به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، سروش محبوب یگانه در مقدمه بسیار کوتاهی که بر این اثر نوشته است توضیح داده است که «مجموعه پیش‌رو قطعا حجم و سلیقه و ظرافت خاطر مخاطبان حرفه‌ای ادبیات را مورد توجه قرار نداده است. مخاطب این مجموعه کسانی هستند که در سنین نوجوانی در مرحله ورود به دنیای جادویی ادبیات قرار دارند. چه علاقه‌مند به شعر کلاسیک باشند چه به شعر مدرن، باید ابتدا به قدر جرعه‌ای از دریا با ادبیات کلاسیک ایران آشنا شوند. با در نظرگرفتن سبک‌های شعر کلاسیک و با نگاه ویژه به شاعران هم‌عصر، این مجموعه چنین نقشی را ایفا خواهد کرد».

در ادامه خوانندگان اشعاری از رودکی، فردوسی، ناصرخسرو، حافظ، سعدی، مولانا، نظامی، عطار نیشابوری، خیام نیشابوری، بابا طاهر، صائب تبریزی، ملک‌الشعرای بهار، پروین اعتصامی، هوشنگ ابتهاج، رهی معیری را می‌خوانند. از هر شاعر یک یا چند شعر بسته به سلیقه گردآورنده در کتاب آورده شده است، بدون اینکه زندگینامه، سبک، زمانه شاعر و دلیل انتخاب شعرها را بدانیم.

چو عطر دورترین آرزو، در آه منی/ چو اشک حسرت دیدار، در نگاه منی

بهار در نفس من فشانده عطرش را/ و یا تویی، تو که در باغ‌های آه منی

مباد آن که به اشکی پریشد این دیدار/ که خوش نشسته در آیینه‌ نگاه منی

اگرچه سایه‌ابری و شبنم سحرم/ دلم خوش است که یک‌چند سرپناه منی

این غزل از اسماعیل خویی یکی از اشعاری است که محبوب‌یگانه در این کتاب آورده است. کتاب آشنایی با شعر کلاسیک ایران توسط انتشارات حرف نو (رشت) در ۳۰۰ نسخه و ۷۸ صفحه به چاپ رسیده است.

سروش محبوب یگانه (متولد ۱۳۶۱) خود نیز شاعر است و تاکنون چند مجموعه شعر با عناوین مدار اکنون (۱۳۸۵)، روزهای بی فردا (۱۳۸۶)، زیر خوشه‌های مریم که نیستی (۱۳۸۸)، نشانه‌ها (۱۴۰۱) از وی روانه بازار نشر شده است. همچنین او مجموعه‌ای از شعرهای شاعران جوان بندرانزلی را با همراهی ماریا گیل‌زاد با عنوان شعر جوان بندرانزلی (۱۳۸۸) تدوین کرده است.

بکلیم‌الله وثوقی در جلسه کمیته ایمنی راه‌های استان اردبیل با اشاره به نقش رسانه‌ها در ارتقای فرهنگ عمومی اظهار کرد: تلاش می‌شود با همکاری رسانه‌ها آموزش‌های هدفمند به زبان ساده و تأثیرگذار به مردم ارائه شود.

وی ادامه داد: کاهش تلفات و سوانح جاده‌ای تنها یک هدف نیست بلکه یک مسئولیت انسانی و اجتماعی است که نیازمند برنامه‌ریزی منسجم، اقدام عملی و همکاری بین‌بخشی است.

وی با اشاره به برنامه‌های اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان برای ارتقای ایمنی راه‌های ارتباطی این استان گفت: امسال خط‌کشی اصولی و استاندارد راه‌ها با استفاده از رنگ‌های مقاوم و شب‌نما در دستور کار قرار گرفته تا دید رانندگان به‌ ویژه در موقع شب افزایش یابد.

وی همچنین آسفالت‌ریزی و بهسازی محورها به‌ ویژه در مناطق پرحادثه‌ و پر رفت‌ و آمد با هدف ارتقای سطح کیفی مسیر و کاهش خطرات ناشی از ناهمواری‌ها، شانه‌سازی راه‌ها و بهبود ساختار مسیر برای جلوگیری از واژگونی وسایط نقلیه در مواقع انحراف از مسیر را از دیگر برنامه‌های اداره کل راهداری استان اردبیل ذکر کرد.

