ضرب المثلی است قدیمی که می‌گوید: “مشک باید که خود ببوید، نه آنکه عطار بگوید”.
اگر بلندگو‌های تبلیغاتی با تمام قدرت شروع به کار نمایند، تبلیغات اغواگرانه فضای مجازی را پر بکند، تبلیغات سوداگرانه و جادویی از ده‌‌ها و صد‌ها کانال و گروه سر در بیاورند، نمی‌توانند گنجشک را به جای قناری به مردم تحویل بدهند.
مشک ماده خوشبویی است که معمولا از نافه جنس نر آهوی ختن گرفته می‌شود. کیسه‌ای در زیر شکم آین آهو وجود دارد که در آن ماده‌ای لزج و شکلاتی رنگ وجود دارد که در فصل بهار، آهو آن را در اثر خارش به سنگ می‌کشد.
اشاره این ضرب المثل به آن است که هر فردی دارای یک سری توانایی‌‌ها، ویژگی‌‌ها و فضایل است که با تعریف و تمجید، بزرگنمایی و اغراق در گفتار چیزی به حد و حدود آن اضافه نمی‌شود. با شعار‌های الکی و با کمک گرفتن از کلمات و اصطلاحات، نمی‌توان در تغییر و یا غنی‌سازی خصوصیات یک فرد اقدام نمود.
تعریف‌‌های غیر متعارف، منشایی غیر از واقعیت‌‌ها دارد و ملاکی برای استحقاق، لیاقت، صداقت و پاکی و تقوی افراد نمی‌تواند باشد. راستی کدام تند باد بر جامعه ما وزیدن گرفته است که به آسانی وظیفه خود در قبال جامعه و فردای آن را از یاد می‌بریم و در زیر پرچم کسانی که حتی همسایه دیوار به دیوارِشان نیز او را نمی شناسد، سینه می‌زنیم و می‌خواهیم به زور هم که شده بر افکار عمومی تأثیر بگذاریم و خوب را بد و بد را خوب جلوه بدهیم.
آخر چطور باید رضایت داد که آدم‌‌های غیرمرتبط با حوزه‌‌های تخصصی بر واجدین شرایط ترجیح داده شوند و چگونه باید وجدان خود را قانع نماییم تا در راستای تکیه ناحق عده‌ای در مسند شورا فعالیت نماییم.
هرچه به روز‌های حساس انتخابات نزدیک شویم برای مردم و افکار عمومی معلوم خواهد شد که چه کسانی دغدغه جامعه، مردم و انقلاب را دارند و چه کسانی دربند و اسیر حلق هستند.
سالم‌سازی فضای انتخابات و لزوم سپردن کار به دست افراد توانمند وظیفه همه علاقه‌مندان به توسعه و پیشرفت منطقه است. شعار‌هایی که داده می‌شود، وعده‌‌هایی که بدون مطالعه و پشتوانه بیان می‌شود، دروغ‌‌هایی که برای راضی نگه داشتن این و آن و در جهت قرارداد‌های منعقده گفته می‌شود، همه‌اش بی‌اخلاقی است و باید بدانیم که اگر اخلاق نباشد هیچ چیز درست شدنی نیست و این را نیز به خاطر بسپاریم که بی‌اخلاقی منشأ فساد است.
