1

نیاز ورزش به مدیرانی صادق و راستگو

تغییرات ساختاری در مدیریت ورزش کشور قریب الوقوع است. بدون شک با استقرار دولت جدید، روش و تفکر حاکم بر ورزش کشور دچار تحول خواهد شد و همه امیدوارند که مدیریت جهادی جایگزین مدیریت خودکامگی، من درآوردی و باری به هر جهت بودن گردد.

ورزشی‌ها و کسانی که دلشان به حال جوانان و ورزشکاران می‌سوزد، آرزو می‌کنند که با هدایت مدیریت جدید، ورزش در مسیر پیشرفت و دگرگونی حرکت بکند و از همه مهمتر امور اداره آن در کشور به اهلش واگذار گردد.

یکی از بزرگترین معضلات ورزش در سال‌های اخیر، گرفتار شدن مدیران در دام روزمرگی بوده است. بیشتر آن‌هایی که بر اثر اتفاق و یا روابط پشت پرده در ورزش قد علم کرده‌اند ورزش را به عنوان پلی برای رسیدن به مناصب بالاتر قرار داده و آن را سکوی پرتاب دانسته‌اند. این گونه تفکر موجب شده است که روزمرگی را بزرگ و بزرگتر کنند و با پر و بال دادن به درخشش‌های اتفاقی خود را ناجی معرفی نمایند و برای رسیدن به مقام‌های بالاتر هر روز نقشه جدیدی بکشند و اقدامی نو پیاده نمایند.

نظرسنجی از ورزشی‌ها بر نارضایتی از مدیران ورزش در سال‌های اخیر مهر تأیید می‌زند. بی‌اعتمادی به مدیران ورزش در جامعه ریشه دوانیده و این امر در سطح استان‌ها نیز چهره خود را نشان داده است. همه امیدوارند در دولت جدید رفتار و برخورد مسئولان ورزش به ترتیبی باشد که بتواند بی‌اعتمادی را از بین ببرد و راه را برای همکاری و مساعدت استخوان خرد کرده‌ها و صاحبان اصلی ورزش برای پیشبرد اهداف هموار نماید.

متأسفانه رفتار برخی چسبیده‌های ورزش برای ادامه مدیریت و ماندن در قدرت چندش آور است. آن‌هایی که حضورشان در مدیریت و یکه تازی‌شان در مدیریت ورزش از سر صدقه دولت یازدهم و دوازدهم بوده است وقتی احساس خطر کرده و فهمیدند که مردم تمایلی برای ادامه سیاست دولت دوازدهم ندارند به فکر تغییر موضع افتادند و در گام اول سفیرانی را به ستادهای انتخاباتی نامزدهایی که از شانس بالاتری برای انتخاب برخوردار بودند،گسیل داشتند و برنامه‌ریزی کردند تا آن‌ها در ستادها مدام از محاسن، قدرت و کارآیی عزیزانشان سخن بگویند. آن‌ها خواستند به همه بقبولانند که مدیران مورد نظر آن‌ها از همان روز اول تولد هوادار اصولگرا‌ها بوده‌اند و مدیریت‌شان در دولت یازدهم و دوازدهم اتفاقی و نتیجه اصرار و پافشاری مسئولین و فامیل و اقربا بوده است.

این قبیل افراد که می‌توانند زود رنگ عوض بکنند این بار حتما تیرشان به سنگ خواهد خورد چرا که مردم با حضور در پای صندوق‌های رأی “نه” محکمی به وضعیت فعلی گفته‌اند و دست اندرکاران دولت جدید چاره‌ای جز ایجاد تغییرات و خداحافظی با مدیران دچار روزمرگی و بدون پیشینه و کارنامه مدیریتی ندارند.

مطمئن در دولت جدید که رئیس آن پرچمدار مبارزه با فساد، قلدری و قانون شکنی است، جایی برای مدیران نوچه پرور و چماق داران حرمت شکن و مدیران تحمیلی در ورزش نخواهد بود.

بارها گفته شده که یکی از ویژگی‌های مهم یک مدیر جهادی صداقت، راستگویی و جوانمردی است. این خصوصیات برای مدیران ورزش از اصلی‌ترین و اساسی‌ترین پارامترهای مورد نیاز می‌باشد. در دولتی که رئیس آن به صداقت و درستی معروف است، امکان ادامه خدمت به افراد دروغگو و پرحاشیه وجود نخواهد داشت.

مردم به مدیرانی خوش فکر و علاقه‌مند به متن و بی‌تفاوت به حاشیه‌ها نیاز دارند. کسانی که در دو دولت گذشته صاحب جاه و جلال و جبروت بوده و در ورزش کشور و استان‌ها کاری نکرده و اقدام مؤثری ننموده‌اند چرا برای ماندن و ادامه وارد کردن ضربه به ورزش اصرار می‌ورزند؟ ورزش ما بالاتر از هر چیز به مدیرانی صادق، راستگو و پرتلاش نیاز دارد، کاری که امید است دولت جدید در انجام آن موفق عمل نماید. انشااله

 

 




بی نظمی؛ خطرناک‌ترین آفت در اداره امور

ورزش از وجود کسانی که جز دروغ و دروغگویی هنر دیگری ندارند باید پاکسازی شود. اگر این کار صورت بگیرد گره‌های زیادی از مشکلات موجود ورزش باز و برطرف می شود.

در هر مجموعه‌ای که مسئول مستقیم آن عادت به دروغ گفتن داشته باشد و یا دروغ را وسیله‌ای برای ایجاد حاشیه امن و سرپوش گذاشتن بر خیلی از ضعف‌ها قرار بدهد، توقع صداقت و یک رنگی در مجموعه  غیر ممکن است. وقتی مدیری توان و ظرفیت اعمال قدرت نداشته باشد به دنبال بهانه خواهد بود تا بلکه با برچسب زدن به دیگران بتواند راه میدان دادن به دوستان و هم پیمانان و هم راهان را فراهم نماید.

