جمهوری اسلامی ایران” در جنگ با عراق نامیده می شود. پس از 575 روز از استیلای دشمن بر خرمشهر در این روز چنان ضربه اساسی و تعیین کننده بر پیکر دشمن وارد شد که دنیا را به تحسین واداشت.
از همان روزی که عملیات بیت المقدس کلید خورد تا پیروزی قطعی و آزاد سازی خرمشهر، رزمندگان غیور و مردان خدایی 34 روز نبردی بی امان را پشت سر گذاشتند. مردانی که 34 روز به عشق امام و اسلام و ایران با انواع مصائب و مشکلات کنار آمدند. تجسم این که 34 روز رزمندگان اسلحه را از خود دور نکنند و مدام در حال جنگ و نبرد باشند برای کسانی چون من که آن لحظه ها را درک نکرده اند مشکل است ولی نشستن در پای صحبت های غیور مردانی که در فتح خرمشهر حضور داشتند ، نبرد کردند و برای دشمن درس فراموش نشدنی دادند می تواند گوشه ای از عظمت کار این مردان بزرگ را نشان بدهد.
آزادی خرمشهر حماسه ای فرا تاریخی است. گرامیداشت این روز هر سال باید با شکوه تر و با عظمت تر از سال های قبل برگزار شود. رشادت ها و پایمردی های کسانی که جان در طبق اخلاص نهادند و برای سربلندی ایران و اسلام فداکاری کردند، باید به نحو مقتضی به نسل جوان انتقال داده شود. خرمشهر و آزاد سازی آن نقطه عطفی در تاریخ ایران است و این روز نشان بارزی از لطف و عنایت پروردگار به ملت بزرگ و قهرمان ایران زمین است و دلیل این ادعا فرمایش حضرت امام خمینی(ره) است که فرمود: “خرمشهر را خدا آزاد کرد”.

اعلام نتایج انتخابات شورای شهر اردبیل با حرف و حدیث هایی همراه بوده است. جانشینی حسین افسانه با هوشیار علی رغم اعلام قبلی با احتمال صفر تغییر توسط معاون سیاسی و امنیتی استاندار مورد توجه قرار گرفته و دامنه اعتراض و عکس العمل دیگر نامزد های مانده از کاروان شورا را به دنبال داشته است.
در این فرصت کوتاه بحثی در ارتباط با برخی از ادعاها مبنی بر اعمال نظر و مهندسی کردن انتخابات و یا ادعای برگزاری سالم و بدون نقص آن نداشته و نداریم. شک و تردیدی نیست که هیچ لبنیاتی نمی گوید که ماست من ترش است و مسلما مسؤولین و دست اندرکاران برگزاری انتخابات هرگونه شک و شبهه ای را رد کرده و تمام قد و با استفاده از همه امکانات و توانایی از عملکرد خود و مجموعه تحت امرش دفاع می کند. بهترین و بالاترین معیار برای تشخیص سره از ناسره و حقیقت از شعار و ادعا مراجعه به قانون و مقررات است و مسلما مسؤولین برای از بین بردن آثار هرگونه شک و تردید و دودلی به قانون و راهی که در پیش پای معترضین می گذارد رجوع خواهند کرد.

تعجب در این است که مسؤولین به چه دلیل و علتی در اعلام نتایج عجله کرده اند؟ چه لزومی داشته است است که قبل از اطمینان کامل و جمع بندی همه گزارشات با خوشحالی و اطمینان تقریبا کامل خبر از انتخاب قطعی 11 نفر داده اند.؟ از مسؤولینی که باید امور این استان را به چرخانند و در برخی موارد نیز از ادعهای آنچنانی برخوردار هستند بعید است که با دست خود ، کار و اعمال خودشان را زیر سؤال ببرند و در افکار عمومی موجب طرح سؤالات متعدد و به دنبال آن شایعات مختلف بشوند.

اشتباه قابل توجه تر از اشتباه مسؤولین  انتخابات را سینه چاکان آنها مرتکب می شوند که به هر ترتیب و روشی که باشد می خواهند حرکت و عجله و اقدام نسنجیده آنها را توجیه نمایند. این که برگزاری هم زمان دو انتخاب و گستردگی و تعدد صندوق ها کار شمارش را با مشکل و تاخیر مواجه می کند ادعایی درست و قابل دفاع است ولی عجله بیش از حد و دستپاچگی برخی ها و اقدام ناپخته و ناشیانه آنها چه توجیهی می تواند داشته باشد؟

در به وجود آمدن جو بی اعتمادی و طرح سؤالات بعدی چه کسانی بیشتر مقصر هستند؟ آنهایی که با عجله می خواستند مدال اولین مخابره کننده نتایج باشند چگونه و از چه کانال و چه طریقی اطلاعات خود را به دست می آوردند؟ شاید اشتباه از ما باشد و در نظر مسؤولین همه خبرنگاران و اهالی ر سانه از موقعیت و جایگاه یکسانی بهره ببرند ولی این نیز قابل طرح است که در این میان برخی از رسانه ها عزیز  و دردانه هستند و محرم تر از دیگران می باشند.

