از روزی که « دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند»، توجه ادیبان و ادب دوستان را به سوی شمس‌الدین محمد جلب کرده، چیزی نگذشت که او حافظ شیرازی و «شهره شهر» شد، اما سال‌های بعد، آوازه این غزل‌سرای پارسی از دروازه‌های شیراز و ایران نیز گذشت و عالم‌گیر شد.

 از روزی که « دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند»، توجه ادیبان و ادب دوستان را به سوی شمس‌الدین محمد جلب کرده، چیزی نگذشت که او حافظ شیرازی و «شهره شهر» شد، اما سال‌های بعد، آوازه این غزل‌سرای پارسی از دروازه‌های شیراز و ایران نیز گذشت و عالم‌گیر شد.

ادامه مطلب