این قبیل اقدامات آفتی بزرگ برای مدیریت و حرکت رو به جلو مجموعه می‌تواند به حساب‌آید. هر مجموعه‌ای به مدیریت افرادی نیاز دارد که فرق مدیریت با خودکامگی و بی‌تعهدی را بداند. مدیر اگر از به کارگیری شعاردهندگان و مشتی بله قربان گو و ثناگو خودداری بکند و به جای حاشیه به متن بپردازد، سهل‌تر می‌تواند بر مشکلات غلبه بکند و برای بهبود امور در مجموعه تحت مدیریت گام بردارد.

به کارگیری روش‌های مذموم و ناپسند چون بی‌حرمتی به برخی‌ها و یا با قلدری لمپن مآبانه و بدگویی از زمین و زمان و فقط خود و اطرافیان را قبول داشتن، هیچ دردی را نمی‌تواند درمان بکند. زمانی که گوشی برای شنیدن سخن ناصحان و دلسوزان وجود نداشته باشد اعتراض در برابر حرف حق و اجیر کردن مشتی طالبان سیم و زر و به کارگیری عاشقان قدرت امری طبیعی جلوه می‌کند.

خیلی زشت و ناپسند خواهد بود که مدیران و دست اندرکاران امور در یک جامعه اسلامی و انقلابی به دنبال شایعه پراکنی، برچسب زنی و متهم کردن این و آن باشند. انرژی که برای گل آلود کردن آب و یافتن موارد جدید برای تحت تأثیر قرار دادن افکار عمومی صرف می‌شود اگر در راه صحیح و اصولی‌اش مورد استفاده قرار بگیرد حجم قابل توجهی از نابسامانی‌ها را می‌تواند مرتفع بکند ولی گویا ناف عده‌ای آویزان از پست‌ها و مناصب را در کتمان حقایق و پر و بال دادن به ادعاهای واهی بریده‌اند.

ورزش جدا از‌بخش های دیگر جامعه نبوده و نیست. حضور جریانی طالب قدرت و علاقه‌مند به میز و منصب، همیشه در فکر ماندن و ابقا به هر بها و بهانه‌ای هستند. آن‌ها برای دست یابی به هدف از ایجاد تفرقه و تحریک احساسات گرفته تا حرمت شکنی و کینه و و یا کارهایی از این دست خودداری نمی‌کنند.

بی نظمی

یکی از ویژگی‌های این افراد دامن زدن به بی‌نظمی هاست. تن ندادن به قانون توسط هر شخص و یا گروهی بی‌نظمی ایجاد می‌کند. بی‌نظمی خطرناک‌ترین آفت در اداره امور هر نهاد و هر تشکیلاتی می‌باشد. بی‌نظمی وقتی در درون مجموعه‌ای به اوج می‌رسد که در آن کسانی مغالطه و شعار دروغین و فریبنده، خلاقیت و حتی پیشتازی در جامعه را مطرح و به آن افتخار ‌کنند.

در مجموعه‌هایی که بی‌نظمی حاکم باشد خبری از برنامه‌ریزی نخواهد بود. هر برنامه نیازمند نظم است و مسئولین بی‌برنامه در مجموعه‌های ورزشی، عاملین اصلی بی‌نظمی و دامن زدن به آن می‌باشد.

ادعای برنامه محوری

مکرر مشاهده شده که برخی از دست اندرکاران ورزش، برنامه محوری را از افتخارات خود دانسته و در اطراف آن بارها و بارها اظهار فضل نموده‌اند. این ادعا در حالی صورت گرفته که تاکنون در سطح جامعه از آن برنامه‌ها پرده‌برداری نشده و در اختیار افکار عمومی قرار نگرفته است.

مسئولی که خود و مجموعه تحت مدیریتش را برنامه محور می‌نامد و می‌داند، باید برنامه تنظیمی را منتشر بکند و افکار عمومی را برای پیگیری و توجه به میزان تحقق آن‌ها دعوت بکند. پس زمانی که حرف بزنیم و خبری از اثبات ادعا وجود نداشته باشد یعنی حاکمیت بی‌نظمی در مجموعه و رشد یکی از آفات خطرناک به نام بی‌اعتمادی.

چرب زبانی

ورزش برای موفقیت در سطح کشور و استان‌ها نیاز به مدیریتی مخلص، متعهد، شجاع و بالاخره کاربلد دارد. وضعیت فوتبال کشور در سال‌های اخیر نشان دهنده عدم موفقیت آن به دلیل ضعف در مدیریت هاست. مدیری که در فکر اعمال مدیریت رفاقتی و قومی و قبیله‌ای باشد و مدیری که فاقد ظرفیت لازم برای پذیرش انتقاد باشد و مدیری که حرف و عملش همخوانی نداشته باشد، مجموعه را به حال و روز نامساعدی دچار می‌کند و چون قادر به دل کندن از میز مدیریت و موفقیت بادآورده نیست از ریسمان ظاهرسازی و چرب زبانی آویزان می‌شود و دام فریب می‌گستراند تا شاید بتواند چند روزی بر عمر مدیریت سراسر پرحاشیه‌اش بیفزاید.

جریان‌سازی کاذب

به چه دلیل عده‌ای برای قدرت نمایی در ورزش علاقه‌مندند و چگونه به هر بهایی می‌خواهند آن چه را که دارند از دست ندهند؟ مدیران راه گم کرده‌ای که سر از ورزش در آورده‌اند چه مزیت‌ها و ویژگی‌هایی دیده‌اند که هرگز به ترک صحنه آن رضایت نمی‌دهند؟

چرا زمانی که احساس خطر می‌کنند و پایه‌های صندلی مدیریت خود را لرزان می‌بینند به جریان‌سازی کاذب روی می‌آورند؟ چرا می‌خواهند با راه انداختن بحث‌های انحرافی، حاشیه‌سازی و درگیری اذهان، مردم و دوستداران ورزش را به موضوعات فرعی و دست چندم و بی‌پایه و از اساس کذب متوجه نمایند؟ یکی از راه‌هایی که می‌تواند در بهبود اوضاع درهم و آشفته فوتبال مؤثر واقع شود، جمع شدن بساط حرف زدن علیه یکدیگر و منتقدان است. آن چه در این عرصه اتفاق می‌افتد به هیچ عنوان شایسته و در خور شأن فوتبال نمی‌تواند باشد.