به هر حال از دید ورزشی با کسانی که مجوز حضور در پارلمان محلی  را به دست آورده اند حرف برای گفتن زیاد داریم ولی باز هم منتظر می مانیم تا به اعتراضات رسیدگی شود و نظر مراجع با قاطعیت در مورد قطعیت لیست اعلام گردد تا آنگاه با منتخبین شورا حرف های خود را بر زبان بیاوریم و بر ظلمی که در دوره قبل از جانب شورا به ورزش و فوتبال ما تحمیل شده حرف بزنیم و بر توقعات ورزشی ها از دور پنجم شورا اشاره نمائیم.

در روزهای اخیر اخبار متفاوتی در ارتباط با برگزاری رقابت های فوتسال جام رمضان به گوش می رسد. گاهی خبرها از عدم برگزاری این رقابت ها حاکی بوده و زمانی دیگر اطلاعیه ای مبنی بر موافقت با انجام رقابت ها در رده سنی آزاد منتشر می شود.

دست همه کسانی که در برگزاری مسابقات فوتسال جام رمضان متحمل زحمت می شوند را می بوسیم و برای آنهایی که امکان برگزاری این رقابت ها را در سالن های بهسازی شده فراهم می کنند درود می فرستیم ولی به راستی ایجاد محدودیت به بهانه های مختلف در برگزاری رقابت های جام رمضان نمی تواند کاری قابل قبول و پسندیده و به نفع ورزش و فوتسال استان تلقی شود.

اماکن ورزشی و بخصوص دو سسالن شهید آسمانی و رضازاده بازسازی شده اند تا در خدمت ورزش و جوانان و آینده سازان این منطقه قرار بگیرند. این که ادعا بشود که سالن تحویل دائمی نشده و بنابر این امکان برگزاری رقابت های فوتسال وجود ندارد ادعایی قابل قبول نمی تواند باشد. چرا سالن برای برگزاری میتینگ انتخاباتی بدون هرگونه حرف و حدیث و صحبتی از تحویل و پیمانکار دو دستی تقدیم می شود و وقتی بحث جوانان اردبیل و استفاده آنها به میان می اید دلیل های مختلفی پشت سر هم ردیف می شوند؟

خدایش بیامرزد مرحوم هوشنگ چمن آرا را که در دوران اوج فوتبال اردبیل همه ساله در تعطیلات نوروزی رقابت های جام عقاب را برگزار می کرد. این مسابقات فضای کافی برای بروز استعدادها و چهره شدن جوانان جویای نام  در فوتبال اردبیل را فراهم می کرد . در فوتسال،  جام رمضان و برگزاری رقابت ها در سطوح سنی مختلف نقش جام عقاب را همه ساله بازی می کند.

 روا نیست که امسال به هر دلیل و علت و توجیه و بهانه ای رقابت های فوتسال در رده های سنی پایه را لغو کنند. بازیکنان رده سنی آزاد در طول سال و به بهانه های مختلف می توانند در رقابت ها و حتی تمرینات منظم و مرتب حضور پیدا بکنند ولی بازیکنان رده های سنی پایه تنها امیدشان به رقابت های جام رمضان است که بتوانند با استفاده از این فرصت توانایی ها ی خود را در معرض دید قرار بدهند و بدین وسیله راه پرفراز و نشیب آینده ورزشی خود را هموار نمایند.

از مدیر کل ورزش و جوانان و هیات فوتبال شهرستان اردبیل انتظار می رود که به تعطیلی رقابت های جام رمضان در سال جاری تن ندهند. هنر مدیریت در این است که در مواقع بحرانی و شرایط سخت امور را به نحو احسن به پیش ببرند و انتظار می رود که مدیر کل ورزش و جوانان برای برخورداری فوتسال اردبیل از آینده ای مطمئن و بهره بردن  آن از پشتوانه ای قوی بر برگزاری مسابقات فوتسال جام رمضان در رده های سنی پایه تاکید کند.

به نظر می ر سد  اگر قرار است رقابت های فوتسال جام رمضان فقط در رده سنی آزاد برگزار گردد و بر روی دیگر مقاطع قلم قرمز کشیده شود همان بهتر که امسال از این رقابت ها و برگزاری آن چشم پوشی شود. باید منتظر بمانیم تا میتینگ ها و گردهمایی های سیاسی کفپوش سالن های ما را به وضعیتی مناسب استفاده ورزشکاران تبدیل کنند و آنگاه رقابت های فوتسال در رده های پایه را  با خیالی آسوده و بدون دغدغه برگزار کنیم.

