گفت: دلیل علاقه وافر به ریاست و قدرت طلبی چه میتواند باشد؟
گفتم: ریاستطلبی به عنوان یک بیماری، گریبان کسانی را میگیرد که گرفتار محبت دنیا و آرایههای دنیوی هستند.
گفت: چرا باید برای به دست آوردن عنوانی که اعتبار دنیوی دارد همه همهچیز را زیر پا بگذارند؟
گفتم: وقتی محبت و دلبستگی دنیا در دل لانه بکند انسان به عواقب کارش که خسارت و تباهی است توجه نمیکند.
گفت: برای دستیابی به عنوانی که موقتی است به آب و آتش زدن و اصول اخلاقی را درنوردیدن، منطقی بهنظر نمیرسد.
گفتم: روزی خسروپرویز به همسر خود شیرین گفت؛ پادشاهی چیز خوشی است اگر دائم بودی. شیرین گفت؛ اگر دائم بودی به تو نرسیدی.