عیار مرد

ورزش را به دلیل شرایط و روحیه حاکم بر فضای آن، پهلوان پرور می‌دانند. جامعه انتظار دارد که فعالین در این عرصه، جوانمرد، بامرام، راستگو و صادق بوده و با صفات مذمومی چون بدگویی، زیرآب زنی و پرونده‌سازی غریبه باشند. اگر افراد صادق و راستگو جای خود را به آویزان‌های بی‌مرام بدهند بروز و وظهور هر رفتار زشت و ناپسند در آن نمی‌تواند دور از دسترس باشد.

از قدیم گفته‌اند: “عیار مرد را به همت او می‌سنجند نه هیبت او”. دیگر دوران زوربازو، تهدید و زخم چشم گرفتن گذشته است. برای ورزشی‌ها آنهایی عزیز هستند که با همت خود برای ورزش کاری کرده‌اند کارستان. آن‌هایی مورد توجه مردم هستند که کمتر شعار بدهند و بیشتر عمل نمایند و آن‌هایی می‌توانند موفق بشوند که از وابستگی به افراد قلدر مآب بکاهند و با اتکاء به خداوند بزرگ و چشم داشتن به عنایت وی روزگار بگذرانند و مدیریت بکنند.

مرا زور و پیروزی از داور است

نه از پادشاه و نه از لشگر است.

خوش خیال

این نوشته هیچ قصد و غرضی جز کمک به روند اصلاح ساختار ورزش ندارد. مسئولان ورزش در هر سطحی از مسئولیت باید از چسبیدن بیشتر به فرم، اسم و ظاهر خودداری بکنند و به آن دل خوش نشوند و از محتوا و باطن ورزش غافل نگردند. از کارهای صوری و سطحی دوری کنند و به عمق مسائل، متن و ریشه متوجه شوند. می‌خواهیم در ورزش از روابط و نقش آفرینی آن کاسته شود وضوابط در اولویت کارها قرار بگیرد، شایسته سالاری حاکم گردد و از نظریات و ایده‌های پیشکسوتان و جوانان خلاق و با فکر استفاده شود.

در سطح استان‌ها هیئت‌های ورزشی را از قائم به شخص بودن نجات بدهند و برای همیشه بساط مهندسی کردن مجامع انتخاباتی جمع شود و امور مدیریتی آن‌ها به دست افراد دلسوز و علاقه‌مند شپرده شود.

 

 




میدان فوتبال برای فوتبال است، بهانه تراشی نکنیم

گفتیم که زمین فوتبال زمین اسبدوانی نیست. زمینی برای نمایش اسب‌ها و برگزاری جشنواره اسب‌های اصیل و زیبا نیست. گفتیم در حالی که شهر اردبیل با کمبود زمین فوتبال مواجه است، تعطیل کردن مسابقات برای راه رفتن اسب‌ها در این زمین، منطقی و قابل قبول نمی تواند باشد. می‌گوییم اگر زمین فوتبال ورزشگاه تختی غیر قابل استفاده هم باشد به این بهانه نباید آن را به زمین جشنواره اسب تبدیل بکنیم. زمین مربوط به مسابقات و جشنواره‌های اسب ویژگی‌های خاص خودش را دارد. باور کنیم که فوتبالی‌ها دوست ندارند زمینی که برای آن‌ها یادآور تاریخ فوتبال منطقه است زیر سم اسب‌های گرانقیمت قرار بگیرد.

همه این گفته‌ها از روی عشق به فوتبال و زمین استاندارد تختی است که در دل خود، گنجینه‌ای از تاریخ پرافتخار و حوادث خوب و بد فوتبال را به همراه دارد.

بپذیریم، برازنده نیست که برای رفع مشکل یک هیئت ورزشی، امکانات هیئت و یا رشته دیگر را از حالت اولیه‌اش خارج بکنیم. ورزشگاه تختی و زمین آن مختص فوتبال است. هنر نیست که به خاطر یک رشته، فعالیت یک رشته دیگر را تعطیبل بکنیم و یا آن را مورد بی‌مهری قرار بدهیم. اگر این جشنواره بر اساس ادعای مسئولین در تقویم فدراسیون جهانی جای گرفته، مسئولینی که این قدر حرص و جوش جشنواره را می‌خورند چرا تا به حال به فکر ایجاد امکانات برای آن نیفتاده‌اند؟

در دو یا سه سال گذشته بی‌تفاوت مانده‌ایم و حالا زمین و زمان را به هم می‌دوزیم که اگر برگزار نشود امتیاز از دست می‌دهیم و چون چاره نیست باید شلاق‌ها را بر تن فوتبال استان و زمین ورزشگاه تختی فرود آوریم.

بعد از انتشار مطلب “میدان فوتبال یا میدان اسبدوانی” خوشحالیم که امروز روابط عمومی اداره کل به آن عکس العمل نشان داد و از قول دو معاون اداره کل برگزاری جشنواره، به زیر کشت رفتن زمین تختی در آینده و از همه مهمتر اعلام بی‌ضرر بودن حرکت‌ها و راه رفتن اسب‌ها در روی چمن را اعلام نمود.