پنجشنبه گذشته شهر نفس تازه ای کشید. از تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر دیگر خبری نبود. نوعی آرامش سطح شهر را فرا گرفته بود. ستادها به دلیل آن که اعضایشان تا صبح مشغول ریختن کارت و پوستر در سطح کوچه ها و خیابان ها بودند اکثرا بسته بودند. حیف از آن همه کاغذ که رنگ به رنگ و شکل به شکل چاپ شد و همزمان با توزیع راهی به جز ظرف آشغال پیدا نکرد.
ضربه زدن به سرمایه ملی چه معنی دارد؟ آیا ریختن پوسترهایی که با هزینه های آنچنانی چاپ و آماده توزیع شده در سطح کوچه ها و خیابان ها کبریت زدن به سرمایه و از بین بردن و نابود کردن و فنا کردن دسترنج ها نیست؟
قانون انتخابات حتما دارای اشکالاتی است که ما چنین صحنه هایی را شاهد می شویم. این یک طرف قضیه است و روی دیگر سکه امکان دارد چشم پوشی و سهل انگاری متولیان امر برگزاری و نظارت بر انتخابات نیز بر بروز چنین ناهنجاری هایی دامن بزند.
طرفداران و تبلیغ کنندگان کاندیداهای شورای شهر متاسفانه در رعایت اخلاق انتخاباتی و حق نامزد های دیگر، نمره کاملا مردودی دریافت کردند. محل هایی که برای نصب پوسترهای تبلیغاتی داوطلبان راه یافتن به پارلمان محلی در نظر گرفته شده بود هر لحظه رنگی تازه و شکلی نو پیدا می کرد، چرا که هر کسی از راه می رسید توجهی به حق دیگران نداشت و عکس نامزد خود را در کمال پررویی بر روی عکس دیگر کاندیداها می چسباند و هیچ نامزد و مرجعی هم برای مقابله با چنین رفتار های چندش آور مقابله نمی کرد و حداقل طرفداران خود را برای رعایت حق دیگران توجیه نمی نمود.
راستی چگونه باید به نامزد هایی که در کم تر از ده روز فضای شهر را مورد حمله قرار دادند و تا می خواستند و می توانستند به آن ضربه زدند باید اعتماد کرد؟ ایا آنها به قصد خدمت به شهر و پایان دادن به نابسامانی های آن قدم پیش گذاشته بودند؟
آیا آنهایی که سبد سبد پول هزینه کردند تا به زور پول بتوانند یکی از کرسی های شهر را تصاحب نمایند می توانند مدعی خدمت بی منت باشند؟ تا زمانی که برای انتخابات شورا و تبلیغات آن چاره ای اساسی در نظر گرفته نشود هر چهار سال یک بار باید به تماشای چنین ناهنجاری ها و رفتارهای سبک و آزار دهنده بنشینیم.
در آخرین ساعات تبلیغات، طرفداران برخی از نامزدهای شورای شهر با خودروهایی که با پخش موزیک و سر و صدای شهرنشینان برای افراد عادی مزاحمت ایجاد می کردند در سطح شهر راه افتاده و دسته دسته کارت و پوستر را در خیابان ها و گذرگاهها رها می کردند و به خیال خود به این وسیله در ساعات آخر شب می خواستند نامزد خود را به خیابان های خلوت و آسفالت کوچه ها تبلیغ نمایند و از آنها رای جمع آوری بکنند!
به نازم کاندیدهایی را که کم ترین آسیب را به چهره شهر زدند. تعداد این قبیل نامزدها هرچند کم ولی اقداشان فراموش نشدنی است. اگر مرجعی بتواند چنین افراد را شناسایی نماید بعد از پایان انتخابات و اعلام نتایج ، معرفی آنها می تواند برای دوره های بعد یک نوع فرهنگ سازی محسوب گردد.
در این میان باید به همت شهردار و مسؤولین شهرداری و بخصوص کارگران و رفتگران زحمتکش و باغیرت شهرداری درود بفرستیم که چوب بی توجهی و سرسپردگی دنیوی برخی را خوردند و زحمات بیشتری را متحمل شدند تا شاید بتوانند چهره شهر را به حالت ده روز قبل برسانند.
 

