فضول‌باشی و مستی پست و مقام
مولا علی علیه السلام می‌فرماید: چهار نوع مستی وجود دارد، مستی شراب، مستی مال، مستی خواب و مستی ریاست و قدرت. افراد کم ظرفیت وقتی به جایگاهی می‌رسند و زمانی‌که صندلی مدیریتی را بدون برخورداری از پارامتر های مورد نیاز به تصرف درمی‌آورند خود را گم می‌کنند و مست غرور می‌شوند و با فراموش کردن گذشته‌شان برای خود و اطرافیان‌شان سنگ تمام می‌گذارند. برای چنین افرادی گویا رسیدن به یک پست و استفاده از آن برای فخر فروشی به یک اصل مهم تبدیل می‌شود و چنان مغرور پست می‌شوند و در پندار باطل فرومی‌روند که حتی برای آبروی دیگران نیز اهمیتی قائل نمی‌شوند.
گفتم: فضول باشی انسان وقتی گرفتار نفس و خودخواهی است خود را همه‌کاره می‌پندارد ولی باید بدانیم چیزی که زوال می‌پذیرد شایسته غرور و خودپسندی نیست.
گفت: غرور یک بیماری خطرناکی است که گاهی به سبب ضعف‌نفس و احساس حقارت به سراغ آدمی می‌آید و وقتی آدم مغرور در مسند قدرت قرار می‌گیرد فضا برای کج روی‌ها، فساد و رذایل اخلاقی فراهم می‌شود.
گفتم: آنهایی که خدا را در همه حال ناظر بر اعمال و رفتار خود می‌دانند از این بیماری هلاک کننده سخت در هراس بوده و تمام توان را به‌کار می‌بندند تا از خودمحوری پرهیز کنند.
گفت: باید این حقیقت را با جان‌ودل پذیرفت که مقام و میز و زرق‌وبرق آن دیری نخواهد پایید پس باید مواظبت شود تا فریفته پست و مقام و ریاست نشویم. باید از خداوند بزرگ بخواهیم که یاری‌مان فرماید تا در گروه متکبران و مغروران قرار نگیریم و هر پست و مقامی را فرصتی برای خدمت بیشتر بدانیم.
گفتم: خوش به حال کسانی که به تمام وجود بپذیرند که خودبین هیچ‌وقت خدابین نمی‌شود.
بزرگان نکردند در خود نگاه
خدا بینی از خویشتن بین، مخواه
بازدیدها: 21