معاون پشتیبانی معتقد است که اسب‌ها روی چمن راه می‌روند و این راه رفتن‌ها به چمن آسیبی وارد نمی‌کند!!وی حتما متخصص کشاورزی و چمن‌های فوتبال است که چنین صریح در مورد آن اظهار نظر می‌کند. وی برای این که صحت گفته‌های خود و کذب بودن ادعای ما را اثبات بکند، بهتر است به روابط عمومی دستور بدهد که همین امروز از زمین چمن ورزشگاه تختی فیلمبرداری کنند و پس از پایان جشنواره نیز این کار را انجام بدهند و با مقایسه دو حالت برای منتقدین آب صابون سفارش بدهند.

می‌توان از وی سؤال کرد که دلیل بررسی کفش‌های بازیکنان فوتبال در زمان ورود به زمین توسط داوران چیست؟ وقتی سم اسبان و نعل آن‌ها به چمن آسیب نمی‌زنند استوک‌های کفش بازیکنان حتما نمی توانند ضرری وارد نمایند. نظریه معاون اداره کل ورزش و جوانان استان اردبیل می‌تواند در سطح جهان مورد استفاده قرار بگیرد.

باید اجازه بدهند که از دو معاون اداره کل بپرسیم که آیا اسب‌ها در موقع ورود به زمین از پیست تارتان عبور خواهند کرد یا نه؟ آیا فکر می‌کنند نعل اسب‌ها با تحمل سنگینی وزن آن‌‌ها برای پیست تارتان ایده ال است؟ چرا دویدن روی پیست‌های تارتان فقط با کفش‌های مخصوص مجاز است؟ آیا تازگی‌ها عبور اسب‌ها در پیست‌هایتارتان بلامانع اعلام شده و آسیب‌زا نمی‌باشد؟

ای کاش با توسل به حرف‌ها و بهانه‌های آنچنانی برای سرپوش گذاشتن به واقعیات اقدام نمی‌کردیم. با مردم صادقانه حرف می‌زدیم و با پیش کشیدن بحث‌هایی چون بی‌ضرر بودن راه یافتن اسب برای چمن ورزشگاه یا پیست تارتان مخاطبان ورزش را ناآگاه فرض نمی‌کردیم.

با همه احترامی که به پرورش دهندگان اسب و اعضای هیئت اسبدوانی استان قائل هستیم، ولی برگزاری جشنواره در ورزشگاه تختی را امری اصولی، منطقی و منطبق با واقعیات نمی‌بینیم.

ضمنا مسئولین بهداشت محیط با برگزاری این جشنواره در داخل شهر و در محلی که در مجاورت مراکز درمانی، مناطق مسکونی و ادارات است، موافقت کرده‌اند؟ آیا برای




آدرس غلط ندهیم؛ در زمین چمن طبیعی تبریز جشنواره زیبایی اسب برگزار نشده است

جشنواره زیبایی اسب در زمین چمن یادگار حضرت امام(ره) تبریز هیچ زمانی برگزار نشده و برای توجیه کارها و اقدامات خود آدرس غلط ندهیم.

رئیس هیئت سوارکاری شهرستان اردبیل در مصاحبه با خبرگزاری ایلنا گفته است: “اخیرا در کشور لندن(حتما منظورشان کشور انگلستان و شهر لندن می‌باشد)، استادیوم آزادی و استادیوم یادگار امام(ره) در تبریز نیز چنین مسابقاتی در زمین‌های چمن ورزشگاه‌ها برگزار شده و هیچ گونه آسیبی به ورزشگاه و خصوصا زمین چمن وارد نشده است”.

باید به اطلاع عزیزانی که دانسته و یا ندانسته از برگزاری جشنواره در زمین چمن یادگار حضرت امام(ره) خبر می‌دهند برسانیم که جشنواره اسب در ورزشگاه یادگار امام نه در زمین چمن طبیعی بلکه در فضای آزاد پیست دوچرخه سواری انجام شده است.

به این معنی که فضای وسط پیست که چمن مصنوعی بوده برای برگزاری جشنواره در نظر گرفته شده و روی چمن پوشانده شده و سپس از ماسه مخصوص استفاده شده است. حتی علیرغم اقدامات بازدارنده از جمله پوشش لازم، متأسفانه چمن مصنوعی فضای پیست دوچرخه سواری نیز آسیب دیده است.

پس جشنواره اسب در ورزشگاه یادگار امام در محوطه وسط پیست دوچرخه سواری و نه در زمین چمن برگزار شده است. راستی چه لزومی دارد که به افکار عمومی آدرس غلط بدهیم. کدام عقل سلیمی می‌تواند بپذیرد که اسب در روی چمن طبیعی راه برود آن هم از صبح تا شب، ولی هیچ آسیبی به آن نرساند. این هم گویا از یافته‌های جدید است.

عکس‌های زیر مربوط به جشنواره تبریز است. علاقه مندان به محل جشنواره که پیست دوچرخه سواری است و زمین آن که پوشیده از ماسه است توجه بکنند. حالا ما ادعا بکنیم که در زمین چمن طبیعی ورزشگاه یادگار امام (ره) تبریز برگزار شده و به چمن نیز آسیبی وارد نشده است. باید مواظبت بکنیم که از حول حلیم در دیگ نیفتیم.