مدیرکل راهداری و حمل‌ و نقل جاده‌ای استان اردبیل گفت: پاکسازی حریم راه‌ها از موانع بصری، تابلوهای فرسوده، حذف درختان مزاحم و جمع‌آوری نخاله‌های رهاشده از دیگر برنامه‌های این اداره کل در سال جاری خواهد بود.

وثوقی همچنین به احداث و توسعه سیستم‌های روشنایی در نقاط مه‌گیر و پرتصادف اشاره کرد و افزود: روشنایی مناسب علاوه بر دید بهتر راننده باعث جلوگیری از وقوع تصادفات پر خطر در شب می شود.

در این جلسه گزارش‌هایی از مناطق پرحادثه، آمار تصادفات، عملکرد راهداری در سال گذشته و نیز برنامه‌های پیشنهادی برای ماه‌های آینده ارائه و قرار شد تیم‌های عملیاتی در کنار اقدامات میدانی، ارزیابی‌های منظم از اثربخشی طرح‌ها داشته باشند.

به گزارش  روابط عمومی فرمانداری نیر، حسن قبادی در بازدید از شهرک تخصصی آب نیر اظهار کرد: در این شهرک هشت واحد فعال است که در آنها آب‌ معدنی و نوشیدنی‌های طعم‌دار تولید و روانه بازارهای کشور می‌شود.

وی با اشاره به حمایت فرمانداری نیر از توسعه کسب و کارها و رونق تولید در این شهرستان ادامه داد: ۱۱ واحد دیگر نیز در شهرک تخصصی آب نیر در حال اجرا یا در مرحله تکمیل ساختمان است ولی واحدهای راکد و تعطیل از چرخه واحدهای فعال و تولیدکننده خارج می‌شود.

به گزارش ایرنا، یکی از موارد رفع ناترازی در استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر عرضه و تقاضای انرژی است در این زمینه کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی منابع تجدیدپذیر مانند خورشید، باد، و آب که به طور نامحدود در دسترس هستند، با جایگزینی سوخت‌های فسیلی، وابستگی به منابع تجدیدناپذیر را کاهش می‌دهد.

از دیگر نقش‌های کلیدی در رفع ناترازی‌ها می‌توان به کاهش ناترازی‌های زیست محیطی از طریق کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، حفظ منابع طبیعی و کاهش آلودگی هوا اشاره یا در تعدیل ناترازی‌های اقتصادی می‌توان با ایجاد اشتغال، کاهش هزینه‌های بلندمدت و جذب سرمایه‌گذاری به رشد اقتصادی کمک کرد.

انرژی‌های تجدیدپذیر با تأمین پایدار انرژی، کاهش آلودگی، ایجاد فرصت‌های اقتصادی و بهبود عدالت اجتماعی، ابزاری قدرتمند برای رفع ناترازی‌های جهانی محسوب می‌شود اما مشکلاتی هم در این زمینه وجود دارد که مهدی پویا مدیر گروه مهندسی منابع و فناوری انرژی‌های تجدیدپذیر دانشگاه تهران که سال گذشته به عنوان استاد پژوهشگر برجسته در سی‌وسومین جشنواره پژوهش و فناوری این دانشگاه برگزیده شد، در گفت‌وگو با خبرنگار علمی ایرنا به چالش ها و راهکارهای رفع ناترازی‌ها با استفاده از انرژی های تجدیدپذیر پرداخت که در زیر می‌خوانید:

ایرنا: کشور برای رفع ناترازی انرژی چه اقداماتی باید داشته باشد؟

پویا: ناترازی انرژی یکی از چالش‌های ساختاری کشور در دهه‌های اخیر است که دلایل متعددی از جمله وابستگی بالا به سوخت‌های فسیلی، رشد فزاینده مصرف و نبود زیرساخت‌های مدرن تولید و توزیع انرژی دارد. در این میان، توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر، به‌ویژه انرژی خورشیدی، یکی از راهکارهای کلیدی و پایدار برای مدیریت این بحران محسوب می‌شود.