از پنجشنبه گذشته تا اتمام انتخابات با استفاده از فضای مجازی و پیامک، عده ای به تکاپو افتاده و کاسه گدایی در دست برای قرار گرفتن نامشان در لیست منتخبین شورای شهر التماس دعا می کردند. این چه رسمی است که عاشقان خدمت در پیش گرفته اند که به هر نحوی می خواهند در افکار عمومی خود را جای بدهند و جایی در لیست انتخابی افراد داشته باشند.
مردم قهرمان و همیشه در صحنه و ولایتمدار اردبیل آگاه هستند و دارای بینش سیاسی و به خوبی می توانند در دنیای سیاست، خوب را از بد و خدمتگزار را از خائن و دوستدار خدمت به جامعه و مردم را از هواداران خدمت به دوست و اقربا و گروه به خوبی تشخیص بدهند و رای خود را آگاهانه در صندوق های رای بریزند . همان کاری که در این دوره چون دوره های قبل انجام دادند و برای فرصت طلبان فضا برای خودنمایی ندادند.
قربان پارلمان محلی بروم که چقدر هوادار دو آتشه و سینه چاک پیدا کرده است. رفتار کاندیداها و طرفداران آنها در ایام تبلیغات نشان بارزی از علاقه این قبیل نامزد ها به شورا را نشان می دهد.
لیست های متعددی که اقشار مختلف ارائه کرده بودند هم حاوی نکات بسیار قابل توجه بود. لیست های ورزشی هم که داستان خود را داشتند. دستپخت یک یا دو و یا نهایت سه نفر به نام جامعه ورزشی و به کام برخی ها و بعضی از جناح های سیاسی در میان لیست ها به چشم می خورد.
به هر حال سفره ای گسترده شده بود و آنهایی که برای آینده خود برنامه ای تدوین کرده بودند می خواستند با توسل به هر وسیله ای در بین نامزدهای شورا برای خود جایگاهی تعریف بکنند و امکان بهره برداری از آن در آینده را فراهم نمایند.
همه این دویدن ها، نقشه کشیدن ها، برنامه نوشتن ها و شب و روز پوستر چسباندن ها و کارت توزیع کردن ها چندان در انتخاب مردم نمی توانند تاثیر گذار باشند.
اگر نیاز به پزشکی حاذق و ماهر داشته باشیم صرف تبلیغات و یا مطب داشتن در بهترین نقطه شهر، جان بیمار خود را به دست هر کسی نمی سپاریم. تحقیق می کنیم ، سابقه طبابتش را بررسی کرده و با چند نفر از بیمارانش برای اخذ اطلاعات کافی ملاقات کرده و آنگاه تصمیم می گیریم . هیچوقت در انتخاب پزشک به قیافه، محل تولد، شیک بودن مطب، پوستر تبلیغاتی گران قیمت و دیگر پارامترهای حاشیه ای توجه نمی کنیم بلکه با توجه به عملکرد و کاردانی تصمیم گرفته و بیمارمان را برای درمان به وی می سپاریم.
و چنین است که اگر در پرونده ای برای احقاق حق خود در محاکم قضایی به دنبال وکیلی باشیم کار خود را به دست هر فردی که ادعای وکالت داشته باشد نمی دهیم بلکه پرس و جو می کنیم تا سرنوشت پرونده خود را به وکیلی با سابقه دارای رزومه کاری و کارآ بسپاریم.
سرنوشت شهر و دیار ما نیز چنین بوده و هست. مگر مردم می توانند به هر کسی که از راه برسد و هوای نشستن در صندلی شورا به سر داشته باشد رای بدهند و اعتماد بکنند؟ زمانی که این مطلب در اختیار خوانندگان قرار می گیرد انتخابات به پایان رسیده و همه در انتظار اعلام نتایج آرا خواهند بود و مسلما در بین 11 نفری که از اردبیل برای چهار سال به عنوان عضو شورا معرفی می شوند جایی برای قدرت طلبان ، تازه از راه رسیده ها، متکبرها، دروغ گوها و بی خبر از امور شهر و شهرسازی نخواهد بود.
هر کسی برای قبول مسؤولیت در بخشی و کاری برازنده می باشد. آن فردی که نتواند یک مؤسسه، نهاد و یا مرکز آموزشی کوچک و یا حتی یک کلاس درس در یک مجموعه ای را مدیریت بکنمد چگونه برای راهیابی به شورای شهر قدم پیش می گذارد خدا می داند و بس.
این دوره گذشت . امید آن داریم در دوره بعد چون امسال تعدد بی حساب و کتاب نامزدهای شورای شهر را شاهد نباشیم.
 