 




بستری های کرونا در اردبیل کاهش یافت

دنیای اردبیل؛ یکصدونهمین شماره نشریه دنیای اردبیل و با بررسی مسائل مختلف فرهنگی و ورزشی استان با عناوین،دعوت به مناظره” و شورای شهر و نه شورای شهرداری و  … منتشر شد.
دانلود نسخه PDF d یکصدو نهمین شماره نشریه دنیای اردبیل
http://donyayeardabil.ir/wp-content/uploads/2021/03/pdfjoiner_18.pdf

مطالب موجود در صفحه دوم  شماره یکصدو نهمین شماره نشریه دنیای اردبیل :

*دعوت به مناظره

شورای شهر و نه شورای شهرداری

طالب موجود در صفحه سوم یکصدو نهمین شماره نشریه دنیای اردبیل :

*مدال هایی که به تاریخ پیوست

مطالب موجود در صفحه چهارم یکصد و نهمین شماره نشریه دنیای اردبیل

*فضول باشی و ترفندهای تبلیغاتی در انتخابات شورا

*نظرسنجی 500 هزارتومانی

مطالب موجود در صفحه پنجم  یکصدو نهمین شماره نشریه دنیای اردبیل

*لیگ برتر فوتبال استان؛ استعدادها و حاکمیت قانون

مطالب موجود در صفحه ششم یکصد و نهمین شماره نشریه دنیای اردبیل

*طلسم احداث زمین والیبال ساحلی کشور گشوده می شود

*فرصت سوزی های خسارت بار در ورزش
مطالب موجود در صفحه هفتم یکصد و نهمین شماره نشریه دنیای اردبیل

*حجم ذخیره اب سد های اردبیل 50 درصد کاهش یافت

*مطالب موجود در صفحه هشتم یکصد و نهمین شماره نشریه دنیای اردبیل

*بستری های روزانه کرونا در اردبیل کاهش یافت




مدال‌‌هایی که به تاریخ پیوست، دستان خالی ورزش اردبیل در المپیک توکیو

68 روز دیگر بازی‌‌های المپیک 2020 در توکیو برگزار می‌شود. با توجه به شیوع بیماری کووید19 و درگیری همه کشور‌های جهان با ویروس کرونا هر لحظه باید انتظار دریافت خبر جدید از این رویداد بزرگ ورزشی دنیا بود. همه دوستداران ورزش علاقه‌مندند که با درایت برگزارکنندگان و با رعایت پروتکل‌‌های بهداشتی این رویداد در روز موعود افتتاح و به طور مطلوب تا آخرین روز ادامه داشته باشد.

بر اساس اعلام کمیته ملی المپیک تاکنون اعزام 60 ورزشکار ایرانی به این رقابت‌‌ها قطعی شده است و انتظار می‌رود تا وقت مقرر تعداد دیگری نیز جواز حضور در المپیک را به دست آورند.

در المپیک 2016 ریو، کاروان جمهوری اسلامی ایران متشکل از 63 ورزشکار از 19 استان کشور بود. در این رقابت‌‌ها استان‌‌های اردبیل، خراسان شمالی، سمنان، سیستان و بلوچستان، قم، کردستان، کهکیلویه و بویر احمد، گیلان، مرکزی، هرمزگان و یزد فاقد ورزشکار اعزامی بودند.

در المپیک 2012 دو ورزشگاه اردبیلی عضو تیم ملی وزنه‌برداری یک مدال طلا و یک مدال نقره به دست آوردند. بعد از لندن کفگیر ورزش اردبیل به ته دیگ خورده و در دو المپیک ریو و توکیو، استان اردبیل با دستانی خالی به آینده چشم دوخته است.

اردبیل در تاریخ المپیک‌‌های برگزار شده سه مدال طلا و یک مدال نقره تصاحب کرده است. تمامی این مدال‌‌ها در رشته وزنه‌برداری نصیب ورزش منطقه شده است. حسین رضازاده دو مدال طلا در المپیک‌‌های آتن و سیدنی و سعید محمدپور مدال طلای المپیک 2012 لندن و سجاد انوشیروانی نیز مدال نقره 2012 را به دست آورده‌اند.

ورزش اردبیل با ادعا‌های زیاد و آمار‌های خیری‌کننده وقتی در بالاترین سطح رقابت‌‌های ورزشی نمی‌تواند نماینده‌ای داشته باشد آیا با علامت سؤال بزرگی روبرو نمی‌شود؟

هنوز از یاد‌ها نرفته است که موفقیت ورزشکاران وزنه بردار اردبیل در صحنه المپیک چه شور و حالی را در بین مردم و جوانان و نوجوانان منطقه ایجاد می‌کرد و چگونه از فردای رقابت‌ها بر میزان استقبال نوجوانان و جوانان از این رشته ورزشی افزوده می‌شد پس چرا و چگونه وزنه‌برداری استان در تربیت جوانان و پرورش پشتوانه‌‌های مقتدر برای قهرمانان و بزرگان وزنه‌برداری دنیا موفق عمل نکردند و چرا دوره سکوت و عدم موفقیت بر آن سایه افکنده است؟

در 9 سال گذشته و به خصوص بعد از المپیک لندن و ریو، جلسات مختلف برگزار شد و مصاحبه‌‌های متعدد انجام پذیرفت و دست اندرکاران ورزش از برنامه‌ریزی برای به دست آوردن جایگاه استان در المپیک خبر دادند. متأسفانه المپیک ریو و به خصوص المپیک توکیو و معرفی نفرات اعزامی به آن نشان داد که در سال‌‌های اخیر هر حرفی که در این ارتباط ‌زده شده شعاری بیش نبوده است.

نتایج به دست آمده در المپیاد‌های برگزار شده و شکست و ناکامی ورزشکاران و تیم‌‌های ورزشی استان بر واقعیت‌‌های ورزش تأکید می‌کرد اما سعی می‌شد با دلایل پیش پا افتاده و من درآوردی، وضعیت موجود توجیه گردد و وعده موفقیت در سال‌‌های آینده داده شود.

وقتی در المپیاد استعداد‌های ورزشی سال 97 ناکامی ورزش استان در معرض دید همه قرار گرفت و رده‌‌های پائین جدول سطح پراکندگی شناسایی استعداد‌های برتر ورزش کشور به استان اردبیل اختصاص یافت، فاصله میان حرف تا عمل در ورزش اردبیل مشخص گردید و چهره واقعی ورزش و شعار‌دهندگان در هیئت‌‌های ورزشی برای همه علاقه‌مندان روشن شد.

