یکی از روش‌ها و تکنیک‌هایی که در آستانه انتخابات مورد استفاده جناح‌ها، کاندیداها و اتاق فکر نامزدها قرار می‌گیرد تکنیکی به نام برچسب یا لیبل است. لیبل در لغت به معنی برچسب ظریفی است که بر روی کالا چسبانده می‌شود. لیبل معمولاً حاوی اطلاعاتی درباره مشخصات یک کالا و یا یک شیء می‌باشد.
در آستانه انتخابات، جناح ها و سیاسیون و کسانی که قصد ورود به انتخابات را دارند، ماه‌ها قبل‌از زمان برگزاری به طرق مختلف سعی می‌کنند که با استفاده از این تکنیک مردم را تحت تأثیر قرار بدهند. با بهره بردن از روش‌های مختلف تلاش می‌شود تا به‌مرور خواسته‌ها و اهدافشان را به جامعه ارائه بکنند وآن‌ها را به‌تدریج برای عمل مطابق خواسته‌شان آماده کنند.
در بیشتر موارد از این تکنیک برای مخدوش کردن چهره رقبا و زیر سؤال بردن آن‌ها استفاده می‌کنند. می‌خواهند با تمرکز بر روی یک سری اطلاعات درست و نادرست، روی ناکارآمدی و یا عدم توانایی افراد و رقبا مانور بدهند و فضا را برای یکه‌تازی و موفقیت نهایی خود در انتخابات آماده بکنند.
البته این تکنیک جنبه‌ی مثبت نیز دارد. مثلاً ممکن است با برنامه‌ریزی و اقدام به‌موقع، یک نکته مثبت را به‌خوبی برای یک گروه و یک جریان تبلیغ کنند. مثلاً با جریان‌سازی و تلاش انجام یافته، یک جریان و یا جناح و گروهی را سمبل پیشرفت و توسعه و آزادی قلمداد نمایند.
این‌روز‌ها در فضای مجازی نمونه‌های متعددی از جنبه‌ی منفی تکنیک برچسب می‌توان مشاهده کرد. جریان‌ها و افراد و هواداران آن‌ها با به راه انداختن صفحات جعلی با برچسب زدن و بیان اتهامات واهی می‌خواهند با مخدوش کردن پیشینه و سابقه رقبا نظر مردم را به سوی خود و دوستانشان چلب نمایند.
این افراد و گروه‌ها تا چه حد می‌توانند به اهداف خود دست یافته و با استفاده از این تکنیک بر سبد رأی خود بیفزایند؟ گذشت زمان آن را نشان خواهد داد.