ایام انتخابات علی رغم همه حرف و حدیث ها ، فعالیت ها، دوندگی ها، اتهام زدن ها و حساسیت های بی اساس به پایان رسید. مردم با عشق و علاقه به نظام به پای صندوق های رای رفتند و برای سرافرازی و سربلندی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به ندای رهبر معظم انقلاب لبیک گفتند و با انتخاب رئیس جمهور سرنوشت کشور در چهار سال آینده را رقم زدند
ایام تبلیغات با همه شیرینی ها و حاشیه ها و حال و هوای خاص خود برای طرفداران و هواداران کاندیداها با خاطرات خوب، خوش و در برخی از موارد بد و ناگوار همراه بود. برای بخشی از ورزشی های استان قسمتی از تبلیغات بسیار سخت، ناراحت کننده و حسرت آور بود. روزی که تصمیم گرفته شد تا میتینگ انتخاباتی دکتر حسن روحانی در سالن بهسازی شده شهید آسمانی برگزار شود، سالنی که بعد از بهسازی و کامل شدن مورد استفاده ورزشکاران استان قرار نگرفته بود به یکباره در اختیار ستاد انتخاباتی قرار گرفت تا هواداران کاندیدای یاد شده بیایند و با تمام وجود در تائید نامزد خود پا بر زمین بکوبند و لحظات احساسی فراموش نشدنی به زعم خود و دوستانشان ایجاد نمایند.
ای کاش نمایندگان مجلس شورای اسلامی قانونی را به تصویب برسانند که بر اساس آن استفاده از اماکن و فضاهای ورزشی فقط برای فعالیت های ورزشی مجاز باشد و اجازه ندهند این اماکن که با هزاران زحمت و صرف هزینه های قابل توجه برای استفاده ورزشی ها آماده می شود در اختیار سیاست و سیاستمدران و هواداران آنها قرار نگیرد.
فریاد دوستداران واقعی ورزش اردبیل در ارتباط با عدم واگذاری دو سالن شهید آسمانی و رضازاده به میتینگ های سیاسی به جایی نرسید . هواداران دولت و آنهایی که در بخش های مختلف دارای مسؤولیت بودند نخواستند و یا نتوانستند برای همیشه در اردبیل به مسئله لگد خوردن زمین های ورزشی پایان بدهند و پرونده سوء استفاده از اماکن ورزشی را برای همیشه مختومه اعلام نمایند.
در جواب درخواست های انجام یافته توجیه های زیادی صورت گرفت از جمله این که برای حفاظت از کفپوش “هاروی” این سالن تمهیدات لازم اندیشیده شده است ولی بپذیریم که همه اقدامات انجام یافته، بهانه ای برای سرپوش گذاشتن بر کار انجام یافته بود. آنهایی که در روز یاد شده در سالن حضور داشتند دیدند که چگونه حاضرین پا بر زمین می کوبیدند و از این کار خود لذت برده و فکری به کفپوش منحصر به فرد تازه نصب شده نمی کردند.
ورزشی های صادق اگر امکان داشتند تمام آرای اردبییل را به سبد رای دکتر روحانی می ریختند به شرط آن که میتینگ یاد شده را در دو سالن رضازاده و شهید آسمانی برگزار نکنند ولی شد آنچه نباید می شد و مسلما اگر در آینده اثرات این استفاده ابزاری از سالن چهره خود را نشان بدهد حرف برای گفتن زیاد خواهد بود و در آن صورت بنا به گفته دکتر حسن روحانی صابون به حد کافی را باید از کجا گیر بیاوریم تا روسیاهان این قضیه صورت زیبا و دوست داشتنی خود را بشویند و صفا بدهند.
این کار یعنی برگزاری میتینگ انتخاباتی در سالن شهید آسمانی یک نقطه تاریک دیگر نیز در دل خود بر جای گذاشت و آن سکوت افرادی بود که در ظاهر خود را از جنس ورزش ، عاشق ورزش، خاک خورده و زجر کشیده ورزش، مدیر ورزش و خلاصه عشق ورزش می دانند . می گویند سکوت در هر عملی علامت رضایت است و این حضرات مدعی با سکوت خود مهر تاییدی بر عمل یاد شده زدند و نامی نیک و قابل قبول در دنیای ورزش از خود بر جای نگذاشتند.
امیدواریم حضور طرفداران کاندیدای ریاست جمهور در شهید آسمانی و پا کوبیدن آنها به مدت زیاد بر کف تازه نصب شده آن ضرر و خسارتی را متوجه آن نکند در غیر این صورت حتم باید بدانیم که جامعه ورزش استان آنهایی را که با سکوت خود منافع باندی و حزبی و جناحی را بر منافع ورزش ترجیح دادند ، نخواهند بخشید.
 

