هیأت‌های ورزشی برای این که اقدامات و برنامه‌هایشان قانونی بوده و جای هیچ حرف و حدیثی نداشته باشند، باید در ابتدای هر سال نسبت به تشکیل مجمع عمومی اقدام کرده و بودجه سالانه و برنامه‌های پیشنهادی را به تصویب مجمع برسانند.
متأسفانه در شش سال گذشته هیأت فوتبال استان اردبیل به هر علتی که بوده نسبت به این کار اقدام نکرده است. اگر قانون را قبول داشته باشیم و بپذیریم که همه اقدامات هیأت باید در چارچوب اساسنامه انجام بپذیرد چه توجیه محکمه پسندی نسبت به اقدام غیر قانونی می‌تواند وجود داشته باشند؟
عدم برگزاری مجمع و مصوب نشدن برنامه‌ها و بودجه‌های سالیانه کاملا برخلاف اساسنامه بوده و علی رغم این که رئیس فدراسیون نیز عملی نشدن یکی از ضروریات فعالیت هیات‌های استانی را مورد نکوهش قرار داد ولی متأسفانه ارگان و نهادی برای مقابله با این کار غیر قانونی اقدامی نکرده است.
هیأت فوتبال استان از آغاز فصل جاری برنامه‌ای را ارائه کرده و تاریخ رقابت‌ها را نیز پیش بینی نموده و آن را حتما به فدراسیون نیز اعلام کرده است. یکی از مهم‌ترین وظایف کمیته امور استان‌های فدراسیون نظارت بر چگونگی اجرایی شدن برنامه‌های پیشنهادی است.
متاسفانه در سال‌های گذشته چنین اقدامی را از سوی این کمیته شاهد نبوده‌ ایم. فعالان کمیته امور استان‌های فدراسیون گاهی آنچنان مته به خشخاش می‌گذارند که آدمی از دقت و حساسیت آن‌ها تعجب می‌کند و زمانی چنان چشم بر روی واقعیت‌ها می‌بندند که تناقض در رفتار آنها کاملا مشخص می‌شود.
یکی از موارد پیش بینی شده در برنامه هیأت فوتبال استان برگزاری مسابقات لیگ دسته یک باشگاه‌های استان است.
زمان بندی در نظر گرفته شده برای این رقابت ها به این شرح بود:
۱/۵/۹۶ شروع نقل و انتقالات
۱۵/۵/۹۶ اتمام نقل و انتقالات
۲۰/۵/۹۶ آخرین مهلت تحویل مدارک
۲۴/۶/۹۶ شروع مسابقات
آیا نمی‌توان سؤال کرد با گذشت بیش از سه ماه از موعد مقرر برنامه تکلیف نهایی این رقابت‌ها چگونه است؟ آیا امسال نیز برگزاری این رقابت‌ها فقط در روی کاغذ خلاصه خواهد شد و مسابقاتی تحت عنوان لیگ یک برگزار نخواهد شد؟ آیا شدنی است از استانی که رقابت‌های باشگاهی آن فقط در یک سطح انجام می‌شود انتظار رقابت و مسابقات پرشور را داشت؟ اگر لیگ یکی در کار نباشد به چه دلیلی مسابقاتی تحت عنوان لیگ برتر برگزار می‌شود؟ چرا مسؤولی نیست که بیاید و از دست اندرکاران فوتبال استان علت این امر را جویا بشود و برای نجات فوتبال چاره‌ای بیندیشد؟
آیا نباید برای برنامه پیشنهادی اول فصل اصلاحیه‌ای در نظر بگیرند و تغییرات انجام یافته را به اطلاع عموم برسانند؟ آیا مسؤولان نباید با توجه به امکانات و زیرساخت‌ها وعده بدهند ؟
شما بزرگ ورزش و فوتبال استان باشید و به اساسنامه‌ای که دربست قبولش دارید احترام بگذارید و به اجرای کامل آن کمر همت ببندید. شما مالک ورزش استان باشید و از تن دادن به کارهای غیر قانونی خودداری کنید. شما تاثیر گذارترین فرد در ورزش باشید و در ارتباط با زحمتکشان عرصه فوتبال به عدالت رفتار نمایید. شما محور همه تحولات ورزش  شمال غرب کشور باشید و فوتبال ما را از نابسانی‌های موجود نجات بدهید. شما حرف اول در ورزش  را بزنید و فوتبال منطقه را به جایگاه اصلی خود برگردانید. شما سرنوشت ورزش منطقه را در دستان خود داشته باشید ولی رشد و گسترش فوتبال را در دستور کار خود قرار بدهید. شما حرف اول و آخر را در  ورزش بزنید ولی فکری اساسی برای درمان بیماری‌های مهلک و طاقت فرسای فوتبال بکنید. شما هر طور که دلتان بخواهد حرف بزنید و حکم صادر بکنید ولی طرحی نو برای فوتبال اردبیل دراندازید.
حرف زدن و ادعا کردن خیلی آسان است. مهم عمل کردن به حرف هاست. برنامه نوشتن و یک سری مسابقات را پشت سر هم ردیف کردن و به فدراسیون اعلام نمودن کار سختی طلب نمی‌کند. عیار یک مسؤول در عملی کردن قول ها و وعده ها مشخص می شود.

بازدیدها: 5

آخرین سخنان  صفائی فراهانی در روزی که فوتبال ایران را در 15 سال پیش ترک کرد این بود “می روم و فوتبال را به نامادری اش می سپارم “

 این سخنان در حالی به زبان آورد که در طی 4 سال فعالیتش در فدراسیون فوتبال  توانست سازمان بی در و پیکر فدراسیون فوتبال را تبدیل به یکی از مدرن ترین فدراسیون هائی بسازد . بی گمان او بهترین  رئیس فدراسیون پس از انقلاب بود اما روزگار به او وفا نکرد  و پس از یک دوره خوب همراه با محمد دادکان سالها است فدراسیون فوتبال ما همچنان آن گونه می چرخد که سالها چرخ گردون چرخانده است !

