بزرگ ترین آفت ورزش اردبیل نان به نرخ روز خورها هستند. به کار بردن این اصطلاح در برخی از نوشته ها توسط نگارنده این سطور عصبانیت عزیزانی را در گذشته ای نه چندان دور فراهم ساخته بود. در سایه به کار بردن آن، متهم به بی سوادی شدیم و ما را مورد تمسخر قرار دادند و مدعی شدند که از اقیانوس ادبیات فارسی فقط این اصطلاح را یاد گرفته ایم.
از قدیم گفته اند هر کس به اندازه توانایی اش. ما که دکتر و مهندس و متخصص و مدعی نیستیم . سواد ما به همین مقدار کفایت می کند تا نقاب از چهره کسانی که همیشه منتظر باد می مانند تا خود را با شرایط تطبیق بدهند و به جز منفعت خود به چیز دیگری فکر نکنند، برداریم و ماهیت شیاطینی که در لباس انسان به دنبال رسیدن به اهداف شخصی و باندی در ورزش هستند را روشن بکنیم.
برخی از دوستان و همراهان عزیزانی که ما را متهم به بی سوادی می کنند شب و روز به دنبال گدایی پست هستند. منافع شان آنها را به هر باندی و گروهی که سوق بدهد می روند و از تغییر رنگ، هیچ وقت احساس شرمندگی نمی کنند. یک روز خود را اصول گرا معرفی می کنند و در درب منزل مسؤولین اصولگرا چادر برپا می کنند و زمانی دیگر نفع خود را در اردوی اصلاح طلبان جستجو می کنند.
هر چند که در نظر حضرات بی سواد و آزار دهنده هستیم ولی چاره ای نیست باید در وصف نان به نرخ روز خورها از بی سوادی خود کمک بگیریم و اگر لازم دیدیم حتما به حضور اندیشمندان و دانشمندان مدعی در ورزش استان برسیم تا به نوعی ما را در بالا بردن میزان سواد و یاد گرفتن برخی اصطلاحات و لغات یاری نمایند تا همچنان به سراغ اصطلاح نان به نرخ روزها نرویم.
نان به نرخ روز خور یعنی چه؟
در جامعه می توان به افرادی برخورد کرد که همواره به دنبال منافع شخصی بوده و از تیپ شخصیتی “خود بین” برخوردار هستند. این ها خیال می کنند که همه عالم متعلق به آنها بوده و در موقعیت های مشترک و عمومی فرصت های دیگران را تصرف و یا به آن لطمه وارد می کنند.
نان به نرخ روز خورها برای این که به هدف برسند حاضر هستند همه چیز را قربانی بکنند . این ها بوقلمون صفت هایی هستند که هر روز به رنگی در می آیند و سریع خود را به رنگ جماعتی دیگر در می آورند . این ها روز خود را چنان شروع می کنند که در معرض موافق باد باشند.
نان به نرخ روز خورها برای این که به خواسته خود برسند شروع به تملق می کنند. تملق و چاپلوسی و تجلیل کردن را تا زمانی که منافع آنها تامین گردد ادامه می دهند و اگر آن شخص به هر دلیلی که باشد موقعیت خود را از دست بدهد شروع به بدگویی می کند. این قبیل افراد به جز تحقیر اجتماعی نفع دیگری نمی توانند به جامعه داشته باشند.
یکی از مهم ترین دلایلی که برای پدیده نان به نرخ روز خورها می توان ذکر کرد گدایی شخصیت است. آدم با اعتماد به نفس و صادق و فعال و متوسل به خداوند بخشنده و رحمان و روزی رسان به هیچ عنوان برای به دست آوردن یک موقعیت کذایی همه ارزش ها را زیر پا نمی گذارد و هر روز رنگی جدید به خود نمی گیرد.
مولای متقیان علی (ع) می فرماید: “بر چهره ستایشگران و اندام چاپلوسان خاک بیفشانید” و یا این که “از دوست داشتن چاپلوس و ستایشگر برحذر باش ریرا این لحظه از حساس ترین لحظات برای نفوذ شیطان است تا بدان وسیله کار نیک نیکوکاران را ضایع کند”.
نمونه های زیادی از این قبیل افراد می توان در ورزش استان شناسایی و معرفی نمود .آنهایی که به دنبال گدایی شخصیت هستند به هر کاری دست می زنند تا شاید بتوانند در جامعه خودی نشان بدهند، به منصبی برسند، از کسانی که در گذشته به آنها خوبی کرده اند و دستشان را گرفته اند انتقام بگیرند و به آنهایی که در راه عملی کردن نقشه شوم کمک حالشان بوده اند خوش رقصی نمایند و در نهایت به تنها چیزی که فکر نمی کنند جامعه ورزش و ورزش منطقه می باشد و بس.
وجدان های بیدار در جامعه زیاد هستند و می دانند که موضع گیری ها، برخوردها، نوشته ها، ادعاها و مانور دادن افراد مختلف بر چه اساس و با چه اهدافی صورت می گیرد. به راستی که به مرور مشت خیلی از مدعیان پرطمطراق با ادعاهای دهان پرکن باز می شود و هر کسی که باشد و از هر قشری با هر مشخصات و ویژگی ها و حمایت ها، رسوایی شان حتمی خواهد بود. دل بستن به حمایت های چند روزه این مسؤول و آن نماینده و آن فامیل و این همشهری و آن دوست دوام چندانی نمی تواند باشد .
باید بدانیم که شیطان اندازه یک حبه قند است . گاهی می افتد توی فنجان دل ها، حل می شود آرام آرام، بی آن که اصلا ما بفهمیم ، روحمان سر می کشد آن را و آن چای شیرین که خون می شود در خانه تن، می چرخد و می گردد و می ماند آنجا« او می شود من».