وقتی استاند ار اردبیل در جریان آخرین بازدید میدانی از دو مجموعه ورزشی شهید آسمانی و رضازاده گفت که با افتخار اعلام می کنیم اردبیل در حال حاضر دارای دو مجموعه ورزشی استاندارد می باشد جامعه ورزش بر بانیان و زحمتکشان و حمایت کنندگان آماده سازی این دو مجموعه درود فرستادند و کار آنها را در تاریخ ورزش این دیار ماندگار تلقی کردند.
به فاصله اندکی از بهره برداری از این دو مجموعه تصور این که این دو مجموعه بلافاصله بعد از پایان رقابت های والیبال قهرمانی امید های آسیا برای میتینگ های انتخاباتی مورد استفاده قرار بگیرد، غیر ممکن بود. ولی وقتی مصاحبه معاون پشتیبانی اداره کل ورزش و جوانان و به دنبال آن مدیر کل در ارتباط با شرایط واگذاری مجموعه های ورزشی به کاندیداهای ریاست جمهوری انتشار یافت بند دل دوستداران  واقعی ورزش و آنهایی که سال ها محرومیت این منطقه از اماکن ورزشی استاندارد را حس کرده بودند، پاره شد. چرا که این مصاحبه ها چراغ سبزی برای تصمیم گیرندگان نهایی برای تعیین محل سخنرانی رئیس جمهور بود. اگر آنها در مصاحبه های خود دلایل کافی برای لزوم حفظ و نگهداری از کفپوش این دو مجموعه ارائه می کردند می شد به آینده امیدوار شد ولی صحبت ها و حرف های آنها همه امیدها را به ناامیدی تبدیل کرد و در نهایت آنچه نباید اتفاق می افتاد، افتاد و بعد از یک کش و قوس برای سخنرانی رئیس جمهور سالن تازه بهسازی شده شهید آسمانی انتخاب شد.
وقتی معاون پشتیبانی اداره کل ورزش و جوانان در تاریخ 23/2/96 در مصاحبه با پایگاه خبری اداره کل گفت که خط قرمز دیگری برای واگذاری اماکن ورزشی جهت تبلیغات نداریم و به دنبال آن بهتاج مدیر کل ورزش و جوانان در 25/2/96 خبر از قائل نشدن تفاوت بین کاندیداها ی ریاست جمهور خبر داد به نوعی راه را برای آنهایی که تصمیم نهایی در انتهخاب محل سخنرانی روحانی را می گرفتند نشان داد.
این دو عزیز هیچ وقت نگفتند و یا نخواستند بگویند که کفپوش این دو مجموعه در حال حاضر امکان برگزاری میتینگ های انتخاباتی را نمی دهد و با دلایل کافی و ارائه قراردادهای منعقده و شرایط گارانتی کفپوش ها این ادعا را به اثبات می رساندند .
برای کفپوش سالن شهیدآسمانی در دو ماه گذشته بیش از 4 میلیارد ریال هزینه شده است. این ادعای ما نیست بلکه مدیر کل ورزش و جوانان استان در 14 فروردین سال 96 در مصاحبه با پایگاه خبری اداره کل ورزش و جوانان این مطلب را بیان کرده و خبرگزاری فارس نیز آن را در تاریخ یاد شده در روی خروجی قرار داده است.
توجه به بخشی از این مصاحبه خالی از لطف نخواهد بود:
بهتاج گفته است: تنها سالن ورزشی ایران که مجهز به کفپوش ضخیم و پیشرفته “هاروی” است سالن 12 هزار نفری آزادی تهران است ولی به زودی سالن دو هزار نفری شهید ایرج آسمانی اردبیل نیز به این کفپوش مجهز خواهد شد.
وی گفته است: قرارداد این کفپوش با اعتباری بیش از 4 میلیارد ریال بسته شده و با هماهنگی های به عمل آمده از آلمان بارگیری شده و به محض ورود به ایران ترخیص شده و برای ر قابت های والیبال آسیا در سالن شهیدآسمانی مجموعه تختی اردبیل نصب می شود.
بهتاج در تاریخ 26 بهمن ماه 1395 در جلسه هیات بدمینتون استان که توسط خبرگزاری تسنیم مخابره شده گفته است: کفپوش سالن شهیدآسمانی مجموعه ورزشی تختی اردبیل نوسازی می شود و بعد از تجهیز از این سالن فقط برای برگزاری مسابقات رشته های ورزشی استفاده خواهیم کرد و تمرینات هیات های ورزشی را به سالن های دیگر منتقل می کنیم.
آیا نمی توان این سؤال را مطرح کرد سالنی که قرار بود برای تمرینات ورزشکاران اردبیل اختصاص داده نشود چگونه برای یک میتینگ انتخاباتی دو دستی تقدیم می شود تا کفپوش منحصر به فرد آن در معرض آسیب قرار بگیرد؟
حفظ و حراست از اموال عمومی و ممانعت از آسیب رساندن به بیت المال و در نهایت سرمایه ورزش اردبیل با اختصاص سالن های بهسازی و استاندار شده به میتینگ های انتخاباتی از هر حزب و جناح و گروه دسته ای که بوده باشد سزاوار و پسندیده نبوده و به نوعی ظلم در حق ورزش این دیار می باشد.

جای خوشحالی دارد و قدردانی که با پیگیری های انجام یافته و موافقت ستاد مرکزی آقای روحانی و بر اساس اطلاعیه منتشر شده در راستای ضرورت حفظ امکانات و اموال عمومی و جهت جلوگیری از تخریب احتمالی کف سالن ورزشی رضازاده با تغییر محل سخنرانی موافقت کرده اند.