بار‌ها گفته شده که در ورزش نتایج به دست آمده در میادین رقابت می‌تواند میزان موفقیت و یا عدم موفقیت در این عرصه را مشخص بکند. آمار‌های ساختگی و دم از پیشرفت و توسعه زدن، ملاکی برای اثبات کارایی و برآیند فعالیت‌‌های انجام یافته در هیئت‌‌های ورزشی نبوده و نخواهد بود.

ورزش اردبیل وقتی می‌تواند ادعای موفقیت، پیشرفت و توسعه داشته باشد که بتواند تعداد قابل توجهی ملی پوش در رشته‌‌های مختلف داشته باشد. هیئت‌‌های ورزشی موقعی مدعی برتری در کشور خواهند شد که قادر به کسب نتایج در میادین مختلف و بالا رفتن ورزشکارانش از سکوهای قهرمانی باشند. ورزشی که از سال 2012 تاکنون نتواند یک ورزشکار در قالب تیم‌‌های اعزامی به المپیک داشته باشد بر کدام ویژگی باید افتخار نماید.

وقتی در بهمن ماه سال 97 نتایج به دست آمده در المپیاد زیر 16 سال نگرانی هرچه بیشتر جامعه ورزش اردبیل را موجب شد با تشکیل جلسات مختلف خبر از بررسی علل ناکامی‌‌ها دادند ولی تاکنون کسی از خروجی آن جلسات و راهکار‌های ارائه شده و عمل به آن‌‌ها خبری نداده است. آیا با این گونه رفتار‌ها باید همچنان حضور ورزشکاران اردبیلی در جمع اعزامی‌‌های المپیک را خواستار شد؟

با وضعیتی که ورزش اردبیل با آن روبروست باید اعتراف کرد که مدال‌‌های به دست آمده توسط ورزشکاران استان در المپیک‌‌ها به تاریخ پیوسته و تکرار آن‌‌ها به این زودی‌‌ها امکانپذیر نخواهد بود.

ورزش اردبیل برای دست یافتن به موقعیت‌‌های مناسب نیاز به برنامه‌ریزی و اقدام مناسب و خدمت بی‌منت دارد. تا زمانی که مسئولین و دست اندرکاران هیئت‌‌های ورزشی پشتوانه‌سازی را از اهداف اصلی قلمداد نکنند و با برنامه‌‌های کوتاه مدت و دراز مدت نقشه راه آینده رشته‌‌ها را مشخص ننمایند، شعار و عوام فریبی را از کار‌های روزمره حذف نکنند، دل به روزمرگی‌‌ها نبندند و امور هیئت را به اهلشان نسپارند امکان تغییر در روند آن غیر ممکن خواهد شد.

استانی که ورزشکارانش در سال‌‌های نه چندان دور پیام آور شادی، افتخار، سربلندی و سرافرازی برای ایران اسلامی بودند این روز‌ها قادر به معرفی یک نفر در جمع 60 نفر منتخب اعزامی به المپیک نمی‌باشد و متأسفانه در این وضعیت، هستند افرادی که رشته‌‌های ورزشی تحت مدیریت خود را سرآمد، تأثیرگذار، افتخارآفرین، بی‌رقیب و دارای جایگاه در سطح کشور می‌دانند. به این قبیل افراد باید تندیس و مدال قهرمانی عرصه شعار، آمار‌های ساختگی و خودمحوری اعطا نمود.

 




فرصت سوزی‌های خسارت بار در ورزش

پیشرفت ورزش استان اردبیل و دستیابی به نقطه اوج و افتخار آفرینt آرزوی همه علاقه‌مندان و هواداران می‌باشد.

هر کسی که قدمی در راه اعتلای ورزش منطقه بر دارد و صادقانه به آن خدمت نماید و پشت حرف‌ها و اقداماتش هدف و نقشه دیگری نداشته باشد، نامش به خوبی در دفتر خاطرات دوستداران به یادگار می‌ماند.

بحث مهم در راهی که به موفقیت ختم می‌شود غنیمت انگاشتن فرصت‌های به دست آمده است. غفلت‌ها به هر دلیل و علتی به ورزش ما ضرر و آسیب قابل توجه در طول تاریخ وارد کرده است.

هر کسی که در ورزش فعال بوده معتقد است در نقطه‌ای که الان قرار داریم حق و لیاقت ورزش اردبیل نیست و به تعبیری دیگر فرسنگ‌ها با آنجا که باید می‌بودیم، فاصله وجود دارد.

چرا و به چه دلیل تاکنون ورزش استان در مسیر شکوفایی و رستگاری قرار نگرفته است؟ به چه دلیل بیشتر در باد موفقیت‌ها خوابیده و به فردای رشته‌های ورزشی فکر نشده است؟ رقابت‌های داخلیِ مجموعه‌های مدیریتی رشته‌ها و تقابل‌های بی‌دلیل و لجاجت‌ها در ممانعت از برداشته شدن گام‌های رو به جلو چه نقشی در عدم موفقیت ها می توانند داشته باشند؟

برای این ادعا می‌توان مثال‌ها و نمونه‌های بسیاری برشمرد. گاهی لجاجت‌ها و تقابل‌ها، انرژی بسیاری از دست اندرکاران رشته‌های ورزشی را هدر می‌دهد. حرکت‌های منفعت طلبانه، گروکشی‌ها و ایجاد دست اندازهای متوالی و عمیق بر سر راه فعالیت‌ها، فرصت سوز و خسارت بار هستند.

چندی پیش بود که مجمع انتخاباتی هیئت کونگ فو استان به یکی از ورزشکاران رأی اعتماد داد. به جای ایجاد فضای همدلی و همکاری و فراهم کردن زمینه مناسب برای ایجاد تحول در حرکت رو به جلو از فردای مجمع، کاندیدای شکست خورده بنای اعتراض و تشکیک در روند انتخابات را مطرح کرد و ماه‌ها و روزها انرژی دست اندرکاران به جای برنامه‌ریزی و ترسیم نقشه راه، صرف اثبات حقانیت مجمع و سلامت انتخابات شد.