ایران با داشتن ظرفیت بسیار بالای تابش خورشیدی در بیشتر مناطق جغرافیایی خود، می‌تواند از طریق احداث نیروگاه‌های خورشیدی در مقیاس‌های بزرگ و همچنین اجرای سامانه‌های خورشیدی در سطح خانگی و ساختمان‌های عمومی، گام‌های مؤثری در مسیر تامین پایدار انرژی بردارد.

این سیاست باید همراه با توسعه و بومی‌سازی فناوری‌های ذخیره‌سازی انرژی باشد، چراکه استمرار تأمین انرژی در ساعات غیر تابش خورشید مستلزم بهره‌گیری از سامانه‌های ذخیره‌سازی نوین مانند باتری‌های پیشرفته، سیستم‌های تغییر فاز و ذخیره‌سازی هیدروژنی است.

در گروه مهندسی انرژی‌های تجدیدپذیر دانشگاه تهران ما در حال توسعه مدل‌هایی از این سامانه‌های ترکیبی و چندمنظوره هستیم تا بتوانیم به طور همزمان برق، گرما، سرمایش، آب شیرین و سوخت پاک تولید کنند. تلفیق این راهکارها با سیاست‌های حمایتی، آموزش نیروی انسانی متخصص و هم‌افزایی بین دانشگاه، صنعت و نهادهای اجرایی می‌تواند کشور را در مسیر گذار به یک ساختار انرژی پایدار، هوشمند و آینده‌نگر قرار دهد.

ایرنا: سهم دانشگاه و طرح‌های تحقیقاتی در این زمینه تا چه میزان راهگشا خواهد بود؟

پویا: دانشگاه‌ها به‌ویژه دانشگاه‌های پیشرو مانند دانشگاه تهران، نقش بنیادی و راهگشا در حل مسائل کلان حوزه انرژی از جمله ناترازی و توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر دارند. طرح‌های تحقیقاتی دانشگاهی، به‌ویژه آن‌هایی که در قالب همکاری‌های بین‌المللی، طرح‌های مشترک با صنعت و حمایت نهادهای علمی و دولتی تعریف شده اند، می‌توانند به توسعه فناوری‌های نوین، بومی‌سازی دانش فنی و ارایه راهکارهای اقتصادی و قابل اجرا منجر شود.

برای مثال، طرح های ما در زمینه تولید هیدروژن سبز، توسعه الکترولایزرهای پیشرفته، طراحی سیستم‌های هیبریدی برای تولید همزمان برق، گرما و آب شیرین و نیز توسعه سیستم‌های ذخیره‌سازی انرژی مانند مواد تغییر فاز دهنده، مخازن هیدرید فلزی و سوپرخازن‌ها، همگی در پاسخ مستقیم به نیازهای کشور در حوزه انرژی شکل گرفته‌اند.

دانشگاه‌ها با تربیت نیروی انسانی متخصص، ایجاد آزمایشگاه‌های مرجع و ایفای نقش در سیاست‌گذاری علمی، می‌توانند پل ارتباطی مؤثری بین علم و اجرا باشند. در واقع، اگر مسیر سیاست‌گذاری و سرمایه‌گذاری به‌درستی با ظرفیت‌های علمی دانشگاهی همسو شود، دانشگاه می‌تواند نه‌تنها مشاور فنی بلکه موتور پیشران تحول انرژی کشور باشد.

ایرنا: از انرژی‌های تجدیدپذیر و ظرفیت‌های موجود چگونه باید بهره‌مند شد؟

پویا: ایران از نظر منابع انرژی‌های تجدیدپذیر، به‌ویژه انرژی خورشیدی، بادی، زمین‌گرمایی و زیست‌توده جزو کشورهای برخوردار محسوب می‌شود، اما تاکنون بهره‌برداری از این ظرفیت‌ها متناسب با ظرفیت موجود نبوده است.

