دسته: فضول‌باشی

بزرگ‌نمایی وقتی عادی تلقی گردد سؤال‌برانگیز می‌شود. کسانی که برای جانبداری از یک مدیر و مسئولی کمر همت می‌بندند باید مواظبت بکنند تا حرف‌هایی که زده می‌شود رنگ‌وبوی تملق نداشته باشد. اصلاً برای بزرگ جلوه دادن برخی‌ها چه اصراری وجود دارد؟ یک مدیر و یک مسئول کارنامه‌اش مشخص و عملکردش روشن است. با گفتن من […]

کارها وقتی بر وفق مراد نباشد گلایه‌ها آغاز می‌شود و دراین‌میان موضع‌گیری‌های جانبدارانه، نگاه‌های باندی و رفتارهای ناشی از بده بستان‌های پشت پرده نقش‌آفرینی می‌کنند.هر انتقادی و یا هر حرف حقی با نوع نگرش افراد مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و در یک کلام همه کاستی‌ها و کمبودها و همه موفقیت‌ها و پیشرفت‌ها در پشت عینک بدبینی و یا تعصب کورکورانه رنگ می بازند.

آن‌هایی که از ظرفیت کمتری برخوردار هستند تا به مقامی می‌رسند و مسئولیتی را برعهده می‌گیرند بدجوری در دام غرور پست و مقام گرفتار می‌شوند. بر همه فخرفروشی می‌کنند و می‌پندارند که مقام‌ها و پست‌ها تا ابد برای آن‌ها وفادار خواهد بود. کسانی که تا دیروز در یک گوشه اتاقی کوچک کاری جز سپری کردن ساعات موظف اداری را نداشتند امروز از رسیدن به یک جایگاه چنان از خود بی‌خود می‌شوند که تغییر رفتارشان کاملاً مشخص و بالیدن به جایگاهی که به‌حق یا ناحق به‌دست آورده‌اند روشن و آشکار می‌شود. پست‌ها و مقام‌ها اگر برای افراد ماندنی بودند که به امروزی‌ها نمی‌رسیدند. در میدان حرف همه می‌گویند که در این دنیا همه‌چیز نا‌پایدار است ولی در برخی‌ها آن‌چه به‌وضوح دیده می‌شود غره شدن به امروزشان و فکر نکردن به فردایشان می‌باشد.