تیم ملی گلبال جمهوری اسلامی ایران در رقابت‌های پارآسیایی هانگژو به مدال برنز دست یافت. دو نفر از بازیکنان این تیم پرافتخار از قهرمانان نامی اردبیل بودند، حسن جعفری و مصطفی شهبازی.قهرمانانی که سال‌ها پیراهن پرافتخار تیم ملی گلبال را برتن کرده‌اند،از سکوهای آسیایی بالا رفته‌اند ولی در مجموع، حداقل در استان و شهر خودشان کم‌تر مورد توجه قرار گرفته‌اند.
کم‌لطفی به گلبالیست‌ها موضوع امروز و دیروز نیست. بعداز هر رقابت بین‌المللی و بازگشت موفقیت‌آمیز، آن‌ها چندان مورد استقبال قرار نگرفته و هر بار با بی‌مهری‌های متعدد مواجه شده‌اند و این‌بار داستان همیشگی در بازگشت از هانگژو چهره خود را نشان داد. آن‌ها با مدال برنز برگشتند ولی در اردبیل به سراغ آن‌ها نرفتند، استقبال‌شان نکردند، در منزل‌شان حضور نیافتند و حتی زحمت یک تلفن و گفتن جمله “خسته نباشید” را نیز به خود ندادند.
چرا برای مدال و موفقیت آن‌ها اطلاع‌رسانی انجام ندادند؟ به چه دلیل قهرمانان افتخارآمیز را رنجاندند و از کنار زحمات طاقت‌فرسای آن‌ها بی‌تفاوت گذشتند؟ چرا نمایندگان و دیگر مسئولین برای دیدن آن‌ها مسابقه دو ماراتن و رقابت تهیه عکس و کلیپ نگذاشتند؟ و چرا اداره کل ورزش و جوانان آن‌ها را فراموش کرد؟
تبعیض در ورزش کار پسندیده‌ای نیست. تبعیض را در لغت “بعضی را بر بعضی برتری دادن گفته‌اند”. همه قهرمانان و ورزشکاران عزیز را باید تحت حمایت قرار داد و در تجلیل و تقدیر از آن‌ها بی‌طرفانه اقدام نمود.
در تماس تلفنی، حسن جعفری دل پرخونی داشت. او از مسئولین استان گلایه کرد و از این‌که آن‌ها را جزء افتخارآفرینان پاراآسیایی هانگژو محسوب نکرده‌اند تعجب می‌نمود.
او حرف‌های زیادی زد و از موج‌سواری مسئولین در اتفاقات ورزشی سخن گفت .
او گفت: از هفته آینده باید در اردوی آمادگی انتخابی المپیک حضور یابیم. با روحیه‌ای که دست‌اندرکاران ورزش و دیگر مسئولین استان بعد از بازگشت از هانگژو به ما داده‌اند آماده حضور مقتدرانه در اردو هستیم!! مسئولان خسته نباشند و امیدواریم که با این قبیل حمایت‌ها ورزش اردبیل در مسیر پیشرفت و تعالی قرار بگیرد!!