مثال دیگر مجمع هیئت تیراندازی با کمان است. با گذشت نزدیک به شش ماه از برگزاری مجمع انتخاباتی، همچنان اعتراض‌ها به نتیجه مجمع ادامه دارد. ناخواسته فدراسیون، اداره کل و هیئت با مسئله‌ای درگیر شده‌اند که مدت‌ها فرصت و ذهن و رمق مسئولان مربوطه به عمل و عکس العمل طرفین اختصاص می‌یابد.

به جای اعتراض‌های کلیشه‌ای و رفتارهای ناشی از عدم تحمل واقعیت‌ها، چه خوب بود که به خاطر ورزش همه در کنار هم قرار بگیرند، مقابل عقب گردها ایستادگی نمایند، عملکرد هیئت را بهبود بخشند و برای نسل آینده نمونه‌ای از همدلی و حرکت جمعی برای رسیدن به هدف را به نمایش بگذارند.

همین رفتارها، بی‌توجهی‌ها، خودمحوری‌ها، ترجیح دادن منافع شخصی و باندی به مصلحت ورزش موجب می‌شود که هر روز بیشتر از روزهای قبل از تعداد ملی پوشان ما در رشته‌های مختلف ورزشی کاسته شود.

باز می‌توان به نمونه دیگری اشاره کرد. سال‌ها وزنه‌برداری ایران، آسیا و جهان روی کاکل قهرمانان اردبیل چرخیده است. مدت‌ها وزنه برداران اردبیلی بر دسته سنگین وزن وزنه‌برداری جهان حکومت کرده‌اند. بعد از حاج حسین رضازاده، سجاد انوشیروانی و به دنبال وی سعید علی حسینی یکه تازی کردند و حالا با تأسف بیشتر، برای آن‌ها جانشینی نمی‌توان معرفی کرد.

کسی منکر استعدادها و استحقاق‌ها و لیافت‌های جوانان اردبیلی در ورزش نیست. سابقه ورزش توقع علاقه‌مندان از قهرمانان را بیشتر می‌کند ولی متأسفانه بیشتر رشته‌های ورزشی از پشتوانه لازم بی بهره شده‌اند.

ضرب المثلی است که می‌گوید: “دوشانا دئیر قاچ، تازیا دئیر توت”. برخی‌ها برای اینکه برای خود حاشیه امنی ایجاد بکنند و هر دو طرف درگیری را حفظ بکنند، رفتارشان تشدید کننده سوء تفاهمات و شعله ور کردن اختلافات است. وقتی گلایه‌ای پیش می‌آید به جای پایان دادن به آن و موضعگیری مشخص در دفاع از حق و حقیقت با زرنگی خاص به تحریک طرفین درگیر می‌پردازند و در نهایت بساط آرامش از برخی از رشته‌ها را بر می‌چینند و بر حاشیه‌ها دامن می‌زنند.

ورزش و ادامه روند رو به رشد آن جز در سایه صداقت، یک رنگی و راست گویی امکان پذیر نمی‌شود. ورزش را باید از دام اختلافات نجات داد. منّیت‌هایی که بیش از هر چیز نشانه عقب ماندگی فکری و شخصیتی است برای مجموعه ورزش و رشته‌های مختلف تأثیر منفی خواهند داشت.

 

 




امیدواری ورزش اردبیل به دولت آینده

مدیر کل ورزش و جوانان استان در دیدار با فرماندار اردبیل از نیاز طرح‌های نیمه تمام شهرستان اردبیل به 200 میلیار ریال اعتبار برای تکمیل نهایی خبر داد.

برای اینکه افکار عمومی در جریان شدت و میزان توجه مسئولین استان و شهرستان به ورزش و چگونگی تلاش و پیگیری دست اندرکاران آن قرار بگیرند، بهتر است زمان شروع عملیات طرح‌های نیمه تمام و مقدار پیشرفت فیزیکی آن‌ها نیز اعلام شود تا چند مرده حلاج بودن آن‌هایی که سنگ مدیریت مطلوب را به سینه می‌زنند کاملا مشخص گردد.

بهتر است در ماه‌های پایانی مأموریت هشت ساله دولت تدبیر و امید، عزیزان مسئول، تأثیر دولت در روند بهبود اوضاع ورزش و تکمیل و راه اندازی کامل و صد در صدی پروژه‌ها را با مستندات اعلام نمایند. هواداران و سینه چاکان دولت اعتقاد دارند که در اطلاع رسانی خدمات در‌بخش های مختلف کوتاهی و کم کاری می‌شود و امیدواریم دست اندرکاران ورزرش استان این کوتاهی را جبران نمایند و برکات حاصل از عنایت دولت تدبیر و امید در پروژه های ورزشی را به مردم اعلام نمایند.

هنوز یادمان نرفته است که با چه تبلیغات گسترده‌ای در ایام اله دهه فجر سال 99، سالن دوومیدانی را افتتاح کردند. بگویند که از آن روز تا حالا برای یک ساعت هم شده که از آن مجموعه ورزشکاران استفاده کرده باشند؟ چرا بدون تجهیز یک سالن را افتتاح کردند و از این امر سوء استفاده تبلیغاتی نمودند؟ عزیزانی که در مراسم افتتاح حضور پیدا کردند و به به و چه چه سر دادند چرا الآن نمی‌پرسند علت عدم تحویل و چرایی استفاده نکردن چیست؟ این گونه دردها مختص امروز و دیروز ورزش اردبیل نیست. سال‌ها علاقه‌مندان به ورزش با آن آشنایی دارند ولی صدایشان یه جایی نرسیده است. سال‌ها با وعده پایان عملیات احداث سالن مواجه بودیم و این روزها باید گوش‌هایمان به وعده تجهیز آن آشنا بشود.