برای بهره‌مندی موثر از این منابع، نخست باید رویکرد توسعه انرژی تجدیدپذیر به عنوان یک استراتژی ملی در سیاست‌گذاری کلان کشور نهادینه شود. دوم؛ باید زیرساخت‌های حقوقی، اقتصادی و فنی برای توسعه این بخش فراهم شود؛ از جمله تدوین تعرفه‌های جذاب خرید تضمینی برق تجدیدپذیر، ارایه تسهیلات برای سرمایه‌گذاران بخش خصوصی، تسهیل واردات یا ساخت داخل تجهیزات و آموزش نیروی انسانی متخصص. سوم؛ برنامه‌ریزی برای اجرای طرح‌ها در مقیاس‌های مختلف از نیروگاه‌های مگاواتی در مناطق کویری گرفته تا پنل‌های خورشیدی خانگی و روستایی، اهمیت فراوانی دارد.

چهارم؛ توسعه فناوری‌های مکمل نظیر سیستم‌های ذخیره‌سازی انرژی (سیستم های ذخیره‌سازی ترمال با استفاده از مواد تغییر فاز دهنده، مخازن هیدروژن،) و هوشمندسازی شبکه‌های توزیع برق برای پذیرش تولید پراکنده نیز باید مورد توجه قرار گیرد. تجربه نشان داده است که استفاده از ظرفیت علمی دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی، می‌تواند موجب شتاب‌دهی در طراحی، بهینه‌سازی و بومی‌سازی این فناوری‌ها شود.

دانشگاه‌ها با تربیت نیروی انسانی متخصص، ایجاد آزمایشگاه‌های مرجع و ایفای نقش در سیاست‌گذاری علمی، می‌توانند پل ارتباطی مؤثری بین علم و اجرا باشند. در واقع، اگر مسیر سیاست‌گذاری و سرمایه‌گذاری به‌درستی با ظرفیت‌های علمی دانشگاهی همسو شود، دانشگاه می‌تواند نه‌تنها مشاور فنی بلکه موتور پیشران تحول انرژی کشور باشد.

ایرنا: آیا انرژی‌های تجدیدپذیر تنها راه حل دائمی و امن برای رفع ناترازی انرژی است؟

پویا: انرژی‌های تجدیدپذیر بدون تردید یکی از اصلی‌ترین و پایدارترین راهکارها برای رفع ناترازی انرژی هستند، اما در عین حال نمی‌توان آن‌ها را تنها راه‌حل دانست. آنچه انرژی‌های تجدیدپذیر را متمایز می‌کند، تجدیدپذیری، پاک بودن، کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی، و هم‌راستایی با اهداف توسعه پایدار و تعهدات زیست‌محیطی است.

اما اجرای گسترده و پایدار این منابع نیازمند زنجیره‌ای از عوامل مکمل است که توسعه زیرساخت‌های ذخیره‌سازی انرژی برای جبران نوسانات تولید، به‌روزرسانی شبکه توزیع برق برای پذیرش تولید پراکنده و نیز مدیریت هوشمند مصرف را شامل می شود.

در کنار انرژی‌های تجدیدپذیر، باید به افزایش بازدهی مصرف انرژی در بخش‌های مختلف (صنعت، ساختمان، حمل‌ونقل)، توسعه فناوری‌های بهینه‌سازی فرآیندهای انرژی‌بر، و در کوتاه‌مدت استفاده از سایر گزینه‌های کم‌کربن نظیر بازیافت حرارت و سامانه‌های تولید پراکنده نیز توجه کرد. در واقع، ناترازی انرژی یک مسأله پیچیده و چندلایه است و تنها با ترکیبی از راهکارها که انرژی‌های تجدیدپذیر در مرکز آن قرار دارند، قابل مدیریت است. ما در دانشگاه تهران نیز با این نگاه کل‌نگر، در طرح‌هایی مانند طراحی سیستم‌های چندتولیدی، بهینه‌سازی ترمودینامیکی فرآیندهای صنعتی و توسعه فناوری‌های هیدروژنی، تلاش داریم راهکارهای جامع برای آینده انرژی کشور ارایه دهیم.

بنابراین، تجدیدپذیرها نه تنها گزینه‌ای امن و ماندگار هستند، بلکه اگر با سایر اقدامات مکمل همراه شوند، می‌توانند نقش ستون فقرات امنیت انرژی آینده کشور را ایفا کنند.

