شیوع اوتیسم؛ افزایش آگاهی یا افزایش واقعی موارد مبتلا

، وبگاه سای‌تِک‌دِیلی در گزارشی آورده است: با بهبود آگاهی و گسترش معیارهای تشخیصی، تشخیص اوتیسم افزایش یافته است. کارشناسان می‌گویند این نشانه بهبود شناسایی است، نه صرفاً افزایش موارد.

در دهه‌های اخیر، تشخیص اختلال اوتیسم به‌شدت افزایش یافته و اکنون از یک وضعیت بالینی نسبتاً نادر به شرایطی تبدیل شده که امروز از هر ۳۶ کودک، یک نفر را مبتلا می‌کند.

این روند برای برخی نگران‌کننده است؛ اما متخصصان دانشگاه نورث ایسترن تأکید می‌کنند که عوامل اصلی این افزایش عبارت‌اند از افزایش آگاهی عمومی، گسترش معیارهای تشخیصی و غربالگری زودهنگام .

آن‌ها خاطرنشان می‌کنند که شناخت ما از اوتیسم، اختلالی که تازه در سال ۱۹۹۰ میلادی به‌طور رسمی توسط کنگره آمریکا به‌عنوان معلولیت به رسمیت شناخته شد، هنوز در حال تکامل است.

اوتیسم یک اختلال عصبی‌رشدی است که بر ارتباطات، یادگیری و نحوه تعامل افراد با دیگران، تأثیر می‌گذارد (بر اساس تعریف مؤسسه ملی سلامت روان آمریکا).

اوتیسم اولین‌بار در سال ۱۹۴۳ میلادی توسط لئو کانر(Leo Kanner) توصیف شد. علائم این اختلال معمولاً در دو سال اول زندگی ظاهر می‌شود و شامل تأخیر در مهارت‌های زبانی، اجتناب از تماس چشمی، علایق وسواس‌گونه و حرکات غیرمعمول بدن (مثل تاب خوردن یا تکان‌دادن دست‌ها) است.

ژنگان کی (Zhenghan Qi)، مدیر آزمایشگاه درک زبان و مغز که از تصویربرداری عصبی برای مطالعه رشد زبان در کودکان اوتیسم استفاده می‌کند، می‌گوید: درک ما از اوتیسم از سال ۱۹۴۳ میلادی تاکنون تغییر بسیاری کرده است.

وی توضیح می‌دهد: جدیدترین تغییر در سال ۲۰۱۳ میلادی رخ داد، که راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم، سندرم آسپرگر را به‌عنوان نوعی اوتیسم با عملکرد بالا، در کنار سایر تغییرات، شناسایی کرد. علاوه بر این، پزشکان اکنون تشخیص داده‌اند که افراد مبتلا به اختلالات دیگر می‌توانند علاوه بر سندرم داون و اختلال کمبود توجه، اوتیسم نیز داشته باشند که این امر، تعداد افراد مبتلا به اوتیسم را بیشتر می‌کند.

محققان معتقدند که آگاهی عمومی درباره اینکه دختران نیز مانند پسران می‌توانند به اوتیسم مبتلا شوند، افزایش یافته است؛ هرچند چهار برابر بیشتر احتمال دارد که پسران، مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شوند. همچنین افزایش تعداد مبتلایان به اوتیسم را می‌توان به افزایش آگاهی درباره این موضوع که این اختلال در میان افراد از قومیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف رخ می‌دهد، نیز نسبت داد.

به گفته محققان جهش‌های ژنتیکی ارثی، بالابودن سن والدین، افزایش نرخ بقای نوزادان نارس در میزان ابتلا به اوتیسم نقش دارند؛ اما باز هم باید درباره ریشه‌های این اختلال مغزی تحقیقات بیشتری صورت گیرد.