ریشه همه نابسامانی‌هایی که ورزش از زمان استان شدن منطقه تا به امروز با آن دست به گریبان بوده، بحث عدم جایگاه مناسب ورزش و بی‌توجهی مسئولین به آن می‌باشد. متأسفانه تا زمانی که ورزش در استان جدی گرفته نشود اکثر معضلات و نابسامانی‌های آن پابرجا خواهد بود. وقتی مدیریت‌ها در ورزش نه بر اساس اصل شایسته سالاری بلکه بر اساس رابطه و باند بازی و جناح محوری و سیاسی کاری و فامیل بازی تعیین شود نتیجه‌اش سرگردانی پروژه‌های نیمه تمام و یا افتتاح ناقص آنها چون مجموعه ورزشی علی دایی و یا سالن دوومیدانی می‌باشد.

مدیران ورزش در هر سطحی که بوده باشند اگر نتوانند در اقدامات و پیگیری‌ها و رایزنی‌ها، ورزرش را در جایگاه اصلی‌اش قرار داده و حق آن را از مسئولین رده بالا، تمام کمال دریافت کرده و جدی گرفتن آن را نهادینه نمایند، حال و روز ورزش از آنچه هست بهتر نخواهد شد.

ممکن است برخی اقدامات مقطعی در نقش یک مسکن ظاهر شوند و برای مدتی بخشی از خرابی‌ها را ترمیم نمایند ولی تا زمانی که کار اساسی و زیربنایی انجام نپذیرد از این کارها در دراز مدت ورزش نفعی نخواهد برد.

یکی دیگر از مشکلات ورزرش، مدیرانی است که در اندیشه استفاده از ورزش به عنوان سکوی پرتاب برای دستیابی به پست‌های بالاتر هستند. خطر این گونه افراد برای ورزش خیلی زیاد است. چرا که آن‌ها مبنای کار خود را بر ظواهر امر قرار داده و بیشتر بر روی مانور تبلیغاتی و ترسیم چهره‌ای کارآ و کار بلد از خود تمرکز می‌کنند. آن‌ها با استفاده از این ترفند ممکن است به هدف خود دست پیدا کنند ولی ضربه‌ای که به ورزش منطقه می‌توانند وارد نمایند جبران ناپذیر می‌شود.

از دولت تدبیر و امید که گذشت باید امیدوار باشیم تا در دولت آینده مسئولین استان، ورزش را جدی‌تر از قبل بگیرند و به حل معضلات و انجام کارهای معطل مانده آن اقدام نمایند.

 




مسابقات جایزه بزرگ شمشیربازی  در اردبیل برگزار می‌شود

رئیس هیات شمشیربازی استان اردبیل از برگزاری ۲ مسابقه جایزه بزرگ شمشیربازی در اواخر بهار و تابستان امسال در این استان خبر داد.

به گزارش ایرنا، هادی صباغی گفت: با فروکش کردن وضعیت بیماری کرونا و ثبات نسبی سلامت در کشور، این رقابت‌ها در خردادماه و شهریورماه سال جاری به میزبانی اردبیل برگزار خواهد شد.

به گفته وی، مسابقات جایزه بزرگ خردادماه در رشته اسلحه اپه و مسابقات جایزه بزرگ شهریور هم در یکی از دو اسلحه سابر یا فلوره خواهد بود.

وی با بیان اینکه برای برگزاری این رقابت‌ها بدنبال جذب اسپانسر هستیم، اضافه کرد: جوایز این رقابت‌ها نقدی خواهد بود.

صباغی اظهارکرد: مکاتبات لازم با فدراسیون برای اخذ مجوز مسابقات انجام شده و پوستر مسابقات نیز منتشر خواهد شد تا تمام بازیکنان کشور که تمایل دارند طبق زمان‌بندی اعلامی ثبت‌نام کنند.

 




افزایش آمار بستری بیماران کرونا در استان اردبیل به ۶۳۳ نفر

دنیای اردبیل؛ یکصدو هفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل و با بررسی مسائل مختلف فرهنگی و ورزشی استان با عناوین،اما و اگر های فوتبال اردبیلشورا و هزینه های سرسام اور و  … منتشر شد.
دانلود نسخه PDF d یکصدو هفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل
http://donyayeardabil.ir/wp-content/uploads/2021/03/pdfjoiner_18.pdf

مطالب موجود در صفحه دوم  شماره یکصدو هفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل :

*مار گزیده و انتخابات شورا

*باشگاه های ورزشی بی توجه به کرونا در اردبیل پلمپ می شوند

طالب موجود در صفحه سوم یکصدوهفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل :

*اما و اگر های فوتبال شهر اردبیل

مطالب موجود در صفحه چهارم یکصد و هفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل

حامیان فوتبال اردبیل در شورای پنجم

*حق مسلم ورزش در انتخابات شورا

مطالب موجود در صفحه پنجم  یکصدو هفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل

*هیئت های ورزشی و ضرورت بررسی وعده ها و شعارها

*نمایشگاه دائمی چالدران تا دفاع مقدس در اردبیل ایجاد می شود

*شهرک گلخانه ای سامیان اردبیل زمینه اشتغال 150 نفر را فر اهم می کند

مطالب موجود در صفحه ششم یکصد و هفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل

*شورا و هزینه های سرسام آو.ر

مطالب موجود در صفحه هفتم یکصد وهفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل

*تقویم ورزشی هیئت ها و اقدام اداره کل ورزش و جوانان

*سقوط تیم امید شهرداری، حسرت تکراری از دست داده ها

*مطالب موجود در صفحه هشتم یکصد و هنفتمین شماره نشریه دنیای اردبیل

*افزایش آمار بستری بیماران کرونا در استان اردبیل به 633 نفر