ایرنا: موانع و چالش‌های دولت در رفع ناترازی از نگاه شما به عنوان یک چهره علمی چیست و دولت در این زمینه باید چه اقداماتی داشته باشد؟

پویا: اجرای موفق سیاست‌های انرژی و رفع ناترازی موجود، پیش از هر چیز نیازمند استقرار سیاست‌های کلان مدیریت انرژی، برنامه‌ریزی‌های دقیق و آینده‌نگرانه بر پایه داده‌محوری و استفاده از ابزارهای نوین نظیر روش‌های پیش‌بینی، تحلیل سناریو و الگوریتم‌های هوش مصنوعی است.

این ابزارها می‌توانند نقش کلیدی در مدل‌سازی تقاضا، بهینه‌سازی مصرف، پیش‌بینی تولید انرژی تجدیدپذیر و طراحی سیاست‌های واکنش‌پذیر و منعطف ایفا کنند و کشور را به‌سوی ساختاری پایدار، تاب‌آور و هوشمند سوق دهند.

از دیدگاه من به عنوان یک چهره علمی در حوزه انرژی، یکی از چالش‌های اصلی دولت در رفع ناترازی، نبود یک نقشه راه جامع و منسجم انرژی است که با استفاده از دانش روز، آمایش سرزمین و ظرفیت‌های دانشگاهی تدوین شده باشد. ضعف در انسجام سیاست‌های بخشی، اجرای ناقص طرح‌های توسعه‌ای، نبود مشوق‌های کافی برای جذب سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر، و نداشتن الزام قانونی صنایع به تأمین بخشی از انرژی مصرفی خود از منابع تجدیدپذیر از دیگر موانع جدی در این مسیر است.

دولت می‌تواند با نگاه راهبردی، صنایع انرژی‌بر را ملزم به استفاده مرحله‌ای از انرژی‌های تجدیدپذیر کند، توسعه نیروگاه‌های خورشیدی را در مقیاس‌های نیروگاهی و خانگی با الزامات قانونی همراه سازد و بخشی از درآمدهای ناشی از فروش منابع فسیلی را به سرمایه‌گذاری هدفمند در زیرساخت‌های انرژی تجدیدپذیر، به‌ویژه برق خورشیدی و سیستم‌های ذخیره‌سازی انرژی اختصاص دهد.

همچنین، الزام به به‌کارگیری سامانه‌های ذخیره‌سازی حرارتی و الکتریکی در بخش‌های مختلف به‌ویژه خانگی و شهری باید به یک سیاست عمومی تبدیل شود. استفاده از ظرفیت علمی دانشگاه‌ها، حمایت از طرح‌های فناورانه، و ارتباط مستمر بین نخبگان، دولت و صنعت می‌تواند ضامن اثربخشی این سیاست‌ها باشد.

در مجموع، گذار موفق به ساختار انرژی پایدار بدون نوسازی ساختار حکمرانی انرژی، به‌کارگیری فناوری‌های نو و همراهی جامعه علمی کشور امکان‌پذیر نخواهد بود.

ایرنا: نقش پژوهشکده‌ها در طرح‌های تحقیقایی در ارایه راهکارهای رفع ناترازی های انژری چیست؟

پویا: پژوهشکده‌ها به عنوان بازوی پژوهشی و تخصصی دانشگاه‌ها و نهادهای علمی، نقشی کلیدی در ارایه راهکارهای علمی، فناورانه و اجرایی برای رفع ناترازی انرژی ایفا می‌کنند. این نهادها، به واسطه ساختار تخصص‌محور، تیم‌های چندرشته‌ای و تمرکز بر طرح های کاربردی، قادر هستند شکاف میان علم و اجرا را پر کرده و راه‌حل‌هایی متناسب با واقعیت‌های فنی، اقتصادی و زیست‌محیطی کشور ارایه دهند.

نقش پژوهشکده‌ها تنها به تولید مقاله یا گزارش محدود نمی‌شود، بلکه آن‌ها می‌توانند از طریق طراحی مدل‌های بهینه‌سازی انرژی، توسعه فناوری‌های نوین در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر، ذخیره‌سازی انرژی و ارتقای بازدهی سیستم‌های موجود، مسیر تحقق امنیت انرژی و پایداری را هموار کنند.