منتقدین فوتبال اردبیل این روزها با بحث تکراری، پیش‌پاافتاده و رنگ رورفته ای به نام “نبود باشگاه مقتدر، توانا و قدرتمند” در اردبیل و منطقه مواجه می‌شوند. در هر مقطعی برای توجیه برخی از کم‌کاری‌ها و کاستی‌ها، موردی مورد توجه قرار گرفته و برای سرپوش گذاشتن بر ضعف‌ها از آن‌ها استفاده می‌شود.
روایت می‌کنند که چند شب پیش در یک برنامه زنده اینستاگرامی، رئیس هیئت فوتبال استان در جواب کسانی که از وضعیت فوتبال اردبیل گله‌مند بودند، آن‌ها را به تشکیل یک باشگاه و اخذ مجوز از اداره‌کل ورزش و جوانان دعوت کرده و برای آن‌ها برنامه پنج‌ساله و تدوین آن را پیشنهاد نموده و وعده اعطای امتیاز آکادمی را نیز بیان کرده‌اند.
فوتبال شهر اردبیل و نزول آن یکی از سؤالات گردانندگان آن بر نامه بود که متأسفانه با کلی‌گویی و در بازی با کلمات، جواب قانع‌کننده‌ای شنیده نشد.
اگر شهر اردبیل مشکل باشگاه دارد آیا در دیگر شهرها که فوتبال و تیم‌های آن فعال بوده و در دور مقدماتی لیگ دسته سوم حضور دارند، باشگاه‌هایی به معنی اخص کلمه فعال هستند؟ این نسخه چرا فقط به اردبیل توصیه می‌شود و دیگر شهرها از آن معاف می‌شوند؟ آیا تیم‌هایی که در لیگ به‌اصطلاح برتر استان فعال هستند و یا در لیگ نیم‌بند دسته یک حضور دارند، مشخصات یک باشگاه را دارا می‌باشند؟ چرا در اردبیل و در شهری که گذشته فوتبال‌اش کارنامه‌ای روشن و واضح دارد، تیمی که بتواند در لیگ دسته سوم دوام بیاورد، وجود ندارد؟
آیا تیم‌هایی که در لیگ به‌اصطلاح برتر استان حضور دارند چه درصدی از ویژگی‌های یک باشگاه استاندارد را دارا می‌باشند؟ مگر لیگ برتر به‌عنوان بالاترین سطح فوتبال و رقابت‌های آن در یک استان نباید دربرگیرنده باشگاه‌های قانونی باشد؟ این‌چه لیگ برتری است که با ۹ تیم آغاز و با ۷ تیم به پایان می‌رسد؟ چرا شهر اردبیل در حال حاضر فوتبالی در سطح دیگر شهرهای استان ندارد؟ آیا آن هم تقصیر نبود باشگاه است و یا حاصلی از برنامه‌ریزی غلط مسئولان می باشد؟
آیا هیات فوتبال قدرت و اجازه صدور مجوز آکادمی را دارد که در یک برنامه زنده خطاب به یکی از مربیان گفته می‌شود باشگاه ثبت بکنند تا مجوز آکادمی بدهند.
هیأت فوتبال سال‌هاست که برای اجابت دستور فدراسیون، مدام در پی وعده دادن برای آکادمی است. اگر هیأت توان و اجازه صدور مجوز آکادمی را دارد بهتر است اول به وعده‌ای که سال‌ها از آکادمی معمولی، آکادمی غرب کشور و آکادمی بین‌المللی داده عمل بکند و بعد وعده صدور مجوز آن را به دیگران بدهد.
با حرف و تعریف کلمات نسخه شفابخشی برای فوتبال اردبیل پیچیده نمی‌شود، فوتبال را به اهل‌اش و صاحبان‌اش واگذار کنید و در کوتاه‌مدت اثرات آن را مشاهده نمایید.
یادآوری یک خاطره خارج از لطف نیست. در ۱۶ آذرماه ۱۳۶۶، منتخب اردبیل در قائمشهر به دیدار تیم منتخب آن شهر رفت و با تساوی در آن دیدار به مرحله فینال اولین دوره رقابت‌های جام فلق راه پیدا کرد.
در آن دیدار برای اردبیل رحیم زرگین، محمد قلی‌زاده، فیض‌الله نیک‌نژاد، مصطفی اعیادی، حسین عباس‌زاده، مقصود بایرامی، ناصر عروجی، بهنام دولت، عزیز گنج‌گاهی، علی دایی، حسن ابراهیم‌زاده، احمد مهارتی و تورج عزیزی به میدان رفتند.
راستی چه در صدی از این بازیکنان که در قید حیات می‌باشند در اداره فوتبال استان و شهر اردبیل دخیل هستند؟ چند نفر از آن‌ها اگر به هیئت شهر اردبیل مراجعه کنند توسط رییس هیئت و دبیر آن شناخته می‌شوند؟
وعده‌ها، کلمات، باندها و عشق ریاست‌ها قادر به درمان دردی از دردهای فوتبال اردبیل نیستند. تا زمانی‌که خاک خورده‌های صادق، کارنامه‌دار و دارای سابقه و پیشینه روشن و قابل دفاع، اداره‌ی امور آن را در دست نگیرند تا سال۱۴۰۴که نه، بلکه تا سال ۲۰۰۰ هم فوتبال ما گامی به سوی بهبودی بر نخواهد داشت.
