شعبی گوید: روزی به مجلس شریح قاضی حاضر بودم، زنی گریان درآمد که با شوهر خویش خصومت داشت.
گفتم: این زن به یقین ستم دیده است!
شریح گفت: برادران یوسف نیز گریان پیش پدر آمدند، ولی ظالم بودند.
حالا این روزها کسانی که تا دیروز خود را مهره‌ای تأثیرگذار می‌دانستند و با تمام نیرو و با استفاده از همه امکانات در تثبیت موقعیت خود تلاش می‌کردند وقتی با ناکامی و شکست مواجه می‌شوند به سرعت رنگ عوض می‌کنند، تغییر موضع می‌دهند، خود را صاحب باند و توانا در امور تلقی می‌کنند و به خدمت کسانی که تا دیروز قبول‌شان نداشتند شرفیاب می‌شوند، از خود تعریف و تمجید می‌نمایند، برای فداکاری و اظهار ارادت سر و دست می‌شکنند و بدین ترتیب فرصت‌طلبی و نان به نرخ روز خوردن‌شان را به نمایش می‌گذارند!
گفتم: فضول‌باشی, متأسفانه هستند افرادی که برای رسیدن به جایگاه و موقعیتی به انجام هر کاری اقدام می‌کنند. این افراد در واقع چندین شخصیت داشته و در هر زمانی به شکل متفاوتی ظاهر می‌شوند. در دنیای سیاست و در بین کسانی که دلداده پست و مقام، عاشق و واله حکم راندن و شیفته فخر فروشی و عقده‌ای هستند از این نمونه‌ها می‌توان زیاد مشاهده کرد. کافی است که با دقت به اطراف خود بنگرید و ببینید که چه کسانی برای ماندن در قدرت و یا قرار گرفتن در پشت یک میز ریاست رنگ عوض می‌کنند و امروز دشمن و فردا نوکر می‌شوند. این‌ها آن‌چنان مرزهای حرمت و یک‌رنگی را پشت‌سر می‌گذارند که از فراموش کردن خوبی‌ها و از همه مهم‌تر گذشته خود نیز ترسی به دل راه نمی‌دهند و حاضر می‌شوند که در همه حال برای یک دستمال، قیصریه‌ای را به آتش بکشند و به جامعه خسارت قابل‌توجهی تحمیل نمایند.
فضول‌باشی گفت: کنار زدن پرده از چهره این قبیل افراد وظیفه همه آن‌هایی که رفتار متناقض و منفعت‌طلبانه آنها را از نزدیک مشاهده می‌کنند‌. وقتی فردی تا دیروز برای یک مسئول تره خورد نمی‌کرد امروز زمانی‌که احساس می‌کند نزدیکی به او می‌تواند برایش سودآور باشد طوق بندگی بر گردن می‌اندازد و خود را نه یک دل بلکه صد دل هوادار و علاقه‌مند نشان می‌دهد.
گفتم: برخی ها که از وجهه شاخص اجتماعی برخوردار نبوده و با همراهی شانس و اقبال به جایگاهی دست می‌یابند برای مطرح شدن به تزویر و نفاق و دورویی روی می‌آورند و به‌این‌ترتیب می‌خواهند برای خود آ آبرو و شخصیتی کسب نمایند.
گفت: وای بر کسانی که وحدت و یگانگی را در کردار و گفتار خود حاکم نمی‌کنند. دورویی صفتی هلاکت‌بار و عملی بسیار وقیح و ناجواتمردانه است. چقدر زشت می‌باشد که در حضور کسی او را مدح و ستایش نمایند و ادعای نیک‌خواهی بکنند ولی در غیاب‌اش رفتار دیگری داشته باشند و در مذمت‌اش تا می توانند کوشش نمایند.
گفتم: امیدواریم که آفریدگار توانا ما را از هواهای نفسانی و دسیسه‌های شیطانی محافظت بکند و کسانی که عادت به نفاق و دورویی دارند به این فرمایش رسول خدا(ص) توجه نمایند که فرمود: روز رستاخیز بدترین مردم نزد خدای بزرگ افراد دو رو هستند.

بازدیدها: 3