کرنش در مقابل بالا دستی‌‌ها و گردن فرازی در قبال عامه مردم یکی از نقاط ضعف برخی از مسئولین و دست اندرکاران ورزش به شمار می‌رود.
بار‌ها مشاهده شده است مسئولینی که از سر صدقه دیگران و سفارش این و آن و اعمال نظر و نفوذِ سواران قدرت به جایگاهی در ورزش رسیده‌اند نوکری همه بالا دستی‌‌ها را برای خود افتخاری قلمداد کرده‌اند. آنها در روبرو شدن با “از ما بهتران”، زبانشان بند می‌آید و تملق و چاپلوسی پیشه می‌کنند و اگر موقعیتش هم فراهم گردد بر دستانشان بوسه می‌زنند.
اما همین آدم‌‌های خوار و پست در قبال زیر دستان و افراد مرتبط با حوزه مدیریت آن گردن فرازی و قلدری پیشه کرده به قانون در مواقعی که قانع از منافع آنهاست بی‌توجهی می‌کنند و با استفاده از هر وسیله‌ای برای از دست ندادن موقعیت به دست آورده تلاش می‌نمایند.
آنها باید بدانند برای یک مسئول بهترین حامی و پشتیبان، زیردستان و افراد مرتبط با مجموعه آنها می‌باشد. رفتار‌های دل آزار با گذشت زمان به رمز شکست و ناکامی آنها تبدیل می‌شود.
به هوش باشیم و در گذشته‌‌ها توقف نکنیم. باید از آنچه در گذشته اتفاق افتاده درس بگیریم و آنها را برای برخورداری از آینده‌ای بهتر به کار بندیم.
به حرف کسانی که صادقانه دلسوزی کرده و واقعیت‌‌ها را می‌گویند گوش بدهیم و باور بکنیم که ورزش ما بیش از بیش می‌تواند رشد و پیشرفت بکند به شرط آنکه از لحاظ فنی و اخلاقی درست هدایت شوند و مدیرانی دلسوز، صادق، علاقه‌مند و وارسته بر سر کار قرار بگیرند.