صفائی فراهانی جانشین داریوش مصطفوی شد و چهره اخمو او در روزهای اول چندان مورد توجه قرار نگرفت اما به مرور با کاررائی های خودش توانست به یکی از محبوب ترین چهره های فوتبال تبدیل شود. هر چند که اشتباهاتی نیز داشت که شاید در راس آن اخراج ایویچ پیش از جام جهانی 1998 بود .

علی اکبر طاهری مدیر عامل مستعفی پرسپولیس هم کم و بیش با فضائی که محسن صفائی فراهانی داشت مشغول به کار در پرسپولیس شد . او را کسی نمی شناخت و چهره مورد پسند رسانه ها نداشت اما او علی رغم این که اشتباهاتی نیز داشت باید در زمره بهترین مدیران باشگاه پرسپولیس در پس از انقلاب دانست . او ویرانه پرسپولیس را تحویل گرفت . تیمی سراسر از خمودگی و بی انگیزگی و تبدیل به تیمی کرد که یک سال با تفاضل گل نایب قهرمان لیگ و سال بعد قهرمان لیگ و تیم چهارم آسیا و امسال هم اگر بازی عقب افتاده خود را ببرد صدر نشین لیگ خواهد بود . او در طی 29 ماه فعالیتش  شماری از بهترین های ایران را به پرسپولیس آورد به برانکو فضای پشتیبانی داد . اما امروز چون صفائی فراهانی براحتی می رود و هیچکس توضیحی  قانع کننده نمی دهد و به سوالات پاسخ نمی دهد 

1/ اگر طاهری دارای منع قانونی بود چرا در فاصله دو فصل به آن رسیدگی نشد و در میانه فصل  ناگهان  باید برود ؟

2/ اگر طاهری منع قانونی دارد چرا استعفا کرد و وزارت ورزش در بدو امر با این استعفا مخالفت کرد ؟

3/ چرا دلایل استعفا طاهری هیچگاه مشخص نشده است ؟

4/  دامنه اختلافات او با نحوه بلیط فروشی و وصول مطالبات از اسپانسر ها و حق پخش تلویزیونی با ارگان های مرتبط  دلیل این استعفا نبود ؟

 به گذشته بر می گردیم و به جانشینان صفائی فراهانی تا به امروز می نگریم و حال به استعفا طاهری می اندیشیم و  زمزمه می کنیم

گفتا «ز که نالیم؟ که از ماست که بر ماست»

بازدیدها: 18

کافی است شما تصور کنید که در نیم فصل لالیگا مثلا قرار باشد ستاره های تیمهای مختلف نظیر مسی، ایسکو، گریزمان و… که سرباز هستند راهی تیمی نظامی مثلا والنسیا شوند. می توانید تصور کنید چه بلایی بر سر این تیمها و سرنوشت کلی لالیگا خواهد آمد. به حتم تیمهایی که باید موتور تیم خود را تقدیم تیم دیگر کنند از این رخداد لطمه های جبران ناپذیری می خورند و از طرف دیگر نباید فراموش کرد که این سیستم نقل و انتقال اجباری و دو ساله از تیم والنسیا تیمی بی هویت خواهد ساخت که همواره باید با ذره بین دنبال بازیکنانی بگردد که باید اجباراً برای حل مشکلشان به این تیم بپیوندند.
در فوتبال ایران عملأ چنين اتفاقى همه تیمها را نگران ساخته است. در حال حاضر علیرضا بیرانوند، مهدی ترابی، احسان پهلوان و… بازیکنان بسیاری که هر یک مهره های تاثیرگذاری برای تیمهای خود هستند و باید برای داشتن تیم ملی قدرتمند در مسکو بر روی بهترین کیفیت آنها حساب کرد باید در نقل و انتقالی اجباری راهی تراکتورسازی شوند و این روند تیمهای آنها و خود آنها را با افت کیفیت حداقل چند هفته ای روبرو خواهد کرد. از طرف دیگر چنین روندی حتی به خود تراکتورسازی هم کمک نمی کند. تیمی که همواره به مامن بازیکنان سرباز بدل می شود که معمولاً نه با تمام وجود که از سر اجبار به این تیم می پیوندند، از تراکتورسازی تیمی می سازد که نمی تواند بر روی بازیکنانش برای مدت زمان طولانی حساب باز کند.
در واقع بایستی گفت با روند سنتی و اشتباه فعلی هم تیمهایی که بازیکنانش سرباز می شوند، متضرر می شوند هم خود تراکتورسازی و تیمهای دیگر نظامی که به خاطر محدودیت ورود و خروج اجباری بازیکنانشان و علاقه میل شخصی بعضی از مهره هایی که در این تیمها بازی می کنند کیفیت واقعی خود را از دست می دهند. این مشکلات در نهایت باعث می شود روند استراتژیک تیمهای باشگاههای ما دچار خدشه شود و نمود آن را به نوعی می توان در ناکامی تیمهای حاضر در لیگ قهرمانان آسیا هم مشاهده کنیم.
ذکر مثال در این مورد بسیار زیاد است و هر فصل وقتی قرار می شود تراکتورسازی که در حال حاضر تنها تیم نظامی لیگ برتر است بهترین های لیگ را جمع کند چالشی بزرگ را برای باشگاههایی که بازیکنانشان به سربازی نزدیک می شوند ایجاد می کند.(منبع: ایران اسپورت پرس)

بازدیدها: 23