اما متاسفانه محل در نظر گرفته شده نیز شرایط مشابه با شرایط سالن رضازاده را دارد و این مجموعه نیز به مانند سالن شش هزار نفری به تازگی و برای رقابت های والیبال آسیا بهسازی شده و هزینه میلیاردی را نیز داشته است.

در این ارتباط چند سؤال مطرح می شود:

-اعضای ستاد ورزشکاران این نامزد انتخاباتی که اکثرا از ورزشی های زجر کشیده و حتی از دست اندرکاران ورزش استان و آشنا به وضعیت این دو مجموعه می باشند چرا برای توجیه مسؤولین مربوطه اقدام نمی کنند و نقش آنها در این ارتباط چه می باشد؟

-اعضای ستاد ورزشکاران آقای روحانی بهتر از هر فرد دیگری می دانند که بعد از بهره برداری از سالن دو هزار نفری شهید آسمانی ، ورزشکاران اردبیل فرصت و امکان ورزش کردن بر روی کف پوش ایده آل و استاندارد آن را به دست نیاورده اند آیا رواست این سالن قبل از استفاده ورزشکاران آماج حملات کفش های معمولی و غیر استاندارد قرار بگیرد؟

-آیا کف پوش سالن شهید آسمانی از نوعی تهیه شده است که حضور با کفش معمولی در روی آن بدون ایراد و روا می باشد؟

-آیا بهسازی و بازسازی سالن شهید آسمانی هزینه میلیاردی به بیت المال تحمیل نکرده است؟

-آیا حضور افراد عادی برای کف استاندارد مجموعه آسمانی آسیب وارد نمی کند؟

مسؤ ولین و دست اندرکاران مربوطه عنایت و محبت خود را نسبت به ورزش و جامعه ورزش استان تکمیل کنند و با انتقال محل سخنرانی رئیس جمهور به فضایی که کف پوش آن عمری را پشت سر گذاشته است از وارد شدن خسارت به بیت المال جلوگیری و ممانعت نمایند.

در این میان ورزشی های استان از کسانی که همیشه سنگ ورزش را به سینه می زنند و خود را در مسائل ورزشی کارشناس تر و محق تر از دیگران می دانند انتظار دارند وظیفه خود را به نحو احسن انجام بدهند و صرف حضور در ستاد انتخاباتی آنها را از انجام وظیفه در قبال ورزش و اماکن ورزشی باز ندارد.

شهر اردبیل در روزهای اخیر شرمنده مدعیان ساختن شهر آباد شد. شرمنده آنهایی که با شعارهای مختلف و رنگارنگ برای پیشرفت و توسعه شهر برنامه می د هند و این در حالی است که عملکردشان با ادعا و شعارشان همخوانی نشان نمی دهد.

از اولین ساعات آغاز قانونی فعالیت تبلیغباتی کاندیداهای شورای شهر با حمله گسترده و همه جانبه طرفداران، هواداران، دلسوختگان، سینه چاکان و نمک پرورده های کاندیداها در کم ترین زمان ممکن چهره شهر تغییر یافت و حداقل زیبایی و تنفس برای یستن را از دست داد.

تعداد قابل توجهی سطل به دست و عکس بر دوش به شهر روی آورده و فضاهای خالی در اماکن ، فضای سبز و تیر های برق را محلی مناسب برای معرفی نامزد های خود تشخیص داده و اهمیتی به تغییر چهره شهر و از بین بردن حداقل زیبایی های آن نمی دادند.
آنهایی که برای جلب آرای مردم شعارآبادی شهر، توسعه و پیشرفت آن را می دهند در گام اول برای رسیدن به آن هدف چهره شهر  و آسیب رساندن به آن را در دستور کار خود قرار دادند. حال مردم چگونه به آنهایی که برای قرار گرفتن بیشتر در معرض دید، اصول و قانون مربوط به تبلیغات انتخابات را زیر پا گذاشته اند اعتماد کنند و آنها را برای رسیدن به کرسی پارلمان محلی مورد حمایت قرار بدهند؟

علی رغم تعیین محل های مختلف برای نصب پوستر کاندیدا ها اصول اخلاقی انتخابات رعایت نمی شود و هر کس که از راه می رسد عکس نامزدش را بر روی عکس کاندیداهای دیگر می چسباند و با این کار خود را فاتح مطلق میدان رقابت در انتخابات شورای شهر می پندارد.

خلاصه انتخابات شورای شهر دنیای خاص خودش را دارد. کسانی که در کارنامه اجرایی شان حتی یک نقطه روشن نمیتوان پیدا کرد چنان پوستر های جالب چاپ و شعارهای زیبایی داده اند که اگر آدمی از قبل نسبت به آنها شناخت نداشته باشد فکر می کند با بزرگ ترین، داناترین و آگاه ترین افراد روی زمین مواجه است.

