هرروز که می‌گذرد ابعاد جدیدی از فساد در فوتبال روشن شده و متهمین جدیدی به دادگاه احضار می‌شوند. آن‌هایی که سال‌ها با آویزان شدن از فوتبال هر چه خواستند انجام دادند و برای برخی از مناطق، کم‌لطفی نموده و به‌آسانی حق آن‌ها را در زیر چکمه‌های قدرت و خودبزرگ‌بینی پایمال کردند.
باز شدن دوباره پای مسئولین فدراسیون در سال‌های ۹۸-۹۹ به پرونده فساد، پرده از خیلی مسائل باز می‌کند. اصلاً کسانی که در فوتبال کار و بارشان با فساد و زدوبند گره خورده در هر موقعیت و در هر مکانی که قرار بگیرند به کارهای خلاف دست می‌زنند و فکری به فردا و فرداها و برملا شدن چهره کثیف و چندش‌آور‌شان نمی‌کنند.
باور کن وقتی خبر احضار مسئول کمیته آموزش فدراسیون در سال‌های ۸۸ تا ۸۹ را شنیدم اتفاقات بازی تیم شهرداری و خونه به خونه از مقابل چشمانم رژه رفت. بازی که با تساوی ۳ بر ۳ به پایان رسید. دیداری که داور تا توانست در خانه شهرداری به نفع حریف سوت زد و در پایان اشک هواداران راستین فوتبال اردبیل را درآورد.
هنوز فراموش نکرده‌ایم که داور این دیدار ازسوی فدراسیون دو هفته متوالی برای شهرداری اردبیل قضاوت کرد و چون سرپرست خونه به خونه جا پایی در فدراسیون داشت در آن مقطع آب از آب تکان نخورد. شهرداری سقوط کرد و خونه به خونه‌ای‌ها با لطف داوری که بعدها از فعالیت‌های داوری محروم شد با خوشحالی اردبیل را ترک کردند.
هنوز یادمان نرفته است مسئولی که امروز برای دست داشتن در امر فساد به دادگاه احضار می‌شود در آن روز یعنی در بیست و یکمین روز از اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۵ در کنار زمین سعی در تحریک تماشاگران و منحرف کردن نظر آن‌ها از بازی را داشت. او یکی از متهمین اصلی در سقوط شهرداری به دسته دو بود وقتی احضار می‌شود به یاد ضرب‌المثل چوب خدا صدا ندارد می افتم.
گفتم فضول‌باشی از قدیم گفته‌اند: “گجه گونوز یالان دییر”. هر کسی گامی برای پایمال کردن حق یک فرد یا یک مجموعه بردارد بالاخره یک روز گرفتار می شود.
فضول‌باشی بلافاصله حرف‌ام را قطع کرده ادامه می‌دهد: از احضار سرپرست فدراسیون در سال‌های ۹۸ و ۹۹ نیز خیلی خوشحال شدم. او در دهه‌ی ۹۰ از طرف فدراسیون برای پیگیری امور فوتبال استان به اردبیل آمد. ساعت‌ها پای حرف علاقه‌مندان به فوتبال نشست و در برگشت بر همه آن وعده‌هایی که داده بود خط بطلان کشید و به‌خاطر یک رأی مجمع، علناً به فوتبال اردبیل کم لطفی کرد. حالا که احضار می‌شود باید تاوان آن‌همه بی‌توجهی‌ها و جانبداری‌ها و رفتارهای خودمحورانه را بدهد.
گفتم: برادر من، اقدام این قبیل افراد در تاریخ فوتبال کشور ماندنی است. فسادی که در دوره حکومت و مدیریت آن‌ها در فوتبال کشور وجود داشته مهر ننگی است که هیچ‌وقت از پیشانی آن‌ها آثارش محو نخواهد شد. خدا جای حق نشسته است، ظلمی که از اقدامات این قبیل مسئولان بی‌مسئولیت بر فوتبال کشور و استان‌ها شد بی‌جواب نمانده و نخواهد ماند.
فضول‌باشی درحال خداحافظی گفت: من همچنان امیدوار برای احضار برخی دیگر از سردمداران فوتبال در آن سال‌ها هستم. آن‌هایی که سال‌ها فوتبال استان‌ها را مهندسی کردند و اجازه هیچ‌گونه تغییر در روند مدیریت آن‌ها را ندادند. خلاصه اگر حق است باید آن‌ها در جایی تاوان بدهند و تشت رسوایی‌شان بر زمین بیفتد.