برخی ها هم که فاقد رزومه کافی و قابل قبول هستند به ذکر عناوین کلی پناه برده اند. ذکر عناوین کلی بدون پرداختن به جزئیات، گمراه کننده است. خود را رئیس دانشگاه معرفی می کنند ولی نمی گویند رئیس کدام دانشگاه و کدام شهر، و این نشان دهنده پرده کشیدن بر روی واقعیت ها و نداشتن رزومه ای قابل دفاع و کافی بر ای راه یافتن به پارلمان محلی است.

در روزهای منتهی به رای گیری ارائه لیست  از سوی اقشار و گروه های سیاسی افزایش پیدا می کند. در لیست برخی از گروه های سیاسی رد پای بعضی از نمایندگان مجلس کاملا مشخص است. قرار گرفتن اسامی افرادی کاملا ناشناخته ، بدون فعالیت چشمگیر و بدون بهره بردن از کارنامه ای قابل دفاع کاملا شبهه بر انگیز است.

آیا کسی که توان اداره یک مجموعه ای کوچک در یک شهر  کوچک را نداشته باشد می تواند ادعای راه یابی به پارلمان محلی مرکز استان را داشته باشد و حرف های دیکته شده از طرف دیگران را برای جلب آرای مردم بر زبان جاری نماید؟

به هر حال امیدواریم افرادی که به حق شایستگی حضور در شورای اسلامی شهر را داشته باشند با رای مردم همیشه در صحنه انتخاب شوند تا بدین وسیله امور شهر بر افراد لایق و توان و کاردان سپرده شود.

لازم به یادآوری است که در بین کاندیدا ها هم بودند افرادی که مطرح شدن به هر ترتیبی را نپذیرفتند و در تبلیغات خود و طرفدارانشان  بر اساس قانون عمل کردند و نامی نیک از خود بر ذهن ها به یادگار گذاشتند.

برگزاری هر گونه مراسم و حضورمردم و افراد عادی با کفش معمولی در محوطه ورزشگاه رضازاده و قدم زدن بر روی کف پوش آن ظلمی است که بر یکی از سرمایه های ورزش استان روا داشته می شود.

اگر تصمیم دست اندرکاران مبنی بر برگزاری گردهمایی انتخاباتی در ورزشگاه رضازاده حتمی بوده است چرا از 10 روز قبل نسبت به آماده کردن زیر ساخت های مورد نیاز اقدام نکردند؟ می توانستند به موقع ضمن تماس با شرکت نصب کننده کفپوش و با اعزام نصاب به جمع آوری کف پوش اثقدام کنند. بپذیرید که در چنین شرایطی و قرار گرفتن یکی از دو ورزشگاه رضازاده و شهید آسمانی به گردهمایی های غیر ورزشی ضربه زدن به سرمایه های ورزش اردبیل است.

ورزشی ها و کسانی که با فعالیت ورزشی بر روی کف پوش های غیر استاندارد آسیب دیدگی های متعددی را متحمل شده اند قدر کف پوش استاندارد را می دانند و آگاه هستند که حضور با کفش های معمولی بر روی کف پوش ها چه لطماتی می تواند بر آن وارد کند و چنین است که اگر مجبور به حضور باشند و کفش ورزشی به پا نداشته باشند اجازه حضور با کفش معمولی را به خود نمی دهند و با جوراب بر روی آن قدم می گذارند.حال چگونه این حضرات که در مصدر کار هستند موافقت می کنند تا میتینگ انتخاباتی با حضور ده ها و صدها نفر در روی آن برگزار شود برای ما پوشیده است.

قدر نعمت ها را باید بدانیم و اجازه ندهیم با دست های خود سرمایه ای را که با خون دل و تحمل انواع منت ها نصیب ورزش استان شده است به آسانی از دست بدهیم و برای یک سخنرانی، کف پوش استاندارد ورزشگاه رضازاده را معرض آسیب جدی قرار بدهیم.

مسؤولان و عزیزانی که تا دیروز مجهز شدن این مجموعه و استاندارد سازس آن را برای خود افتخاری قابل توجه قلمداد می کردند و این کار و اقدام آنها نیز مورد رضایت و تکریم ورزشی های استان قرار می گرفت به این زودی شیرینی استاندارد سازی سالن را در کام آنها از بین نبرند و اجازه بدهند سال های سال نام آنها در ورزش اردبیل به نکویی و زیبایی به یادگار بماند.

هر نوع تجمع و استفاده غیر ورزشی از کف پوش مجموعه ورزشی رضازاده به مانند مرثیه ای برای آن می باشد. اجازه داده نشود که خواسته و ناخواسته برای یک مراسم یک یا دو ساعته کف پوش مجموعه رضازاده به دلیل عدم رعایت موارد مورد نیاز، گارانتی چند ساله اش باطل شود.